The phenomenon of consumption in television series<p>Televizyon dizilerinde tüketim olgusu
Keywords:
Media, Television, Consumption, Television Series, Consumption In Television Series, Medya, Televizyon, Tüketim, Televizyon Dizileri, Televizyon Dizilerinde TüketimAbstract
Capitalist economic system in its current developmental process fictionalizes and constructs many of the societal elements toward the consumption of products and services. Television series today emerge as one of the most effective sales strategies in the marketing of goods and services of companies. Television series display the products of companies by the methods that mobilize the feelings of individuals, advertise the trademarks, and consequently ensure the continuity of the industrial system by triggering the shopping tendencies of individuals.
The aim of this study is to determine the relationship between the consumption phenomenon and the contents of television series. Within this perspective, how and to what extent consumption phenomenon is presented in the series has been examined.
The data consists of video recordings of the 7 television series and 14 episodes broadcasted at 7 national television channels (TRT1, Kanal D, Show, Samanyolu, Star, Fox and ATV) in Turkey.
This study is a descriptive one and has employed qualitative methods. The findings have revealed that the variety of consumer products and the number of commercials are remarkably high in the television series, and thousands of products and services have been presented by the characters in the series. In addition, it has been found out that there is a parallelism between the products presented in the series and the advertising categories.
Özet
Kapitalist ekonomik sistem geldiği gelişim noktasında toplumsallığa ait pek çok unsuru tüketim ürün ve hizmetlerinin satın alınması yönünde kurgulamakta ve inşa etmektedir. Televizyon dizileri günümüzde, firmaların tüketim mal ve hizmetlerinin pazarlanmasında en etkili satış stratejilerinden biri olarak karşımıza çıkmaktadır. Televizyon dizileri, insanların tüketim ile ilgili duygularını harekete geçirecek yöntemlerle firmaların tüketim ürünlerini teşhir etmekte, markaların reklamlarını yapmakta ve insanların satın alma eğilimini tetikleyerek endüstriyel sistemin sürekliliğini sağlamaktadır.
Bu çalışma, yerli televizyon dizi içerikleri ile tüketim olgusu arasındaki ilişkiyi incelemeyi amaçlamaktadır. Bu doğrultuda televizyon dizilerinde tüketim olgusunun nasıl sunulduğu, tüketim olgusunun ne derecede yer aldığı incelenmiştir.
Araştırmanın verileri, Türkiye’de özel ve kamu televizyonculuk faaliyeti yapan, TRT1, Kanal D, Show, Samanyolu, Star, Fox ve ATV televizyon kanallarında yer alan 7 yerli dizinin 14 bölümüne ait görüntülerini içeren video kayıtlarından oluşmaktadır.
Bu çalışma betimsel bir çalışma olup nitel yöntem kullanılmıştır. Araştırmanın bulguları televizyon dizilerinde tüketim ürün çeşitliliği ve reklamların sayısının dikkat çekici ölçüde fazla olduğunu, binlerce firmanın tüketim ürün ve hizmetinin dizi karakterleri tarafından kullanılarak tanıtıldığını, dizide ön plana çıkan ürün kategorileri ile reklam kategorileri arasında bir paralellik göstermiştir.
Downloads
Metrics
References
Akşam. (2013, 8 Mayıs), İstanbul, dünya AVM liginde küresel liderliğe oynuyor. 3 Haziran 2014 tarihinde http://www.aksam.com.tr/. Adresinden alınmıştır.
Aytaç, Ö. (2005). Kapitalizm ve boş zaman. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 1, 2-22. 16 Ekim 2014 tarihinde http://sbd.ogu.edu.tr/ makaleler/ 6_1_Makale_1.pdf adresinden alınmıştır.
Baudrillard, J. (2008). Tüketim toplumu. ( Çev. H. Deliçaylı ve F. Keskin). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
BCG (Boston Consulting Group). (2015, Nisan 6). Lüks tüketim harcaması 2 trilyon. 8 Ekim, 2015 tarihinde http://www.bcg.com.tr/documents/file162811.pdf Adresinden alınmıştır
Bocock, R. (1997). Tüketim. (Çev. İ. Kutluk). Ankara: Dost Yayınları.
Bulut, S. (2009). Sermayenin medyası medyanın sermayesi. ekonomi politik yaklaşımlar, Ankara: Ütopya Yayınevi.
Bülbül, R. (2000). Genel gazetecilik bilgileri. Ankara: Nobel Yayıncılık.
Cirik, E. (2008, 1 Şubat). Karlılık Yüksek mi? 14 Aralık 2014 tarihinde http://www.capital.com.tr/pazarlama/-karlilik-yuksek-mi-haberdetay-4900 adresinden alınmıştır.
Dağtaş, E. ve Dağtaş, B. (2006). Tüketim kültürü, yaşam tarzları, boş zamanlar ve medya üzerine bir literatür taraması. Eğitim Bilim Toplum Dergisi, 14, 3-31. 10 Ekim 2014 tarihinde http://www.egitimbilimtoplum.com.tr/index.php/ebt/article/view Article/298 adresinden alınmıştır.
Dağtaş, E. ve Dağtaş, B. (2009). Tüketim kültürü, yaşam tarzları, boş zamanlar ve medya üzerine bir literatür taraması. Dağtaş, E.ve Dağtaş, B. (Eds.). Medya, Tüketim Kültürü ve Yaşam Tarzları İçinde (ss. 27-75). Ankara: Ütopya Yayınları.
Demirkol, K. (2015). Kansere neden olan beslenme alışkanlıklarımız. 20 Ekim 2015 tarihinde http://dogader.org/index.php/sagligimiz-icin/650-kansere-neden-olan-beslenme-aliskanliklarimiz adresinden alınmıştır.
Erden Çalışır, Z. ve Çalışkan, D. (2003). Gıda katkı maddeleri ve insan sağlığı üzerinde etkileri. Ankara Eczacılık Fakültesi Dergisi, 3, 207-206.
Featherstone, M. (1996). Postmodernizm ve tüketim kültürü. (Çev. M. Küçük). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Garnham, N. (2001). Bir kültürel materyalizm teorisine doğru. Praksis, 4. 126-143.
Geray, H. (2004). Toplumsal araştırmalarda nicel ve nitel yöntemlere giriş. Ankara: Siyasal Kitabevi.
Gerbner, G. (1994). Reclaiming our cultural mythology, In context a quarterly of humane sustainable culture Ekim 2013 tarihinde http://www.context.org/iclib/ic38/gerbner/ adresinden alınmıştır.
Golding P. ve Murdock G. (2014). Kültür, iletişim ve ekonomi politik. S. İrvan (Ed.). Medya Kültür Siyaset içinde (ss. 49-75). Ankara: Pharmakon Yayınları.
Güngör, N. (2011). İletişim kuramlar yaklaşımlar. Ankara: Siyasal Kitabevi.
Hansen, A. (2003). İçerik çözümlemesi, M.S. Çebi (Ed.). İletişim araştırmalarında içerik çözümlemesi İçinde (ss. 49-102). Ankara: Alternatif yayınları.
Herman E.S., ve Chomsky, N. (2012). Rızanın imalatı, kitle medyasının ekonomi politiği. (Çev. E. Abadoğlu). İstanbul: Bgst yayınları.
Herman, E. S. ve Chomsky, N. (2006). Kitle medyasının ekonomi politiği, rızanın imalatı. (Çev. E. Abadoğlu). İstanbul: Aram yayıncılık.
Milliyet. (2015, 6 Mayıs). BMW’nin ilk çeyrek karı beklentileri aştı. 3 Aralık 2015 tarihinde http://finans.milliyet.com.tr/haber-detay/gundem2/20/18000/18648/ adresinden alınmıştır.
Mosco, V. (2009). New York.Com: A Political economy of the “informational” city. Journal of Media Economics, 12:2, 103-116.
Patton, M. Q. (2014). Nitel araştırma ve değerlendirme yöntemleri. (Çev. M. Bütün ve S. B. Demir). Ankara: PegemA Akademi.
Postman, N. (1994). Televizyon: Öldüren eğlence (gösteri çağında kamusal söylem). (Çev. O. Akınhay). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Schiller, H. (1993). Zihin yönlendirenler. (Çev. C. Cerit). İstanbul: Pınar Yayınları. (Özgün çalışma: 1973).
Smythe, D. W. (1977). Communication: blindspot of western Marxism. Canadian Journal of Political and Social Theory/Revue canadienne de theorie politique etsociale, 3, 1-27.
Torlak, Ö. (2000). Tüketim bireysel eylemin toplumsal dönüşümü. İstanbul: İnkılâp Yayınları.
Wasco, J. (2005). A Companion to television. Oxford: Blackwell Publishing.
Williams, R. (2003). Televizyon, teknoloji ve kültürel biçim. Ankara: Dost Yayınları.
Yaylagül, L. (2013). Kitle iletişim kuramları. Ankara: Dipnot Yayınları.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Authors can retain copyright, while granting the journal right of first publication. Alternatively, authors can transfer copyright to the journal, which then permits authors non-commercial use of the work, including the right to place it in an open access archive. In addition, Creative Commons can be consulted for flexible copyright licenses.
©1999 Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 International License.
