Assesment of public policies regarding the Turkish juvenile justice system and inferences for functional system<p>Türk çocuk ceza adalet sistemi kamu politikalarının değerlendirilmesi ve işlevsel bir sisteme ilişkin çıkarımlar

Authors

  • Sedat Kula Turkish National Police

Keywords:

juvenile justice, public policy, Turkish juvenile justice system, rehabilitasyon, institutional cooperation, çocuk suçluluğu, kamu politikası, Türk çocuk ceza adalet sistemi, kurumsal işbirliği, çocuk ceza adalet reformu

Abstract

Turkish juvenile justice system constitutes special and important place in justice system due to its focal point to the juvenile and juvenile rights. As it is in the world, the main purpose of the juvenile justice system in Turkey is not only to handle the judicial process, but also to get the juveniles out of the system at lower costs as possible and to make them continue their lives without having any problems. Besides the policies and implications carried out in the juvenile justice system in the name of struggling with juvenile delinquency, this study emphasizes the importance of crime prevention strategies out of the juvenile justice system. Within this frame, it is emphasized the necessity of all related institutions working together in a harmony after analyzing the Turkish juvenile justice system. Another important point that this study tries to emphasize is that policies in the scope of the juvenile justice system were not created based on the idea of preventing crime committing again, rather based on punishment, compensation, and public protection. Therefore, it is recommended to review the policies and to emphasize the necessity of functional and integrated juvenile justice system.

 

Özet

Odak noktasında çocuk ve çocuk haklarının olması sebebiyle Türk Çocuk Adalet Sistemi (TÇAS), adalet sisteminin çok özel ve önemli bir alanını oluşturmaktadır. Tüm dünyada olduğu gibi Türkiye’de de çocuk ceza adalet sisteminin temel amacı sadece çocuğun içinde bulunduğu adli durumla ilgili adil bir işlem tesis etmek değil aynı zamanda çocuğun bu zorlayıcı süreçten en az zararla çıkmasını sağlamak ve yetişkin bir birey olarak olabildiğince sorunsuz hayatlarına devam etmelerini sağlamaktır. Çocuk suçluluğu ile daha etkin mücadele edilmesi noktasında ceza adalet sistemi içerisindeki politika ve uygulamaların yanı sıra bu sistemin dışında ki suç önleme stratejilerinin de mutlaka ele alınması gerektiğinden haraketle bu çalışmada Türk çocuk ceza adalet sistemi üzerinde kapsamlı bir analiz yapılarak Türk çocuk adalet sisteminde yer alan tüm kurum ve kuruluşların uyum ve eşgüdümlü şekilde çalışması gerektiği üzerinde durulmaktadır. Üzerinde durulan diğer önemli bir husus ta çocuk ceza adalet sistemi içerisinde üretilen politikaların suçun tekrarının önlenmesine yönelik esaslı bir düşünce tarzından ziyade genelde cezalandırma, geleneksel caydırıcılık, etkisiz hale getirme, iyileştirme, kamunun korunması ve zararın tazmini temeline dayanmakta olduğu tezinden hareketle bu konudaki politikaların gözden geçirilerek işlevsel ve bütüncül bir sistemin gerekliliğini ortaya koymaktır.

Downloads

Download data is not yet available.

Metrics

Metrics Loading ...

Author Biography

Sedat Kula, Turkish National Police

Sedat Kula is a Police Superintendent of Turkish National Police. He received his Ph.D. in the Public Affairs Department from the College of Health and Public Affairs, University of Central Florida. His researches focus on law enforcement, occupational stress in public sector, social capital, juvenile justice, structural equation modelling (SEM), and law enforcement training

 

References

Akyüz, E. (2012). Çocuk Hukuku: Çocuk Hakları ve Korunması. Pegem Akademi Yayınları, Ankara.

Aykaç, M. (1993). Adli Psikiyatri. İstanbul: Nobel Tıp Kitabevi.

Bayındır, N. Özel, A. ve Köksal, E. (2007). Çocuk Suçluluğu Demografisi: Kütahya Şehri Örneği. Polis Bilimleri Dergisi. 9 (1-4); 95-108.

Çocuk Adalet sistemi Çalışanları Eğitim Programı. Sosyal Çalışma Görevlileri için Eğitim Kitabı. (2013). Türkiye’de Çocuklar için Adalet.

Dolu, O, Uludağ, Ş, Büker, H. (2012). Children, Crime and Justice in Turkey: A Critical Analysis of Turkish Juvenile Justice System. Den Haag: OBT.

Farrington, D. P. (2002). “Developmental Criminology and Risk-Focused Prevention,” M. Maguire, R. Morgan ve R. Reiner (Ed.) The Oxford Handbook of Criminology (Üçüncü Baskı). New York: Oxford University Press

Kumru, A. (2011). Çocukların Bilişsel, Duygusal ve Olumlu Sosyal Gelişimlerinin Boylamsal Çalışılması. Proje Sonuç Raporu, (TÜBİTAK – SOBAG 104K068).

Lipsey, M. W. ve Derzon, J. H. (1998). "Predictors of Violent or Serious Delinquency in Adolescence and Early Adulthood: A Synthesis of Longitudinal Research". R. Loeber ve D. P. Farrington (Ed.), Serious and Violent Juvenile Offenders: Risk Factors and Successful Interventions içinde (ss. 86-105). Thousand Oaks, CA: Sage Publications.

Ulusoy, D. (2006). "Gençlerin Sapmış Davranışlara Yönelmelerinde Etiketlemenin Etkisi: Lise Son Sınıf Gençliği Örneği", Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 23: 21-31.

Ünal, H, Çukur, C. S. ve Özbayrak, C. (2010). Aile, Arkadaş Grupları ve Okulun Gençlerin Şiddet Davranışlarına Etkisinin Boylamsal Olarak Çalışılması. Proje Sonuç Raporu (TÜBİTAK – SOBAG 106K310).

Kula, S. (2015). Çocuk Şube Müdürlüğü, Kişisel Deneyim

Perry, A, McDougall, C. ve Farrington, D. P. (Ed.) (2005). Reducing Crime: Effectiveness of Criminal Justice Interventions. West Sussex, İngiltere: John Wiley and Sons.

Taylor-Powell, E., Rossig, B. & Geran, J. (1998). Evaluating Collaboratives: Reaching the Potential. University of Wisconsin Extension, Program Development and Evaluation: Madison, WI.

Toprak, U. (2011). Çocuk Suçluluğunun Karakterisitk ve Yapısal Özellikleri. TBB Dergisi, Vol. 95 pp.313:330.

Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK). (2014). Güvenlik Birimine Gelen veya Getirilen Çocuklar 2012-2013. Ankara: TÜİK.

Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK). (2012). Güvenlik Birimine Gelen veya Getirilen Çocuklar 2010-2011. Ankara: TÜİK.

Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK). (2013). Ceza İnfaz Kurumu İstatistikleri. Ankara: TÜİK.

Tüzün, B. (1995). Çocuk Suçluluğu Kavramı ve Yasal Kurumsal Düzenlemeler, İstanbul Üniversitesi, İstanbul: İÜ. Tıp Fakültesi Adli Tıp Anabilim Dalı, Uzmanlık Tezi.

Topçuoğlu, T. (2014). Çocuk Suçluluğu ve Gelişimsel (Risk-odaklı) Suç Önleme. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi. Vol 16 (Özel Sayı I): 217-226.

Downloads

Published

2015-12-01

How to Cite

Kula, S. (2015). Assesment of public policies regarding the Turkish juvenile justice system and inferences for functional system&lt;p&gt;Türk çocuk ceza adalet sistemi kamu politikalarının değerlendirilmesi ve işlevsel bir sisteme ilişkin çıkarımlar. Journal of Human Sciences, 12(2), 1416–1429. Retrieved from https://j-humansciences.com/ojs/index.php/IJHS/article/view/3371

Issue

Section

Public Administration