Evaluation of quality work life of nurses serving in the Hospital Of Dicle University and the factors affecting it<p>Dicle Üniversitesi Hastanesinde çalışan hemşirelerde iş yaşamı kalitesi ve etkileyen etmenlerin değerlendirilmesi

Abstract

The study, which is a descriptive and cross-sectional one, was carried out on a population consisting of nurses serving at the Hospital of Diyarbakır Dicle University to identify and evaluate the factors affecting their work life quality depending on the employment conditions at the workplace.

The population of the study consisted  of 720 nurses working in hospital of  the Medicine Faculty of Diyarbakır Dicle University and 334 nurses (46.4%) were included in the study. Study data were gathered, after obtaining the required permissions, by a survey form containing 29 questions determining demographic and vocational qualities between 1 September 2015-30 October 2015, and by “Nursing Working Life Quality Scale”  developed by Brooks (2001) and adapted into Turkish and tested in terms of validity and confidence  by Şirin (2011) was also used. In evaluation of the data, numbers, percentage calculation, standardized  deviation mean, Anova, Student t test, Kruskal-Wallis Variance Analysis and Mann-Whitney U test were  used. In these analyses p<0,05 was accepted as statistically significant. 

The total mean score of “Quality of Nursing Work Life Scale” (QNWLS) for nurses in the study was found to be 88,76±21,23. A statistically significant difference was found between participants’ place of employment, satisfaction with the choice of the unit they serve in, satisfaction with monthly salary, incidence of vocational diseases, working conditions from their perspective, love for their profession, educational background, proper employment in compliance with their special education/certificate and the general work life quality they perceive  and the QNWLS total score  (p<0.05).

In conclusion, the results obtained in the study suggest that heavy working conditions in institutions should be moderated, that more qualified nurses should be employed to ease the work load of nurses, that physical conditions in working environments should ameliorated, that the managers should ensure that nurses be employed in field in accordance with their respective specialization and that programmes should be designed to enhance the work life quality of nurses taking due account of their requests, opinions and expectations.

Özet

Araştırma, Diyarbakır ili Dicle Üniversitesi (DÜ) Hastanesinde çalışan hemşirelerin iş yaşam koşullarına bağlı olarak gelişen iş yaşam kalitesini etkileyen etmenleri belirleyip değerlendirmek amacıyla yapılan tanımlayıcı-kesitsel bir araştırmadır.

Araştırma evreni, Diyarbakır D.Ü. Tıp Fakültesi hastanesinde çalışan 720 hemşireden oluşmuş ve 334 hemşire (%46.4) çalışmaya dâhil edilmiştir. Çalışmanın verileri, gerekli izinler alındıktan sonra 1 Eylül 2015- 30 Ekim 2015 tarihleri arasında demografik ve mesleki özellikleri belirlemeye yönelik 29 soruluk anket formu ile Brooks’un (2001) geliştirdiği ve Şirin tarafından (2011) Türkçeye uyarlanıp, geçerliliği ve güvenilirliği test edilen “Hemşirelik İş Yaşam Kalitesi Ölçeği” ile elde edilmiştir. Verilerinin değerlendirilmesinde sayı, yüzdelik hesaplama, standart sapma ortalama, Anova, Student t testi, Kruskal-Wallis Varyans analizi ve Mann-Whitney U testi kullanılmıştır. Yapılan analizlerde p<0.05 istatistiksel açıdan anlamlı olarak kabul edilmiştir.

 “Hemşirelik İş Yaşamı Kalitesi Ölçeği” (HİYKÖ) toplam puan ortalaması 88,76±21,23 olarak bulunmuştur. Katılımcıların, görev yerleri, çalıştığı birimi isteyerek seçme, aylık gelirlerini yeterli bulma, mesleğine bağlı hastalık geçirme, değerlendirdikleri çalışma koşulları, mesleklerini sevme, aldıkları eğitim, aldığı özel eğitim/ sertifikaya uygun görevde çalışma ve algıladıkları genel iş yaşamı kalite durumları ile HİYKÖ toplam puan ortalaması arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p<0.05).

Bu sonuçlar doğrultusunda; kurumlarda ağır iş koşulları hafifletilmeli, kurumlarda kalifiye hemşire sayısı arttırılarak hemşirelerin iş yükleri azaltılmalı, çalışma ortamında fiziki şartlar iyileştirilmeli, hemşirelerin uzmanlaştığı alanda çalışmaları sağlanmalı, yöneticiler hemşirelerin istek, görüş ve beklentilerini dikkate alarak iş yaşam kalitelerini arttırıcı programlar oluşturulmalı gibi önerilerde bulunulabilir.