The role of play on development and learning<p>Oyunun gelişim ve öğrenmedeki rolü

Authors

  • Hülya Pehlivan Hacettepe University

Keywords:

Game, Games and Development, Playgrounds, Toys, Oyun, Oyun ve Gelişim, Oyun Alanları, Oyuncaklar

Abstract

Games, which are as old as the history of the world, were played all over the world in all periods of history and in all cultures; and will be played in the future. A game which can be rule governed or free of rules, but in which children always participate voluntarily is a part of real life; and is the basis for physical, cognitive, social, linguistic, emotional and social development. Games are the mirrors reflecting the inner world of children, and they are the imaginary environments re-created by children so as to understand their emotions and enthusiasm, distress and relations. A game, which is defined as a field of experimenting in which children test and reinforce what they see, sets up ties with the past and forms a source for the future. Games are regarded as  children’s most important pursuit, and they mean discovering, learning, creating and expressing oneself for children. All materials for playing which introduce regulation into children’s movements, which help them in their physical and psycho-social development, which develop their imagination are described as toys, and toys have important functions in children’s development and in the development of their learning and creativity. Designing playgrounds, which are the locations for effective learning for children,  bring about significant responsibility. Therefore, this fact should be taken into consideration while choosing toys for chidren and while desgning playgrounds, and games should be employed in pre-school education in the light of scientific data. 

 

Özet

İnsanlık tarihi kadar eski olan oyun, dünyanın her yerinde, her çağda ve her kültürde oynanmıştır ve oynanmaya da devam edecektir. Oyun, belli bir amaca yönelik olan veya olmayan, kurallı ya da kuralsız gerçekleştirilen fakat her durumda çocuğun isteyerek yer aldığı fiziksel, bilişsel, sosyal, dil, duygusal ve sosyal gelişiminin temeli olan gerçek hayatın bir parçasıdır. Oyun çocuğun iç dünyasının bir aynasıdır ve çocuğun duygu ve coşkularını, üzüntülerini, ilişkilerini anlamak için onların yeniden yarattıkları bir düş ortamıdır. Çocuğun gördüklerini sınadığı ve pekiştirdiği bir deney alanı olarak tanımlanan oyun geçmiş ile bağ kurmakta, gelecek için kaynak oluşturmaktadır. Çocuğun en önemli uğraşı olarak kabul gören oyun, çocuklar için keşfetme, öğrenme, yaratma, kendini ifade etme anlamına gelmektedir. Gelişim basamakları boyunca çocuğun hareketlerine düzen getiren zihinsel, bedensel ve psiko-sosyal gelişimlerinde yardımcı olan, hayal gücünü geliştiren tüm oyun malzemeleri de oyuncak olarak tanımlanır ve oyuncakların çocukların gelişim, öğrenme ve yaratıcılığın gelişmesinde önemli bir işlevi vardır. Çocuk için etkili bir öğrenme mekânı olan oyun alanlarının tasarımlanması önemli bir sorumluluğu beraberinde getirir. Bu nedenle, çocuklara oyuncak seçerken ve oyun alanları dizayn ederken bu durum göz önünde bulundurulmalı ve özellikle okul öncesi eğitimde de bilimsel veriler ışığında oyundan faydalanmalıdır.

Downloads

Download data is not yet available.

Metrics

Metrics Loading ...

Author Biography

Hülya Pehlivan, Hacettepe University

Expert Dr., Hacettepe University, Faculty of Education, Education Sciences Department

References

Akyel, Y. (2011). Okul öncesi eğitim kurumlarında görev yapan öğretmenlerin drama yöntemi yeterliklerinin değerlendirilmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Kırşehir: Ahi Evran Üniversitesi.

Altınbulak, D; Emir, S. ve Avcı, C. (2006). Sosyal bilgiler öğretiminde eğitsel oyunların erişi ve kalıcılığa etkisi. Hasan Ali Yücel Eğitim Fakültesi Dergisi. Sayı:2, 35-51.

Aral, N. (2000). “Çocuk gelişiminde oyunun önemi.” Çağdaş Eğitim.265. 15-17

Baykoç-Dönmez, N, (1992). Oyun Kitabı. İstanbul: Esin Yayınevi.

Bilgin, M. (2003). Bedensel ve devinsel gelişim. Gelişim ve öğrenme. (Editör Binnur Yeşilyaprak) Ankara: PegemA Yayıncılık.

Boydaş, N. (1999). Sanat eğitiminde oyun yöntemi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara: Gazi Üniversitesi.

Bruce, T.(1993). For parents particularly: The role of play in children's lives. Childhood education, 69 (summer) 237-238.

Bunker, L. (1991). “The role of play and motor skill development in building children’s self-confidence and self- esteem.” The Elemantary School Journal. Volume 91. Number 5.

Büyükkaragöz, H. (2003). Bilişsel gelişim ve dil gelişimi. Gelişim ve Öğrenme. (Editör Binnur Yeşilyaprak) Ankara: PegemA Yayıncılık.

Christie, J & Enz, B. (1993). Providing resources for play. Childhood education. Vol:69, Issue 5.,291-292.

Coşkun, N. (1997). Okul öncesi çağda işitme engelli çocuğu olan normal işiten bir annenin grup oyunu esnasında kullandığı stratejilerin incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.

Doğanay, J. (1998). Anasınıfına devam eden çocukların ebeveynlerinin çocuk oyun ve oyuncakları hakkındaki görüşlerinin incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. .Ankara: Ankara Üniversitesi.

Erşan, Ş. (2011). Okul öncesi eğitim kurumlarında görev yapan öğretmenlerin ilgi köşelerinde serbest oyun etkinlikleri ile ilgili görüş ve uygulamalarının incelenmesi. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Ankara: Gazi Üniversitesi.

Ertan, A. (2013). İlkokul birinci sınıflarda oyun ve fiziksel etkinlikler dersi kazanımlarının amaca ulaşılabilirliğinin değerlendirilmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. .Manisa: Celal Bayar Üniversitesi.

Gözalan, E. (2013). Oyun temelli dikkat eğitim programlarının 5-6 yaş çocuklarının dikkat ve dil becerilerine etkisinin incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Konya: Selçuk Üniversitesi.

Gelbach, R. D. (1991). Play, piaget and creativity: The promise of desing. Second Quarter. Volum 25, Number 2. 137-144.

Gruending, D. L., Fenty, D. & Hogan, T.(Tarihsiz). Fun and games in nursing staff development. The Journal of Continuing Education in Nursing. 22 (6). 259-262.

Hampton, J. (1989). Play and development in rural zimbabwean children. Early Child Development and Care. Vol: 47. pp:1-61.

Hatcher, B., Pape, D. & Nicoscia R. T. (1988). Group games for global awereness. Childhood Education.

Kadim, M. (2012). Okul öncesi öğretmenlerinin oyun öğrenimine ilişkin öz-yeterlik incelemesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Bolu: İzzet Baysal Üniversitesi.

Karabacak, N. (1996). Sosyal bilgiler dersinde eğitsel oyunların başarı düzeyine etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara: Hacettepe Üniversitesi.

Koçkar, M.T; Girmen, P; Anılan, H ve Öztürk, A (2004). Geleneksel çocuk oyunlarının eğitimsel değeri. OMEP Dünya Konseyi Toplantısı. İstanbul: Kelebek Matbaası.

Koçyiğit, S; Tuğluk, M.N ve Kök, M. (2007). Çocuğun gelişim sürecinde eğitsel bir etkinlik olarak oyun. Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, sayı:6, 324-342.

Kolcu, Ş. (2014) Farklı bilişsel tempodaki çocukların oyun davranışlarının ve akran ilişkilerinin incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Konya: Selçuk Üniversitesi.

Kuşçu, Y. (2014). Oyun davranışlarını değerlendirme ölçeği’nin Türkçeye uyarlanması ve 36-72 aylık çocukların oyun davranışlarının incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Konya: Selçuk Üniversitesi.

Öğüt, E. (2010). Somut Olmayan Kültürel Mirasın Aktarımına Bir Bakış: Geleneksel Çocuk Oyunlarının Yaşatılması İçin Öneriler. T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı Araştırma ve Eğitim Genel Müdürlüğü. Yayınlanmamış Uzmanlık Tezi. Ankara.

Pehlivan, H. (1997). Örnek olay ve oyun yoluyla öğretimin sosyal bilgiler dersinde öğrenme düzeyine etkisi. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Ankara: Hacettepe Üniversitesi.

Pehlivan, H. (2005) Oyun ve Öğrenme. Ankara: Anı Yayıncılık.

Pellegrini, A.D ve Galda, L. (1993). Ten years after : Reexamination of symbolic play and literacy research. Reading Research Quarterly. 28(2). 162-175.

Saracho, O. N. (1985) Young children’s play behaviors and cognitive styles. Early Child Development. Vol:22., 1-18.

Saracho, O. N. (1996) The relationship between the cognitive style and play behaviors of 3 to 5 year old children. Personel Indiviual Diffrent. Vol:21. 863-876.

Seyrek, H ve Sun, M (2005) Okul Öncesi Eğitimde Oyun. İzmir: Müzik Eserleri Yayınları.

Social Development Psychology. 27.5.2002 http://www.dur.ac.uc/elizabeth.meins/lect213.htm

Şirin, S. (2011). Anaokuluna devam eden beş yaş grubu çocuklara sayı ve işlem kavramlarını kazandırılmada oyun yönteminin etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Bursa: Uludağ Üniversitesi.

Thoutghs on play theory and creative drama (2002). 25.7. 2002. http://www.arts.ilstu.edu/~psritch/SymbolicPlayThoughts.html.

Tolan. B., İsen, G. Ve Batmaz, V. (1985) Ben ve Toplum (Sosyal Psikoloji-1)

Downloads

Published

2016-08-05

How to Cite

Pehlivan, H. (2016). The role of play on development and learning&lt;p&gt;Oyunun gelişim ve öğrenmedeki rolü. Journal of Human Sciences, 13(2), 3280–3292. Retrieved from https://j-humansciences.com/ojs/index.php/IJHS/article/view/3767

Issue

Section

Education