‘Division of the Monochord’ and the science of harmonics in the Hellenistic era<p>‘Kanon’un Bölünümü’ yazması ve Helenistik dönemde müzikbilim

Abstract

This study will discuss the importance of the manuscript Division of the Monochord (Sectio Canonis in Latin, Katotomes Kanonos in Greek) in the history of Greek harmonic science. Estimated to be a work dating from the early years of the Hellenistic Era, Division of the Monochord remains to be the earliest full-text document that presents the Pythagorean approach to harmonics in a systematic framework. Starting with a discussion on the nature of sound which – as it states - is based on movement as well as the reasons of consonance and dissonance, the work continues relating the rules of concordance with arithmetic principles and re-examines these principles within a musical framework, ultimately leading to the final part which teaches to establish the Greater Perfect System on a monochord (kanon). Kanon which bears meanings as rule, rightness, truthful model and scale in ancient Greek, thus becomes a instrumental device in Pythagorean musical theory, reflecting the truth along with its visual and audible counterparts. Besides presenting a detailed examination of this manuscript, the aim of this study is to evaluate the text along with the historical, philosophical and scientific dimensions that surround it. Considered from this point, it will be revealed that Division of the Monochord is much more than a simple music theory manuscript for the Pythagoreans, but rather a “project of truth”.

Özet

Bu çalışmada Kanon’un Bölünümü yazmasının Antik Çağ müzik-teori tarihindeki önemi tartışılacaktır. Helenistik dönemin ilk yüzyılından kalma bir eser olduğu tahmin edilen Kanon’un Bölünümü, Pisagorcuların müzik teorisine yaklaşımlarının sistematik bir çerçevede ele alındığının tarihte tespit edilebildiği ilk tam metindir. Sesin doğası, sesler arası uyumluluğun nedenleri, bu nedenlerin aritmetik prensiplerle açıklanması ve daha sonra bu prensiplerin müzikal bağlamda tekrar ele alındığı Kanon’un Bölünümü yazması, son önermelerinde monokort (kanon) enstrümanı üzerinde iki oktavlık diyatonik sistemin kurulması ile sonlanır. Antik Yunan’da doğru bir model ve ölçek anlamında kullanılan kanon kelimesi, böylelikle Pisagorcu müzik kuramında da doğru’yu gösteren bir bilgi ve bu doğru bilginin görsel ve duyumsal yansımalarının deneyimlendiği bir ölçek enstrüman olacaktır. Çalışmanın amacı, bu yazmanın detaylı bir incelemesi olmanın yanı sıra, yazmanın Helenistik dönem müzik biliminde, onu çevreleyen tarihsel, felsefi ve bilimsel boyutları ile birlikte değerlendirilmesidir. Bu açılardan değerlendirildiğinde Kanon’un Bölünümü’nün Pisagorcular için basit bir müzik teorisi yazmasından çok bir “hakikat projesi” olduğu ortaya çıkacaktır.