The effect of behavior problems ın reducing team of sport soccer with behavior ın boys ın orphaneges<p>Yetiştirme yurtlarında kalan sosyal uyum problemi olan erkek çocukların uyum problemlerinin düzeltilmesinde takım sporlarından futbolun etkisi
Keywords:
Sosyal Uyum, Spor, Futbol, Davranış ProblemiAbstract
In this study, "Men With Behavior Problems remaining in Orphanages in Reducing Children's Behavior Problems of Team Sports Football 's Effect" is aimed to investigate. Football 's children also express their feelings was to determine the effect on. Designated for the purpose ,in the range of 7-11 years , Aydın Provincial Directorate of Social Services and Child Protection Agency in the dormitory of the 15 remaining children 's experiment , 14 percent controlled study was conducted with a total of 29 children . Finally, to make an evaluation study enrolled all the responsible parents of children staying abroad for the first test and post-test were applied , including social adjustment scale . The results of this test were performed with the SPSS program. To the comparison of the mean difference between groups Mann-Whitney U test to Nan- Par , to the comparison of intra-group mean difference in the Wilcoxon Nan Par test were examined. As a result, in orphanages, behavior problems of children with a team sport, football to participate in behavior problems in the reduction (* p <0.05) significance level and (* p <0.01) significance level was significant was found.
Özet
Bu araştırmada “Yetiştirme yurtlarında kalan sosyal uyum problemi olan erkek çocukların uyum problemlerinin düzeltilmesinde takım sporlarından futbolun etkisi”ni araştırmak amaçlanmıştır. Araştırma evrenini, sosyal hizmetler ve çocuk esirgeme kurumu Aydın il müdürlüğüne bağlı çocuk yuvası ve kız yetiştirme yurdunda kalan; 9–11 yaş aralığındaki sosyal uyum ve davranış bozukluğu olan erkek çocuklar oluşturmaktadır. Araştırma örneklemi ise iki aşamada belirlenmiştir. Birinci aşamada; araştırma evrenin içinden kurum psikoloğu ve çocuk gelişim uzmanı tarafından, sosyal uyum ve davranış bozukluğu olan toplam 29 (yirmi dokuz) erkek çocuk belirlenmiştir. İkinci aşamada ise; belirlenen yirmi dokuz (29) erkek çocuğun içinden araştırmacı tarafından basit tesadüfi yöntemle belirlenen on beş (15) çocuk ile deney grubu, on dört (14) çocuk ile de kontrol grubu oluşturulmuştur. Araştırma sonunda değerlendirme yapabilmek için deney ve kontrol grubunu oluşturan çocukların kaldıkları yurtta bu çocuklardan sorumlu olan bakıcı annelerine sosyal uyum ve davranış ölçeği ön-test ve son-test olarak uygulanmıştır. Bu testin sonuçları SPSS istatistik programı ile yapılmıştır. Gruplar arası sıra ortalaması farklarının karşılaştırmasına sıralı olmayan bağımsız değişkenlere Mann-Whitney U Nan-Par testle, Grup içi ortalama farklarının karşılaştırmasına ise Wilcoxon Nan Par testle bakılmıştır. Tip 1 hata için α= 0.05 ve 0.01 düzeyi alınmıştır. Sonuç olarak; yetiştirme yurdunda kalan, sosyal uyum ve davranış problemi olan çocukların davranış problemlerinin azalmasında ve uyumsal davranışlarının artmasında takım sporlarından olan futbolun *p< 0.05 ve **p< 0.01 düzeyinde etkili olduğu saptanmıştır.
Downloads
Metrics
References
Ağrı Rehberlik Ve Araştırma Merkezi Müdürlüğü, (2003). Özel Eğitim ve Kaynaştırma Uygulamaları. www.agriram.org.tr.tc/2007. s: 98-103,
Akıncı, A. Y. (2007). Orta öğretim Kurumlarında Beden Eğitimi Ve Spor Etkinliklerinin Sosyalleşme Süreci Ve Şahsiyetin Oluşmasında Katkısı. Kütahya: Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
Aksoy, R. Bakış, M. ve Ünveren, M. (2012). Spor sosyolojisi, Ankara, Milli Eğitim Bakanlığı, Devlet Kitapları, Üçüncü Baskı, ISBN 978-975-11-3334-2.
Arslan, F. (2000). 1-3 Yaş Dönemindeki Çocuğun Oyun Ve Oyuncak Özelliklerinin Gelişim Kuramları İle Açıklanması, C.Ü. Hemşirelik Yüksek Okulu Dergisi, 2000, 4 (2), S:40-41.
Azaula, M. Msall, M.E. Buck, G. (2000). Measuring functional status and family support in older school-aged children with Cerebral Palsy, Comparison of three instruments. Arch Phys Med, 81: 307- 311.
Anonim, (2003). Bilgi ve Düşüncelerinin İncelenmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, Mart 2003 Cilt:11 No:1 pp: 65-80,s: 1
Baltacı, G. (2008). Çocuk Ve Spor. Ankara: Hacettepe Üniversitesi - Sağlık Bilimleri Fakültesi, Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Bölümü, Birinci Basım: Şubat 2008, Sağlık Bakanlığı Yayın No: 730, ISBN: 978-975-590-246-3,Baskı: Klasmat Matbaacılık - pp:3.
Başer, E. (1994). Futbolda Psikoloji ve Başarı. İstanbul: Yayınevi Yayınları, Birinci Basım.
Bıyıklı, L. (1987). Yetiştirme yurtlarındaki çocukların zihinsel ve psiko-sosyal gelişimlerinin incelenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, Cilt: 20, Sayı: 1.
Çamlıyer, H. Çamlıyer, H. (2011). Çocuk Hareket Eğitimi ve Oyun. Manisa, C.B.Ü. Matbaası, 2011, s.116–117–122.
Çamlıyer, H. (1994). Eğitilebilir Zeka Düzeyindeki Çocuklarda Hareket Eğitiminin Algısal Gelişim Düzeylerine Etkileri. İzmir, Yayınlanmamış Doktora Tezi, s: 1
Çavdar, B. (2011). Öğretilebilir Zihinsel Engelli Öğrencilerde Beden Eğitimi Ve Spor Aktivitelerinin Toplumsallaşma Düzeylerine Etkisi. İzmir, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, s: 60.
Çevik, O. Kabasakal, K. (2013). Spor Etkinliklerinin, Engelli Bireylerin Toplumsal Uyumuna ve Sporla Sosyalleşmelerine Etkisinin İncelenmesi. Uluslararası Sosyal ve Ekonomik Bilimler Dergisi International Journal of Social and Economic Sciences 3 (2): 74-83, 2013.
Demirdağ, M. (2010). Sporun Öğretilebilir Zihinsel Engelli Çocukların Sosyalleşmeleri Üzerine Etkisi. Dumlupınar Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi, shf: 127.
Göksu, Ö. ve Yüksek, S. (2003). Elit Bayan Futbolcuların Sezon Boyunca Bazı Fiziksel Ve Fizyolojik Parametrelerinde Meydana Gelen Değişikliklerin Belirlenmesi, İstanbul Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi, 11 (3), 74-79. 2003
Karabulut, E. O. Ulucan, H. (2011). Yetiştirme Yurdunda Kalan Öğrencilerin Problem Çözme Becerilerinin Çeşitli Değişkenler Bakımından İncelenmesi. Ahi Evran Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt 12,Sayı 1, Nisan 2011,Sayfa 227-238
Karakuşçu, M.N. (1999). Genel Psikoloji ve Normal Davranışlar. Gazi Üniversitesi Merkez Kütüphanesi, Ocak 1999, s:236, 238
Kirkcaldy, B.D. Shephard, R.J. ve Siefen, R.G. (2002). The relationship between physical activity and selfimage and problem behaviour among adolescents. Soc Psychiatry Psychiatr Epidemiol, 37(11): 544-50.
Küçük H., ve Koç H. (2014). Psiko-Sosyal Gelişim Süreci İçerisinde İnsan ve Spor İlişkisi. Birimler.dpu.edu.tr/app/views/panel/137-141.pdf.
Milli Eğitim Bakanlığı. (2007). Çocuk Gelişimi Ve Eğitimi Uyum Güçlüğü Gösteren Çocuklar. Ankara, Mesleki Eğitim Ve Öğretim Sisteminin Güçlendirilmesi Projesi, s: 1.
Muratlı, S. (1997). Çocuk ve Spor. Ankara: Kültür Matbaası, s. 122.
Özbar, N. (2009). Çocuğunuz İçin Futbol. Türkiye Futbol Federasyonu, İstanbul, Elma Basım, 1.Baskı
Özlü-Fazlıoğlu, Y. ve Baran, G. (2004). Duyusal Entegrasyon Programının Duyusal ve Davranış Problemleri Üzerine Etkisi. Ankara Üniversitesi Basımevi.
Özer S. ve Özer K. (2002). “Çocuklarda Motor Gelişim”, İstanbul, Atlas yayın dağıtım, 2.Basım, pp 21, 225-227.
Parfitt, G. ve Eston, R.G. (2005). The relationship between children’s habitual activity level and psychological well-being. Acta Paediatr, 94(12):1699-701.
Penedo, F.J. ve Dahn, J.R. (2005). Exercise and well-being: A review of mental and physical health benefits associated with physical activity. Curr Opin Psychiatry, 18(2): 189-93.
Strong, W.B. Malina, R.M. Blimkie, C.J. Daniels, S.R. Dishman, R.K. Gutin, B. Hergenroeder, A.C. Must, A. Nixon, P.A. Pivarnik, J.M. Rowland, T. Trost, S. Trudeau, F. (2005). Evidence based physical activity for school-age youth, Journal Pediatrics, 146(6), 732-737,
Suitor, C.W. ve Kraak, V.I. (2007). Adequacy of evidence for physical activity guidelines development: workshop summary. Institute of Medicine. Washington, DC: National Academies Press.
Taylor, C.B. Sallis, J.F. ve Needle, R. (1985). The relation of physical activity and exercise to mental health. Public Health Rep, 100(2): 195-211.
Tel, M., (2008). Çocuklarda Sosyalleşme Araçlarının Spora Yönlendirme Durumları. Elazığ:,Fırat Üniversitesi Sivrice Meslek Yüksekokulu, s: 2-8.
Temür, E. (2007). Polimetrik Ve Direnç Egzersizlerinin, Zihinsel Engelli Çocukların (10-15 Yaş ) Kol ve Bacak Güç-Kuvvet Gelişimlerine Etkisinin İncelenmesi, Kırıkkale: Kırıkkale Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Beden Eğitimi ve Spor Anabilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, s: 21-22.
Uslu, A. ve Hasırcı, S., (1999). Lise ve Dengi Okullarda Öğrenim Gören Öğrencilerin Beden Eğitimi Derslerinin Sosyal Uyum Düzeyine Etkilerinin Araştırılması. BESBD, pp:3:4
Yanardağ, M. (2007). Otistik Çocuklarda Farklı Egzersiz Uygulamalarının Motor Performans ve Sterotip Davranışlar Üzerine Etkileri. Ankara: Hacettepe Üniversitesi, Spor Fizyoterapistliği Programı Doktora Tezi, 2007.
Yavuzer, H. (1998). Çocuk Psikolojisi. İstanbul, Altın Kitaplar, 1988, s.55.
Yetim, A. (2011). Sosyoloji ve Spor, Ankara: Berikan Yayınevi, Maltepe- ISBN: 9752673571.
Yıldız, M.C. (2008). Yetiştirme Yurdunda Kalanların Toplumsal Bütünleşme Problemleri, www.sosyalhizmetuzmani.org, web adresinden 2012 de indirilmiştir.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Authors can retain copyright, while granting the journal right of first publication. Alternatively, authors can transfer copyright to the journal, which then permits authors non-commercial use of the work, including the right to place it in an open access archive. In addition, Creative Commons can be consulted for flexible copyright licenses.
©1999 Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 International License.
