Domestic violence impact on adolescents<p>Aile içi şiddetin ergenler üzerindeki etkisi
Keywords:
Adolescence, dimensions of violence, family, interparental violence, violence and victim, Ergenler, şiddetin boyutları, aile, ebeveynler arası şiddet, şiddet kurbanlarıAbstract
Objcective: This research was performed in order to evaluate the effects on adolescents of witnessing intrafamilial violence.
Methods: 1196 students attending four high schools affiliated to the Ministry of Education in the Turkish province of Karaman represented the research sample in this descriptive and cross-sectional study. A questionnaire eliciting students’ individual characteristics, together with witnessing interparental violence, acceptance of interpersonal violence and use of violence scales were employed as data collection tools. Findings: Age, type of school, parental education levels, income, the family being in receipt of economic assistance, the student working in paid employment and number of siblings were significantly correlated with adolescent witnessing of violence. A positive correlation was determined between witnessing violence and acceptance and use of violence.
Results: The research shows that adolescents witnessing violence has positive effects on their attitudes toward violence. Intrafamilial violence in particular therefore needs to be reduced and families need to receive counseling on the subject in order for the levels of violence in society to be lowered.
Özet
Amaç: Buaraştırma; ergenlerin aile içi şiddete tanık olmasının şiddete yönelik tutumlarına etkilerini değerlendirmek amacıyla yapılmıştır. Yöntem: Tanımlayıcı ve kesitsel türdeki araştırmanın örneklemini Karaman ilinde Milli Eğitim bakanlığına bağlı dört lisedeki 1196 öğrenci oluşturmuştur. Araştırmada veri toplama aracı olarak; öğrencilerin bireysel özelliklerini belirlemeye yönelik soru formu, ebeveynler arası şiddete tanıklık ölçeği, şiddet kabullenme ve şiddet uygulama ölçekleri kullanılmıştır. Bulgular: Yaş, okul türü, baba ve annenin eğitim durumu, gelir durumu, ailenin ekonomik yardım alma durumu, öğrencinin gelir getiren bir işte çalışma durumu, kardeş sayısı değişkenleri ile ergenlerin şiddete tanıklık etme durumları arasında anlamlı fark bulunmuştur. Araştırmada şiddete tanıklık etme durumu ile şiddeti kabullenme ve şiddet uygulama arasında pozitif şekilde korelasyon olduğu tespit edilmiştir. Sonuç: Araştırmada ergenlerin şiddete tanıklık etme durumunun şiddete yönelik tutumları üzerinde önemli etkilerinin olduğu belirlenmiştir. Bu nedenle toplumda şiddet oranlarının azalması için öncelikle aile içi şiddetin azaltılması, ailelere bu konuda danışmalık verilmesinin gerekliliği ortaya çıkmaktadır.
Downloads
Metrics
References
Avcı, R., Güçray, S. S. (2010). Şiddet davranışı gösteren ve göstermeyen ergenlerin ailelerinin aile işlevleri, aile bireylerine ilişkin problemler, öfke ve öfke ifade tarzları açısından incelenmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri / EducationalSciences: Theory&Practice, 10 (1): 1995-2015.
Alikasifoğlu, M., Ercan, O., Erginöz, E., Uysal, Ö., Kaymak, D. A. (2004). Violent behavior among Turkish high school students and correlate of physical fighting. European Journal of Public Health, 14(2), 173-177.
Allwood, M. A., Bell, D. J. (2008). A preliminary examination of emotional and cognitive mediators in there lations between violence exposure and violent behaviors in youth. Journal of Community Psychology, 36, 989-1007.
Ayan S. (2007). Aile içinde şiddete uğrayan çocukların saldırganlık eğilimleri. Anatolian Journal of Psychiatry, 8, 206-214.
Bahçivan-Saydam, R., Gençöz, T. (2005). Aile ilişkileri, ebeveyn çocuk yetiştirme tutumu ve kendilik değerinin gençler tarafından belirtilen davranış problemleri ile olan ilişkisi. Türk Psikoloji Dergisi, 20(55), 61–74.
Bal, S. (2010). Çocukluk örselenme yaşantıları, ana – baba – ergen ilişki biçimleri ve sosyal destek algısının, kural dışı davranışlarla ilişkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Adana, Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Bandura, A. (1978). Social learning theory of aggression. Journal of Communication,
Burger, J. M., (2011). Kişilik. İDE Sarıoğlu (çev.), İstanbul, 1. basım, Kaknüs Yayınları.
Corey, G. (2008). Psikolojik Danışma. T. Ergene (Çev.), Psikoterapi Kuram ve Uygulamalarıbirinci basım, Ankara, Mentis Yayıncılık.
Çakır, K., Şen, E. (2012). Psikolojik doğum sırasına göre adil dünya inancı. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2012, 12(1), 57-69.
Dılıllo, D.,Tremblay, C. G., Paterson, L. (2000). Linking childhood sexual abuse and abusive pareting: Themediating role of maternalanger. Child abuse&Neglect, 24(6), 767-779.
Dil, S., Şentürk, S.G., Girgin, B. A. (2015). Çankırı ilinde ergenlerin benlik saygısı ve sağlıklı yaşam biçimi davranışlarının riskli sağlık davranışları ve bazı sosyo demografik özelliklerle ilişkisi. Anadolu psikiyatri dergisi, 16, 51-59.
Duke, N. N., Pettingell, S. L., McMorris, B. J., Borowsky, I. W. (2013). Adolescent violence perpetration: associations with multiple types of adverse. Childhood experiences. Pedıatrıcs, 125(4), 777-786.
Ergişi, A., Köksal, A. A. (2009). Yedi-oniki yaş çocuklarında davranış ve uyum sorunlarının incelenmesi. Çağdaş Eğitim Dergisi, 34(368), 13-19.
Frıas-Armenta, M. (2002). Longtermeffects of childpunishment on mexicanwomen: A structural model. Child abuse&Neplect, 26(4), 371-386.
Gençoğlu, C., Kumcağız, H., Ersanlı, K. (2014). Ergenlerin şiddet eğilimine etki eden ailevi faktörler. International Periodical Forthe Languages, Literatureand History of Turkishor Turkic, 9(2), 639-652.
Gürsoy, M. (2009). Öğrencilerde şiddet eğilimi ve şiddete yönelik öğretmen algıları. KKTC - Milli Eğitim Dergisi, 3, 13-30.
İbiloğlu, A.O. (2012). Aile içi şiddet. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar, 4(2), 204-222.
Kaya, A.,Bozaslan, H., Genç, G. (2012). Üniversite öğrencilerinin anne-baba tutumlarının problem çözme becerilerine, sosyal kaygı düzeylerine ve akademik başarılarına etkisi. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 18, 208-225.
Kepenkçi, Y.,Çınkır, Ş. (2005). Bullying among Turkish high school students. Child Abuse & Neglect, 1717, 193-207.
Kılıç, E.Z. (2012). Ergenlerde şiddet kullanımı: bireysel ve ailesel etkenler. Nöropsikiyatri Arşivi, 49, 260-265.
Kıvrak, Y., Gey, N., Kıvrak, H. A., Kokaçya, M.H., Çöpoğlu, Ü. S., Arı, M. (2015). Kadına yönelik eş şiddeti, çocukluk travmaları, depresyon ve yaşam kalitesi: Toplum temelli bir çalışma. Anadolu Psikiyatri Derg, 16, 314-322.
Mazefsky, C. A., Farrel, A. D. (2005). The role of witnessing violence, peerprovocation, family support, and parenting practices in the aggressive behavior of rurala dolescents. Journal of Child and Family Studies, 14(1), 71-85.
Naçar, M., Baykan, Z., Poyrazoğlu, S., Çetinkaya, F. (2009). Kayseri İlinde iki sağlık ocağı bölgesi’nde kadına yönelik aile içi şiddet. TAF Prev Med Bull, 8, 131-138.
Ovacık, A. C. (2008). Aile içi şiddetin erkek çocuğun şiddet içeren suç işleme davranışına etkileri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul, İstanbul Üniversitesi, Adli Tıp Enstitüsü.
Ögel, K., Tarı, I., Yılmazçetin, C.E. (2006).Okullarda suç ve şiddeti önleme. İstanbul, Yeniden yayınları, 17. http://www.yeniden.org.tr/dokuman/vio14. pdf.
Özcebe, H., Uysal, D. (2005).“Ankara’da bir ilköğretim okulunda erken ve orta dönem adolesanlardaşiddet algısı ve şiddet davranış sıklığının değerlendirilmesi. http://iogm.meb.gov.tr/siddetveokul/index.htm
Özgür, G., Yörükoğlu, G., Arabacı, L.B. (2011). Lise öğrencilerinin şiddet algıları, şiddet eğilim düzeyleri ve etkileyen faktörler. Journal of Psychiatric Nursing, 2(2), 53-60.
Özyurt, B. C., Deveci, A. (2010). Manisa’da Kırsal bir bölgedeki 15-49 yaş evli kadınlarda depresif belirti yaygınlığı ve aile içi şiddetle ilişkisi. Türk psikiyatri dergisi, 21, 1-7.
Sarıot, O. (2011). Çocukların ebeveynlerarası şiddete tanıklığı ile çocukların kişilerarası ve akademik stres kaynaklarıyla baş etme yolları arasında ebeveynlik davranışlarının aracı rolü. Yayınlanmamış Yüksek lisan tezi. Ankara, ODTÜ, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
T.C. Başbakanlık Kadının Statüsü Genel Müdürlüğü. (2014). Türkiye’de kadına yönelik aile içi şiddet araştırması. Hecettepe Üniversitesi, Ankara, http://www.hips.hacettepe.edu.tr/TKAA2014_Ozet_Rapor.pdf.
U.S. Department of Education. (2005). Crime, violence, discipline, andsafety in U. S. publicschools. Findings from the school survey on crime and safety, 06.
WHO, (2014). Global statusreport on violence prevention. 2014.15-19. (file:///C:/Users/TOSHIBA/Desktop/Downloads/9789241564793_eng%20(1).pdf).
Wike, T.L., Fraser, M. W. (2009). School shootings: making sense of the senseless. Aggression and Violent Behavior, 14, 162-9.
Yıldız, E., Erci, B. (2011). Anne baba tutumları ile adölesan saldırganlığı arasındaki ilişkinin incelenmesi. Düzce Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 1(3), 6-11.
Yorohan, R. (2011). The relation ship between exposure to violence, acceptance of violence and engagement in violence: a study of turkish adolescence. Yayınlanmamış Yüksek lisans tezi. İstanbul, İstanbul Bilgi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Authors can retain copyright, while granting the journal right of first publication. Alternatively, authors can transfer copyright to the journal, which then permits authors non-commercial use of the work, including the right to place it in an open access archive. In addition, Creative Commons can be consulted for flexible copyright licenses.
©1999 Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 International License.
