Subjective well-being as a predictor of peace attitudes in adolescents<p>Ergenlerde barışa yönelik tutumların yordayıcısı olarak öznel iyi oluş

Authors

  • Tuğba Sarı Abant İzzet Baysal University Faculty of Education Department of Educational Sciences Division of Psychological Counseling and Guidance
  • Umut Kermen School Counselor MEB

Keywords:

Peace, attitudes, subjective well-being, adolescents, Özne iyi oluş, barışa yönelik tutumlar, ergenler

Abstract

The purpose of this study is to investigate attitudes towards peace with respect to subjective wellbeing and gender. The participants of the study were 240 students who were taking their high school education in Kocaeli. Two different inventories were applied to the students; Adolescent Subjective Wellbeing Inventory and Peace Attitudes Scale. Multiple regression analysis was used to investigate if and to which degree subjective wellbeing predicts peace attitudes. To examine the relation between peace attitudes and gender, independent sample t-test was conducted. The results indicated that the peace attitudes of adolescents does not change according to gender (t238= -.153; p>.05). According to the Pearson correlation coefficients, there is positive relations ranged from .30 to .65 between peace attitudes and four subscales of subjective well-being (p<.001). The multiple regression analysis that was held to investigate the predictor role of subjective wellbeing on peace attitudes revealed that family relations satisfaction and positive feelings explains peace attitudes significantly (R2= .48 ; F reg= 53,468; p< .001).

 

Özet

Bu çalışmanın amacı, lise öğrencilerinin barışa yönelik tutumlarının öznel iyi oluş (aile ilişkilerinde doyum, önemli diğer kişilerle ilişkide doyum, yaşam doyumu, olumlu duygular) ve cinsiyet açısından incelenmesidir. Araştırma verileri, 2014-2015 Eğitim ve Öğretim Yılı'nda Kocaeli ilinde üç lisede eğitim gören 14-16 yaşları arasında 240 öğrenciden toplanmıştır. Araştırma verileri kişisel bilgi formu, ergen öznel iyi oluş ölçeği ve barışa yönelik tutumlar ölçeği ile toplanmıştır. Araştırmada veri analizinde cinsiyete göre barışa yönelik tutumların değişip değişmediğini test etmek için t-testi yönteminden yararlanılmıştır. Bulgulara göre, kız (X=16.297) ve erkek (X=16.356) öğrencilerin barışa yönelik tutumları arasında anlamlı bir fark bulunmamaktadır (t238=-.153; p>.05). Değişkenler arasındaki ilişki pearson korelasyon katsayısı ile incelendiğinde, barışa yönelik tutumlar ile öznel iyi oluşun dört alt boyutu arasındaki korelasyonların .30 ile .65 arasında değiştiği gözlenmiştir (p<.001). Öznel iyi oluşun barışa yönelik tutumlarını açıklayıp açıklamadığını incelemek için yapılan çoklu regresyon analizi sonuçlarına göre ise öznel iyi oluşun aile ilişkilerinde doyum ve olumlu duygular alt boyutlarının barışa yönelik tutumlar üzerinde açıklanan varyansa katkısının anlamlı olduğu sonucuna ulaşılmıştır. (R2= .48 ; F reg= 53,468; p< .001).

Downloads

Download data is not yet available.

Metrics

Metrics Loading ...

Author Biographies

Tuğba Sarı, Abant İzzet Baysal University Faculty of Education Department of Educational Sciences Division of Psychological Counseling and Guidance

I have a doctorate degree at the department of Pyschological Counseling and Guidance at hacettepe University. I did my master educaiton in the same department at ODTÜ. I have been working as assistant professor at the same department in Abant İzzet Baysal University for 6 years.

Umut Kermen, School Counselor MEB

I did my master degree at the department of psychological counseling and guidance at Abant İzzet baysal University. I have been working as a  school counsleor for the last 4 years.

References

Adams, D. (1991). The Seville statement on violence. Preparing the Ground for the Constructing of Peace. Paris, UNESCO.

Cairns, E., ve Darby, J. (1998). The conflict in Northern Ireland: Causes, consequences, and controls. American psychologist, 53, 754-760.

Christine, D. J. (2006). What is peace psychology the psychology of? Journal of Social Issues, Vol. 62, 1-17.

Deci, E. L. ve Ryan, R. M. (2000). The ‘what’ and ‘why’ of goal pursuits: Human needs and the self- determination of behavior. Psychological Inquiry, 11, 227–268.

Diener, E. (1984). Subjective well-being. Psychological Bulletin, Vol. 95, No. 3, 542*575.

Diener, E. (2001). Subjective well-being: The science of happiness and a proposal for a national Index. American Psychologist, Vol. 55, No.1, 34-43.

Diener, D., Oshi, S., ve Lucas, R. E. (2003). Personality, culture, and subjective well-being. Handbook of Positive Psychology, 63-73.

Diener, E., ve Tov, W. (2007). Subjective well-being and peace. Journal of Social Studies, 63, 421-440.

Eryılmaz, A. (2009a).Investigating the peace attitudes with respect to self-esteem and gender. Balıkesir Universitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12, 23-31.

Eryılmaz, A. (2009b). Başa çıkma stratejilerinin kişilik özellikleriyle ergen öznel iyi oluşu arasındaki aracı rolü. Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Eryılmaz, A. (2009c). Ergen öznel iyi oluş ölçeğinin geliştirilmesi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 7(4), 975-989.

Eryılmaz, A. (2011). Aile yapısı ergeni mutlu eder mi: Aile ve Toplum Dergisi; 22, 21-30.

Eryılmaz, A. (2014). Relationship of peace attitudes with personlity traits and age groups. Düşünen Adam The Journal of Pyschiatry and Nuerological Sciences, 27: 138-146.

Fitz-Gibbon, A. (2010). Positive Psychology: Reflections on Peace Education, Nonviolance, and Social Change. New York, NY: Rodopi.

Hofstede, G. (2001), Culture’s Consequences: Comparing Values, Behaviors, Institutions, and Organizations across Nations, 2nd ed. Sage, Thousand Oaks, CA.

Johnson, D. W., ve Johnson, R. (2000). Teaching students to be peacemakers: The results of twelve years of research. Paper presented at the Society for the Psyhcological Study of Social Issues Convention, Minnepolis.

Johnson, D. W., ve Johnson, R. (2003). Field testing integrative negotiations. Peace and Conflict: Journal of Peace Pscyhology, 9(1), 36-68.

Karasar, N. (1984). Bilimsel araştırma metodu. Ankara: Hacettepe Taş Kitapçılık.

Köker, S. (1991). Normal ve sorunlu ergenlerde yaşam doyumu düzeyinin karşılaştırılması. Yüksek Lisans Tezi, Ankara üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Lyubomirsky, S. (2001). Why are some people happier tahn others: The role of cognitive and motivational processes in well-being. American psychologist, Vol. 56., No.3, 239-249.

Lyubomirsky, S., King, L. Ve Diener, E. (2005). The benefits of frequent positive affect: Does happiness lead to success? Psychological Bulletein, 131, 803-855.

Lyubomirsky, S., Sheldon, K.M. ve Schkade, D. (2005). Pursuing happiness: The architecture of sustainable change. Review of General Psychology, 9, 111-131.

Maslov, A. H. (1987). Motivation and personality. New York: Harper and Row Publisher.

Mckay, S. , Rey, C. (1995). Womens voices in peace psychology. J Peace Psychol, 1: 67-84.

Myers, D., ve Diener, D. (1995). Who is happy? American Psychological Society, Vol. 6, No. 1, 19-27.

Nalbant, A. (1993). 15-22 yaşları arasında bulunan ıslahevindeki, gözetim altındaki ve suç işlememiş genölerin benlik saygısı ve yaşam doyum düzeylerinin karşılaştırılması. Yüksek Lisans tezi, Anakara Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Navorro-Castro, L. Ve nario-galace, J. (2010). Peace Educatgion. A pathway to a Culture of Peace. Center of Peace Education. Mirieam College.

Park, N. (2004). The role of subjective well-being in positive youth development. The ANNALS of American Academy of Political and Social Science, Vol. 591, No.1, 1221-1230.

Roffey, S. (2012). Positive Relationships: Evidence-Based Practise Across the World. New York, NY: Springer.

Rucker, D.D., Plifroni, M., Tetlock, P.E., ve Scott, A. L. (2004). On the assignment of punishment: The impact of general-societal therat and moderating role of severity. Personality and Social Psychology Bulletin, 30, 673-684.

Seligman, M.E., Csiksentmihalyi, M. (2002). Positive pscyhology. An introductipn. Am Psychol, 55: 5-14.

Seligman, M.E., Ernstb, R.B., Gilham, G., Reivicha, K, ve Linkinsd (2009). Positive education: positive psychology and classroom interventions. Oxford Review of Education, Vol 35, No3, 293-311.

Suffla, S., ve Seedat, M. (2001). The role of political leadership and organzied psychology in south African reconciliation echoes of accomodation and dissent. Institute for Social and health Sciences Monograph Series, 2, 3-21.

Suffla, S., Van-Niekerk, A. ve Duncan, N. (2004). Crime, violence and injury prevention in South Africa Developments abd challenges. MRC-UNISA: Tygerberg.

Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2006). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınevi

Yorulmaz, A. ve Eryılmaz, A. (2006). Ergen öznel iyi oluşunun özsaygı ve iyimserlik eğilimi ile ileişkisinin incelenmesi. Ulusal 14. Psikoloji Kongresi Özet Kitabı, 56-57.

Downloads

Published

2015-09-03

How to Cite

Sarı, T., & Kermen, U. (2015). Subjective well-being as a predictor of peace attitudes in adolescents&lt;p&gt;Ergenlerde barışa yönelik tutumların yordayıcısı olarak öznel iyi oluş. Journal of Human Sciences, 12(2), 532–546. Retrieved from https://j-humansciences.com/ojs/index.php/IJHS/article/view/3290

Issue

Section

Guidance and Psychological Counselling