An analysis of the effect of peer mediation training on high school students’ conflict resolutions, empathic tendency and aggression levels<p>Akran arabuluculuk eğitiminin lise öğrencilerinin çatışma çözme becerileri, empatik eğilim ve saldırganlık düzeyleri üzerindeki etkisinin incelenmesi
Keywords:
Peer Mediation, Conflict Resolution, Aggression, Empathic Tendency, High School Students, Akran Arabuluculuk, Çatışma Çözme, Saldırganlık, Empatik Eğilim, Lise ÖğrencileriAbstract
Purpose of this study is to investigate the effect of peer mediation training on conflict resolution skills, empathic tendency and aggression levels on high school students. The research was conducted with 57 students at high schools in Denizli. The students in the experimental group were trained peer mediation training. The peer mediation training consists of ten sessions. İndependent variable of the study is peer mediation training. Dependent variables of the study are conflict resolution skills, empathic tendency and aggression levels. According to findings the study were analyzed, there is a significant increase in the levels of conflict resolution of the students in the experimental group. Similarly aggression levels were significantly lower in the students in the experimental group who received the peer mediation training. In contrast, when the levels of pre-test post-test empathic tendency of the students in the experimental and control groups, the difference between the two groups was not significant. Finally, peer mediation training can be said to be effective in developing conflict resolution skills of high school students and in reducing levels of aggression.
Özet
Bu araştırmanın amacı, akran arabuluculuk eğitiminin lise öğrencilerinin çatışma çözme becerileri, empatik eğilim ve saldırganlık düzeyleri üzerindeki etkisini incelemektir. Ön test son test kontrol gruplu deneysel desenin kullanıldığı araştırma, Denizli ilinde iki lisede dokuzuncu sınıfta okuyan 57 öğrenci ile yürütülmüştür. Deney grubunda yer alan öğrencilere on oturumluk akran arabuluculuk eğitimi verilmiştir. Araştırmanın bağımsız değişkeni akran arabuluculuk eğitimi, bağımlı değişkenleri ise çatışma çözme becerileri, empatik eğilim düzeyleri ve saldırganlık düzeyleridir. Araştırmadan elde edilen sonuçlara göre akran arabuluculuk eğitimi alan lise öğrencilerinin yapıcı çatışma çözme becerilerinde anlamlı düzeyde bir artış olduğu saptanmıştır. Benzer biçimde bu eğitimi alan lise öğrencilerinin saldırganlık düzeylerinde anlamlı bir düşme olduğu görülmektedir. Buna karşın akran arabuluculuk eğitimi alan ve almayan lise öğrencilerinin empatik eğilim düzeylerinde anlamlı bir farka rastlanmamıştır. Sonuç olarak, akran arabuluculuk eğitiminin yapıcı çatışma çözme becerileri geliştirmede ve saldırganlığı azaltmada etkili bir yol olduğu ifade edilebilir.
Downloads
Metrics
References
Association for Conflict Resolution. (2007). Recommended standards for school-based peer mediation programs. http://www.acrnet.org
Blitz, A. (2002). Peer mediation programs: An end to school violence? Yeshiva University Cardozo Journal of Conflict Resolution, (4), 2.
Büyüköztürk, Ş. (2005). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegema
Bodine, J.R., Crawford, K.D. & Schrumpf, F. (2002). Creating the peaceable school: a comprehensive program for teaching conflict resolution. Ilionois: Research Pres.
Bosworth, K., Espelage, D. & DuBay, T. (1998). A computer-based vıolence preventıon intervention for young adolescents: Pılot study. Adolescence, 33, 785-795.
Can, S. (2002). “Aggression Questionnaire” adlı ölçeğin Türk popülasyonunda geçerlik ve güvenirlik çalışması. Yayımlanmamış doktora tezi, T.C. Genel Kurmay Başkanlığı Gülhane Askeri Tıp Akademisi Haydarpaşa Eğitim Hastanesi Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Servis Şefliği, İstanbul
Çoban, R. (2002). The effect of conflict resolution training program on elemantary school students’ conflict resolution strategies. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Orta Doğu Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara
Dökmen, Ü. (1988). Empatinin yeni bir modele dayanılarak ölçülmesi ve psikodrama ile geliştirilmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 21(1), 155- 190.
Farrell, A.D., Meyer, A.L. & White, K.S. (2001). Evaluation of responding in peaceful and positive ways (RIPP): A school-based prevention program for reducing violence among urban adolescents. Journal of Clinical Child Psychology, 30(4), 451–463.
Graves, N.K., Frabutt, M.J. & Vigliano, D. (2007). Teaching conflict resolution skills to middle and high school students through ınteractive drama and role play. Journal of School Violence, 6(4), 57-79.
Gülkokan, Y. (2011). Akran arabuluculuk eğitiminin ilköğretim öğrenci anlaşmazlıkları üzerindeki etkisinin incelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitimi Bilimleri Enstitüsü, İzmir
Gündoğdu, R. (2009). Yaratıcı drama temelli çatışma çözme programının ergenlerde öfke, saldırganlık ve çatışma çözme becerisine etkisi. Yayınlanmamış doktora tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya
Güner, İ. (2007). Çatışma çözme becerilerini geliştirmeye yönelik grup rehberliğinin lise öğrencilerinin saldırganlık ve problem çözme becerileri üzerine etkisi, Yayınlanmamış doktora tezi, İnönü Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Malatya
Hart, J. & Gunty, M. (1997). The impact of a peer mediation program on an elementary school environment. Peace and Change, 22(1), 76-92
İkiz, E. F. (2006). Danışma becerileri eğitiminin danışmanların empatik eğilim, empatik beceri ve tükenmişlik düzeyleri üzerindeki etkisi. Yayınlanmamış doktora tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir
Johnson, W.D. & Johnson, R. (2001). Teaching students to be peacemakers: A meta-analysis. Research Reports. The Annual Meeting of the American Educational Research Association. (Seattle WA. 10-14 April 2001)
Johnson, W.D. & Johnson, R. (2004). Implementing the “teaching students to be peacemakers program”. Theory into Prcatice, 43(1), 68-79.
Johnson, W.D., Johnson, R., Dudley, B. & Açıkgöz, K. (1994). effects of conflict resolution training on elementary school students. The Journal of Social Psychology, 134(6), 803- 817.
Johnson, W.D. & Johnson, T.R. (1995). Teaching students to be peacemakers. Edina, MN: Interaction Book Co.
Karataş, Z. (2011). Investigating the effects of group practice performed using psychodrama techniques on adolescents’ conflict resolution skills. Educational Sciences: Theory & Practice. 11(2), 609-614
Kite, D. (2007). 21. yy’da arabuluculuk mediasyon. Kayseri: Kayseri Ticaret Odası
Koruklu (Öner), N. (1998). Arabuluculuk eğitiminin ilköğretim düzeyindeki bir grup öğrencinin çatışma çözme davranışlarına etkisinin incelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara
Koruklu (Öner), N. (2003). Arabuluculuk eğitiminin iletişim ve çatışma çözme becerisine etkisi: Bir grup üniversite öğrencisi üzerinde çalışma. Yayınlamamış doktora tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir
Kraan, M.E. (2003). A hıgh school peer medıatıon traınıng: development, ımplementatıon, and evaluatıon. Unpublished master thesis. Miami University Department of Family Studies, Miami
Lane, P. S. & McWhirter, J. J. (1992). A peer mediation model: Conflict resolution for elementary and middle school children. Elementary School Guidance & Counseling, (27), 15-24.
Lane-Garon, S. P. (2000). Practicing peace: The impact of a school-based conflict resolution program on elementary students. Peace and Change, 25 (4), 467- 482.
Latipun, S., Nasir, R., Zainah, A. Z. & Khairudin, R.(2012). Effectiveness of peer conflict resolution focused counseling in promoting peaceful behavior among adolescents. Asian Social Science, 8 (9), 8-16.
Sağkal, A.S, (2011). Barış eğitimi programının ilköğretim 6. sınıf öğrencilerin saldırganlık eğilimleri, empati düzeyleri ve barışa ilişkin görüşleri üzerindeki etkisinin incelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir
Schaeffer, S. & Rollin, A.S. (2001). The evaluation of a community-based conflict resolution program for african american children and adolescents. Research for Educational Reform, 6(1), 33- 50.
Schrumpf, F., Crawford, D.& Chu Usadel, H. (1991). Conflict resolution ın schools. Champaign, IL: Research Press.
Sellman, E. (2011) Peer mediation services for conflict resolution in schools – What transformations in activity characterise successful implementation? British Educational Research Journal, 37(1), 45-60.
Smith, W.S., Daunic, P.A., Miller,D.M. & Robinson, R.T. (2002). Conflict resolution and peer mediation in middle schools: Extending the process and outcome knowledge base. The Journal of Social Psychology, 142(5), 567- 586.
Stevahn, L., Johnson, D. W., Johnson, R. T., Green, K.& Laginski, M. (1997). Effects on high school students of conflict resolution training integrated into english literature. Journal of Social Psychology, 137(3), 302-315.
Stevahn, L., Johnson, D. W., Johnson, R. T. & Schultz, R. (2002). Effects of conflict resolution training integrated into a high school social studies curriculum. Journal of Social Psychology, 142(3), 305-331.
Stevahn, L.& Johnson, D.W. (1997). Effects on high school students of conflict resolution training integrated into english literature. Journal of Social Psychology, 137(3). 302- 316.
Stevahn, L., Johnson, D.W., Johnson, R.& Real, D. (1996). The impact of a cooperative or ındividualistic context on the effectiveness of conflictresolution training. American Educational Research Journal, 33(4), 801-823.
Stevahn, L. & Johnson, D. W. (1997). Effects on high school students of conflict resolution mediation: programs for elementary, middle, and high school students. School Counselor, 43 (5), 374-392.
Stevahn,L., Johnson, D.W., Johnson,R., Laginski, A.M. & O'Coin, I. (1996). Effects on high school students of ıntegrating conflict resolution and peer mediation training into an academic unit. Mediation Quarterly, 14(1), 21-36
Sweeney, B. & Carruthers, W. L. (1996a). Conflict resolution: History, philosophy, theory, and educational applications. School Counselor, 43 (5), 326-344.
Sweeney, B.& Carruthers, W. L. (1996b).Conflict resolution: an examination of the research literature and a model for program evaluation. School Counselor, 44.(1), 5-14.
Tapan, Ç. (2006). Barış eğitimi programının öğrencilerin çatışma çözme becerileri üzerinde etkisinin incelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir
Taştan, N. (2004). Çatışma çözme ve akran arabuluculuğu eğitimi programlarının ilköğretim altıncı sınıf öğrencilerinin çatışma çözme ve akran arabuluculuğu becerilerine etkisi. Yayınlanmamış doktora tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara
Taştan, N. (2006). Çatışma çözme eğitimi ve akran arabuluculuğu. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Türnüklü, A. (2006). Sınıf ve okul disiplinine çağdaş bir yaklaşım: Onarıcı disiplin. Ankara: Ekinoks
Türnüklü , A., Kaçmaz, T., İkiz, E. & Balcı, F.(2009). Liselerde öğrenci şiddetinin önlenmesi anlaşmazlık çözümü, müzakere ve akran-arabuluculuk eğitim programı. Ankara: Maya Akademi.
Türnüklü, A., Kaçmaz, T., Gürler, S., Kalender, A., Zengin, F.& Şevkin, B. (2009a). The effects of conflict resolution and peer mediation education on students’ empathy skills. Education and Science, 34 (153), 15-24.
Türnüklü, A., Kaçmaz, T., Gürler, S., Şevkin, B., Türk, F., Kalender, A. & Zengin, F. (2009b). Helping students resolve their conflicts through conflict resolution and peer mediation training. Procedia Social and Behavioral Sciences, 1, 639–647.
Türnüklü, A., Kaçmaz, T., Gürler, S., Şevkin, B., Türk, F., Kalender, A.& Zengin, F. (2010). The effects of conflict resolution and peer mediation training on primary school students' level of aggression. Education 3-13, 38(1), 13-22.
Uysal, Z. (2006). Çatışma çözme eğitim programının ortaöğretim dokuzuncu sınıf düzeyindeki öğrencilerin çatışma çözme becerilerine etkisi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana
Wied, M., Branje S.T. & Meeus, W.H.J. (2007). Empathy and conflict resolution in friendship relations among adolescents. Aggressıve Behavıor, 33, 48–55.
Öğülmüş, S. 2006. Okullarda şiddet ve alınabilecek önlemler. Eğitime Bakış, 2(7), 16–24.
Bulut, S. (2008). Okullarda görülen öğrenciden öğrenciye yönelik şiddet olaylarının bazı değişkenler açısından arşiv araştırması yöntemiyle incelenmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(2), 23-38.
TBMM Araştırma Komisyonu (2007). Çocuklarda ve gençlerde artan şiddet eğilimi ile okullarda meydana gelen olayların araştırılarak alınması gereken önlemlerin belirlenmesi amacıyla kurulan meclis araştırma komisyonu raporu. Türkiye Büyük Millet Meclisi Tutanak Dergisi, 160, 464-465.
Uzbaş, A. (2009). Okul psikolojik danışmanlarının okulda saldırganlık ve şiddete yönelik görüşlerinin değerlendirilmesi. Mehmet Akif Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18, 90-110.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Authors can retain copyright, while granting the journal right of first publication. Alternatively, authors can transfer copyright to the journal, which then permits authors non-commercial use of the work, including the right to place it in an open access archive. In addition, Creative Commons can be consulted for flexible copyright licenses.
©1999 Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 International License.
