“Construction of ‘national identity’ in Armenian music historiography<p>Ermeni müziği tarih yazımında ‘milli kimlik’ kurgusu”

Abstract

For the purposes of keeping the focus on historical sketches that form musical identity construction, I focus on three periods of ‘renaissance’ in the history of music, art and culture in the Armenian case, which can be summarized as:  a-) 5th - 7th centuries: transition to the Christianity and the formation of national ideology, b-) 10th - 15th centuries: canonizing sacred and secular repertories, c-) 19th through 20th centuries: Westernization process on music. As it can be followed from historical musicology research, ‘distinct’ traits that were attributed to nations or ethnicities by the means of music have been mythicized and narrated by those ‘renaissence’ periods or so-called ‘golden age’ images. In this case, those special periods in the history of a nation are seen as the origin of the authenticity in the identity construction processes. In that case, my goal is not to write a sophisticated history of Armenian music, but rather to offer an overview of those historical contexts, to identify the strategies on musical discourses and attributions, and to call attention to the role of nationalization practises in the process of reconceptualising history. The transformations such as the formation of national liturgical music after Christianity, canonization of the national sacred and secular repertories in the middle ages, Armenian modernity and the Westernization process on music after 19th century, the invention of a new notation system, the invention of national folk songs through folk music collections and the transition to polyphonic choral singing are debated in the article.

Özet

Ermeni müziği tarih yazımında 3 farklı periyodun müzik, sanat ve kültür tarihinde ‘rönesans’ ya da ‘altınçağ’ anlatısı olarak öne çıktığı görülmektedir. 5.yüzyıldan 7.yüzyıla kadar Hıristiyanlığa geçiş ve milli ideolojinin kuruluş dönemi, 10.yüzyıl ve 15.yüzyıl arasında dini ve din-dışı milli repertuarların oluştuğu dönem ve 19.yüzyıldan 20.yüzyıla müzikte Batılılaşma dönemi, Ermeni müzik tarihinde görülen önemli değişim ve dönüşüm evreleridir ve bugünkü tarih anlatımının temel duraklarını oluşturmaktadır. Tarihsel müzikoloji araştırmalarından gözlemlenebildiği üzere bu rönesans ya da altınçağ anlatılarında, milletlerin ya da etnisitelerin kendine özgü, onları diğer milletlerden ayırd edici, topluluğu tanımlayıcı nitelikleri müzik yoluyla mitleştirilir. Bu önemli duraklar, kimlik inşa süreçlerinde beliren otantisite arayışına da yanıt oluşturur. Bu makalenin amacı, derinlemesine bir Ermeni müziği tarihi yazmak değil, müzikal söylem ve üslupların oluşumunda etkili olan süreçlere değinmek ve tarihin yeniden tasarımında görülen millileştirme pratiklerini incelemektir. Hıristiyanlığa geçiş ile birlikte şekillenenen milli kilise müziği geleneği, ortaçağda dini ve din-dışı milli repertuarların oluşumu, 19.yüzyıl sonrasında Ermeni modernitesi ve müzikte  Batılılaşma süreci, yeni bir notasyon sisteminin bulunuşu, halk müziği derlemeleri ile bir anlamda ‘milli’ halk şarkılarının keşfi ve koral gelenek ile çokseslilik’e geçiş gibi temel dönüşümler tartışılmaktadır.