From the sociological point of view, Democratic Party and Adnan Menderes in Turkish political life<p>Sosyolojik açıdan Türk siyasal hayatında Demokrat Parti ve Adnan Menderes
Keywords:
Politics, political elite, elite, political party, Democratic Party, Adnan Menderes, Siyaset, siyasi elit, elit, siyasi parti, Demokrat PartiAbstract
Political parties and political elites are the basic elements of the democratic system. These two political and social phenomena play a decisive role in shaping the political and social structure of the country as well as in the shaping of individual political attitudes and behaviour. The most common forms of social political organization in contemporary societies are political parties. In this respect, political parties can be shortly defined as political organizations organized around the ideal of playing a decisive role in political and social life and whose ultimate goals are to reach power. In democratic societies, political parties are the most important means of political socialization and participation in the political process.
In the western societies, the elite word that has been used in daily life since the 17th century. Its sociological meaning is rather different than daily life meaning. In essence, the elite can be defined as individuals who have institutional power, are in a position to control social resources, have the ability to directly or indirectly influence the decision-making process, and can fulfill their wishes and objectives in spite of their opponents. There are many elite groups in society. Political elites also form one of the most active elite groups in the social structure. Deputies and political leaders are also the most basic components of this elite group.
The Democratic Party is one of the most important political parties of Turkish political life. This party holds the privilege of being the most important representative of the right of center-right politics in Turkey; Adnan Menderes also has a privileged political identity in Turkey as being the most important leader of the center-right politics tradition. Even the Democratic Party is regarded as a representative of the transition to multi-party political life in Turkey. The Democratic Party, legendary leader Adnan Menderes and the Democratic Party MPs, identified with the name party, have not only remained the pioneers of multi-party democratic life in the country; With the transition to multi-party life, they have played a decisive role in Turkey's change process and in the social and political life of the country.
The Democratic Party as a political institution and Adnan Menderes, a political elite-leader have to be well known in order to understand and explain the political-social change and transformation that Turkey has experienced since about three quarters of a century. It was aimed to sociologically examine Adnan Menderes as an important political leader and political elite, and the Democratic Party, one of the most important political institutions of Turkish political life, from a historical perspective. The research is mainly designed as a descriptive sociological study type.
Özet
Siyasi partiler ve siyasi elitler, demokratik sistemin en temel unsurlarındandır. Bu iki siyasal ve toplumsal olgu, bireylerin siyasi tutum ve davranışlarının şekillenmesinde de olduğu kadar ülkenin siyasi ve toplumsal yapısının şekillenmesinde de belirleyici rol oynar. Günümüz toplumlarında en yaygın toplumsal siyasal örgütlenme biçimi siyasi partilerdir. Bu yönüyle siyasi partiler kısaca, siyasal ve toplumsal hayatta belirleyici rol oynamak ideali etrafında örgütlenmiş ve nihai hedefleri iktidara ulaşmak olan siyasi örgütler olarak tanımlanabilir. Demokratik toplumlarda siyasi partiler, en önemli siyasi sosyalizasyon ve siyasal sürece katılım araçlarıdır.
Batı toplumlarında, 17. yüzyıldan bu yana günlük dilde kullanılmaya başlanan elit sözcüğü ise sosyolojik olarak günlük dilde kullanıldığında daha farklı anlam ifade eder. Çok öz olarak elit, kurumsal iktidara sahip, toplumsal kaynakları kontrol edebilecek konumda bulunan, karar verme sürecini doğrudan veya dolayı olarak ciddi bir şekilde etkileme yeteneğine sahip, karşıtlarına rağmen istek ve amaçlarını gerçekleştirebilen birey(ler) olarak tanımlanabilir. Toplumda çok sayıda elit grubu vardır. Siyasi elitler de toplumsal yapı içindeki, en etkin elit gruplarından birini oluştururlar. Milletvekilleri ve siyasi liderler de bu elit grubunun en temel bileşenlerini oluştururlar.
Demokrat Parti (DP), Türk siyasal hayatının en önemli siyasi partilerinden biri konumundadır. Bu parti Türkiye’de merkez sağ siyaset geleneğinin, Cumhuriyet döneminde ilk ve önemli temsilcisi olma ayrıcalığını elinden tutarken; lideri Türkiye’de merkez sağ siyaset geleneğini temsil eden önemli bir siyasal elittir. Dahası Demokrat Parti, Türkiye’de çok partili siyasi yaşama geçişin temsilcisi olarak da kabul edilir. Demokrat Parti, ismi partisi ile özdeşleşmiş efsanevi lideri Adnan Menderes ve Demokrat Parti milletvekilleri, yalnızca ülkede çok partili demokratik hayatın öncü isimleri olmakla kalmamışlar; çok partili yaşama geçişle birlikte Türkiye’nin değişim sürecine yön vermiş ve ülkenin toplumsal-siyasal hayatında belirleyici rol oynamışlardır.
Bir siyasal kurum olarak Demokrat Parti’yi ve bir siyasi elit-lider olarak Adnan Menderes’i iyi anlamadan, Türkiye’nin yaklaşık üççeyrek asırdan beridir yaşadığı siyasal - toplumsal değişim ve dönüşümü anlamlandırmak ve açıklamak mümkün değildir. Bu realiteden yola çıkarak çalışmada, önemli bir siyasi lider ve bir siyasi elit olarak Adnan Menderes ile Türk siyasal yaşamının önemli siyasi kurumlarından biri olan Demokrat Parti’nin, tarihsel bir perspektiften, sosyolojik olarak incelenmesi hedeflenmiştir. Araştırma ağırlıklı olarak betimleyici - deskriptif bir sosyolojik çalışma türünde tasarlanmıştır.
Downloads
Metrics
References
Ahmad, A. (2010). Demokrasi sürecinde Türkiye (1945-1980) (Çev. A. Fethi). İstanbul: Hil Yayın.
Akbulut, D. A. (2014). Serbest Cumhuriyet Fırkası. H. Tosun (Ed.). Türkiye Cumhuriyeti Tarihi II içinde (ss. 63-69). Ankara: Atatürk Araştırma Merkezi.
Aksanyar, N. (2007). Demokrat Partinin din politikalarının Türk basınında yansımaları (1950-1954). Akademik Bakış Uluslararası Hakemli Sosyal Bilimler E-Dergisi,11,1-30.
Albayrak, M. (2014). Türkiye’de demokrasiye geçiş yılları ve demokratikleşme sürecinin ilk on yılı. Ankara Barosu Dergisi, 1, 296-312.
Albayrak, M. (2007). Demokrat Parti Döneminde Millî Korunma Kanunu uygulamaları (1955-1960). Atatürk Araştırma Merkezi Dergisi, 23 (67-68-69) 219-250.
Albayrak, M. (2004). Türk siyasi tarihinde Demokrat Parti (1946-1960), Ankara: Phoenix Yayınevi.
Alkan, M. Ö. (2006). Türkiye’de seçim sistemi tercihinin misyon boyutu ve demokratik gelişime etkileri. Anayasa Yargısı, 6, 133-165.
Alper, S., Arap, E., ve Değirmencioğlu, B. (2014). Unutulan savaş Kore Savaşı. Hukuk Gündemi Dergisi, 1, 74-83.
Altan, C. (2011). Eğitim-siyasal eğilim ilişkisi: Mersin örneği. C.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 12 (1) 313-329.
Anter, M. (1999). Hatıralarım, İstanbul: Avesta Yayınları.
Aron, R. (2010). Sosyolojik düşüncenin evreleri. (Çev. K. Alemdar). İstanbul: Kırmızı Yayınları.
Aron, R. (1979). Aydınların afyonu. (Çev. İ. Tanju). İstanbul: Tur Yayınları.
Arslan, D. A. (2016-a). Sosyoloji: Günlük yaşamı anlamak. Çanakkale: Paradigma Akademi Yayınları.
Arslan, D. A. (2016-b). Geçmişten günümüze, yerel ve genel seçim sonuçları temelinde Türkiye’nin siyasi yapısı ve milletvekillerimiz. Çanakkale: Paradigma Akademi Yayınları.
Arslan, D. A. ve Arslan, G. (2015). Halk, iktidar ve iktidar seçkinleri: Mersin araştırması. Uluslararası Avrasya Sosyal Bilimler Dergisi, 5 (16) 19-35.
Arslan, D. A. (2015). Üçüncü bin yılda Adana milletvekilleri, Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi - International Journal of Human Sciences. 12 (1), 582-625.
Arslan, D. A. (2012). Sosyoloji ve yöntem yazıları, Mersin: Kalkan Matbaacılık.
Arslan, D. A. (2011). Turkish political elites: Sociological analysis of Turkish politics and politicians. Berlin: LAP LAMBERT Academic Publishing
Arslan, D. A. (2007). Elit sosyolojisi, Ankara: Phoenix Yayınevi.
Arslan, R. (2010). Elitizm teorisi ve teorisyenleri, Bursa: Dora yayıncılık.
Atayakul, F. A. (2007). Türkiye’de Demokrat Parti döneminde genel seçimler. İstanbul: İstanbul Üniversitesi, (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi).
Aydemir, Ş. S. (2000). Menderes’in dramı 1899-1986. İstanbul: Remzi Kitapevi.
Aydın, A. (2011). Serbest Cumhuriyet Fırkası ve Adnan Menderes’in siyasi hayatının başlaması. Kafkas Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8, 1-9.
Aydın, A. (2010). Celal Bayar dönemi genel seçimler ve TBMM (1950-1960). Ankara: Gazi Üniversitesi (Yayımlanmamış doktora tezi).
Aydın, A. M. (2007). Milletvekili adaylarının belirlenme usulü ve önseçim. Yasama Dergisi, 5, 82-108.
Bağcı, H. (2007). Türk dış politikasında 1950’li yıllar. Ankara: ODTÜ Yayıncılık.
Bakacak, A. (2013). 1950 seçimleri sonrası Ulus gazetesinin muhalefete geçişi. Ankara Üniversitesi Türk İnkılap Tarihi Enstitüsü Atatürk Yolu Dergisi, 51, 541-561.
Bakan, S. ve Özdemir, H. (2013). Türkiye’de 1946-1960 dönemi iktidar-muhalefet ilişkileri: Cumhuriyet Halk Partisi (CHP) Demokrat Parti (DP)’ye karşı. C.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 14 (1), 373-397.
Balta, E. (2002). 1945 çiftçiyi topraklandırma kanunu: Reform mu karşı reform mu. Praksis Dört Aylık Sosyal Bilimler Dergisi, 5, 277-298.
Başgil, A.F. (2006). 27 Mayıs ihtilali ve sebepleri. İstanbul: Kubbealtı Neşriyat.
Bayar, C. (1969). Başvekilim Adnan Menderes. İstanbul: Baha Matbaacılık.
Berber, Ş. G. (2012, Kış). Türkiye’de çok partili hayata geçiş sürecinde sivil hükümet darbesi: CHP’de 35’ler vakası. Akademik Bakış Uluslararası Hakemli Sosyal Bilimler Dergisi, 6 (11), 131-150.
Berkes, N. (1997). Unutulan yıllar. İstanbul: İletişim Yayınları.
Berksan, N. (1957). Başvekil. İstanbul: İsmail Akgün Matbaası.
Bilge, A. S. (1996). Kıbrıs uyuşmazlığı ve Türkiye-Sovyetler Birliği münasebetleri. M. Gönlübol ve Kürkçüoğlu Ö. (Eds.). Olaylarla Türk Dış Politikası (1919-1995) içinde (ss. 337-428). Ankara: Siyasal Kitabevi.
Bingöl, Y. ve Akgün, Ş. (2005). Demokratlıktan muhafazakâr demokratlığa: Demokrat Parti ile Adalet ve Kalkınma Partisinin karşılaştırmalı bir analizi. Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9, 1-33.
Boratav, K. (2005). Türkiye iktisadi tarihi 1908-2002. Ankara: İmge Kitabevi.
Börekçi, O. A. Ü.(2012, Yaz). Siyaset, medya ve ordu üçgeninde 27 Mayıs atmosferi: “karanlığa direnen yıldız” üzerinden bir bakış. Turkish Studies - International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 8 (9), 1913-1932.
Buğra, A. (2015). Devlet ve işadamları (Çev. Adaman, F.). İstanbul: İletişim Yayınları.
Bulut, S. (2009). Üçüncü dönem Demokrat Parti iktidarı (1957-1960): siyasi baskılar ve tahkikat komisyonu. Akademik Bakış Uluslararası Hakemli Sosyal Bilimler Dergisi, 2 (4), 124-145.
Çakmak, F. (2014). Cumhuriyet Halk Partisi'nin “Ege vazife gezisi” ve 1959 yılı Uşak-İzmir olayları. Turkish Studies - International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 9 (10), 1239-1258.
Çalışoğlu, M. (2009). Mehmet Fuad Köprülü’nün siyasi hayatı. Erzurum: Atatürk Üniversitesi (Yayımlanmamış doktora tezi).
Çamurcuoğlu, G. (2009). Türkiye Cumhuriyeti’nin toprak reformu ve milli burjuvazi yaratma çabası. Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 13 (1-2), 161-178.
Çavdar, T. (2008). Türkiye’nin demokrasi tarihi 1950’den günümüze. Ankara: İmge Kitapevi.
Çaylak, A. (2005). Osmanlı’da yöneten ve yönetilen bir Şerif Mardin çözümlemesi. Ankara: Kadim Yayınları.
Çufalı, M. (2012). Türk parlamento tarihi VIII. dönem (1946-1950).Ankara: TBMM Kültür Sanat ve Yayın Kurulu Yayınları.
Demir, Ş. (2009). Türk siyasi tarihinde Adnan Menderes (1930–1960). İstanbul: Marmara Üniversitesi (Yayımlanmamış doktora tezi)
Doymuş, M. (2008). Çok partili siyasal rejime geçiş ve demokratikleşme (1946-1950). Kahramanmaraş: Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi).
Duman, D. ve İpekşen, S. S. A. Ü.(2013, Yaz). Türkiye’de genel seçim kampanyaları (1950-2002). Turkish Studies - International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic,8(7), 117-135.
Durak, G. (2015). Türk ve dünya basınında Kore Savaşı ve Türkiye. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 8 (36), 323-339.
Eroğul, C. (1999). Devlet yönetimine katılma hakkı. Ankara: İmge Kitabevi.
Eroğul, C. (1990). Demokrat Parti tarihi ve ideolojisi. Ankara: İmge Kitabevi.
Ertem, Ö. (2010). Tanzimat’tan günümüze Türkiye’de parlamentonun sosyal profili. İstanbul: İstanbul Üniversitesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi).
Frey, F. W. (1965). The Turkish political elite. Massachusetts: The M.I.T. Press.
Fırat, M. (2009). 1945-1960 Yunanistan’la ilişkiler. B. Oran (Ed.). Türk Dış Politikası, Kurtuluş Savaşından Bugüne Olgular, Belgeler, Yorumlar içinde (ss. 576-614). İstanbul: İletişim Yayınları.
Gaytancıoğlu, S. (2011). Demokrat Parti iktidarı ve Vatan Cephesi. Edirne: Trakya Üniversitesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi).
Goloğlu, M. (1982). Demokrasiye geçiş 1946-1950. İstanbul: Kaynak Yayınları.
Göktepe, C, ve Seydi, S. (2015). Soğuk savaş başlangıcında Türk dış politikası. Türk Dünyası Sosyal Bilimler Dergisi, 72, 197-222.
Güneş, G. ve Akdağ M. (2013, Güz). Çok partili yaşama geçiş sürecinde Adnan Menderes’in Aydın ilindeki siyasi faaliyetleri (1946-1950). Çağdaş Türkiye Tarihi Araştırmaları Dergisi, 13 (27), 185-224.
Güngör, S. (2010). 14 Mayıs 1950 seçimleri ve CHP’de bunalım. SDÜ Fen Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 21, 193-208.
Haytoğlu, E. (2002). Kore savaşı ve Denizli Kore şehitleri ile gazileri. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11, 76-115.
Haytoğlu, E. (1997). Türkiye’de demokratikleşme süreci ve 1945'te çok partili siyasî hayata geçişin nedenleri (1908-1945). Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3, 46-56.
İlyas, A. (2014).1950-1960 yılları arasında gerçekleşen genel seçimlerin Doğu ve Güneydoğu Anadolu bölgesi açısından değerlendirilmesi, Turkish Studies, 9 (4), 563-575.
İnan, S. (2007). Demokrat Parti Dönemi (1950-1960). S. İnal ve E. Haytoğlu (Eds.). Yakın Dönem Türk Politik Tarihi içinde (ss. 117-145). Ankara: Anı Yayıncılık.
İnan, S. (2002). Muhalefette Adnan Menderes (1945–1950). Isparta: Süleyman Demirel Üniversitesi (Yayımlanmamış doktora tezi).
Kapani, M. (2001). Politika bilimine giriş, Ankara: Bilgi Yayınevi.
Karakuş, E. (1977). 40 yıllık bir gazeteci gözü ile işte Ankara. İstanbul: Hürriyet Yayınları.
Karayaman, M. (2010). İsmet İnönü’nün Uşak’ta taşlanması olayının sebep ve sonuçları. Tarih Okulu Dergisi, 8, 19-49.
Karpat, H. K. (2010). Osmanlı’dan günümüze elitler ve din. (Çev. A. Fethi). İstanbul: Timaş Yayınları.
Karpat, H. K. (1996). Türk demokrasi tarihi, sosyal kültürel ekonomik temeller. İstanbul: Afa Yayınları.
Kartal, C. B. (2003). Türk siyasal hayatında “beyaz ihtilal” 1950 seçimleri. Atatürk Dergisi, 3 (4), 265-280.
Keyder, Ç. (2014). Türkiye’de devlet ve sınıflar. İstanbul: İletişim Yayınları.
Keyder, Ç. (2013). İki semtin hikâyesi. Ç. Keyder (Ed.). İstanbul Küresel Ve Yerel Arasında içinde (ss. 206-223). İstanbul: Metis
Yayınları.
Keyder, Ç. (2011). Tarihsel sosyolojiyi Türkiye üzerinden okumak. E. Özdalga (Ed.). Tarihsel Sosyoloji içinde (ss. 106-136). Ankara: Doğu Batı Yayınları.
Kırçak, Ç. (1994). Meşruiyetten günümüze gericilik. Ankara: İmge Kitabevi.
Kışlalı, T. A. (2000). Siyasal sistemler, Ankara: İmge Kitabevi.
Kışlalı, T. A. (1994). Siyaset bilimi, Ankara: İmge Kitabevi
Koçak, C. (1989). Siyasi tarih (1923-1950). S. Akşin (Ed.). Türkiye Tarihi 4 Çağdaş Türkiye 1908-1980 içinde (ss. 85-177). İstanbul: Cem Yayınevi.
Konca, F. Ö. (2011). Adnan Menderes’in siyasal yaşamı ve kişiliği. İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi, (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi).
Kongar, E. (2012). ABD’nin siyasal İslamla dansı. İstanbul: Remzi Kitapevi.
Koraltan, R. (2013). Demokratlar. İstanbul: Timaş Yayınları.
Küçük, V. (1985). Planlama kalkınma ve Türkiye. Ankara: Tekin Yayınevi.
Lewis, B. (2008). Modern Türkiye’nin doğuşu (Çev. B. B. Turna). Ankara: Arkadaş Yayınevi.
Mert, N. (2007). Merkez sağın kısa tarihi. İstanbul: Selis Kitaplar.
Mumcu, U. (2004). Türk Memet nöbete. Ankara: Umag Vakfı Yayınları.
Nadar, S. (2011). Türkiye Cumhuriyeti’nin XXIII. hükümeti döneminde çıkarılan kanunlar ve bu kanunların çıkarılması sırasında yaşanan iktidar-muhalefet ilişkisi. Kırşehir: Ahi Evran Üniversitesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi).
Nal, S. (2005). Demokrat Parti’nin 1950-1954 Dönemi Din Siyaseti. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 60(3), 137-171.
Oğuzlu, T. (2012). Türkiye’nin NATO’ya karşı değişen bakış açısını anlamak ve açıklamak. Ortadoğu Analiz Dergisi, 4 (40), 58-67.
Özbay, F. (2015). Dünden bugüne aile kent ve nüfus. İstanbul: İletişim Yayınları.
Özek, Ç. (1983). Devlet ve din. İstanbul: Ada Yayınları.
Özensel, E. (2014). Köylerden kırlara: Türkiye’de kırın dönüşümü. L. Sunar (Ed.). Türkiye'de Toplumsal Değişim içinde (ss.125-155). Ankara: Nobel Yayınevi.
Özer, İ. ve Bekcan, U. (2008). Demokrat parti iktidarı (1950-1960): bir dönemin demokrasi anlayışı. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1 (2), 1-14.
Özküçük, A. (2012). Demokrat partinin demokrasi söylemleri (1946-1957). Tarih Okulu Dergisi. 12, 95-115.
Özuğurlu, B. S. (2008). 1949: siyasal rota - halkçılık ve bağımsızlık yerine hür teşebbüsçülük ve Amerikancılık. B. A. Güler (Ed.). Açıklamalı Yönetim Zamandizini 1940-1949 içinde (ss.1061-1154). Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
Özüçetin, Y. (2009). Çok partili hayata geçiş sürecinde Kırşehir. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2(6), 518-541.
Pamuk, Ş. (2008). Osmanlıdan cumhuriyete küreselleşme, iktisat politikaları ve büyüme (Çev. G. Aksay). İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
Pulur, H. (2009 Nisan 03). 1957 seçimini hatırlarsanız. www.milliyet.com.tr
Quataert, D., ve Zürcher E. J. (Eds.). (1998). Osmanlıdan cumhuriyet Türkiye’sine işçiler 1839-1950 (Çev. C. Ekiz). İstanbul: İletişim Yayınları.
Rozaliyev, Y. N. (1978). Türkiye’de kapitalizmin gelişme özellikleri (1923-1960) (Çev. A. Yaran). Ankara: Onur Yayınları.
Sanal, R. (1998). Tarihi gelişimi içerisinde Türk anayasalarında genel yönetimin taşra örgütüne ilişkin düzenlemeler ve yönetim desenindeki değişmeler, Ankara Üniversitesi Türk İnkılap Tarihi Enstitüsü Atatürk Yolu Dergisi, 6 (2), 173-200.
Sander, O. (2005). Siyasi tarih 1918-1994. Ankara: İmge Kitabevi.
Sarıbay, A.Y. (1996). Siyaset sosyolojisi. Bursa: Uludağ Üniversitesi Yayınevi.
Sönmez, S. C. (2012). Demokrat parti iktidarının ilk icraatlarına bir örnek: Bazı suç ve cezaların affı hakkında kanun, Yönetim Bilimleri Dergisi, 10 (20), 111-136.
Şaylan, G. (1992). Türkiye’de İslamcı siyaset. Ankara: Verso Yayınları.
Şeker, B. Ş. (2010). Osmanlı bürokrasisinde seçkinliğin oluşumu (1838-1880). Kocaeli: Kocaeli Üniversitesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi).
Şenyapılı, T. (2004). Barakadan gecekonduya. İstanbul: İletişim Yayınları.
Şeyhanlıoğlu, H. (2012). 12 Temmuz beyannamesinin siyasal etkileri ve önemi, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2 (16), 77-100.
Şişmanov, D. (1990). Türkiye işçi ve sosyalist hareketi kısa tarihi (1908-1965). İstanbul: Belge Yayınları.
Tanili, S. (2007). Nasıl bir demokrasi istiyoruz? İstanbul: Alkım Yayınları.
Tekelioğlu, Y. (2010). Toprak reformu ve Türkiye uygulamaları, Akdeniz İ.İ.B.F. Dergisi, 19, 43-80.
Teksoy, Y. B. (2010). Demokrat partide parti içi demokrasi (1946-1960). İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi).
Torcu, L. (1994). Demokrat partiyi 27 Mayıs’a götüren nedenler. İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi).
Tunçay, M. (1989). Siyasi tarih (1950-1960). S. Akşin (Ed.). Türkiye Tarihi 4 Çağdaş Türkiye 1908-1980 içinde (ss. 177-190). İstanbul: Cem Yayınevi.
Turan, İ. (1986). Siyasal sistem ve siyasal davranış, İstanbul: Der Yayınları.
Turhan, M.(2000). Siyasal elitler, Ankara: Gündoğan Yayınları.
TÜİK (2017). Milletvekili genel seçimleri. 24.02.2017, https://biruni.tuik.gov.tr/secimdagitimapp/secim.zul
Türk, C. T. (2009). Parti içi demokrasi: CHP, MHP ve AK Parti. Antalya: Akdeniz Üniversitesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi).
Türk, S. H. (1969). Türk seçim sisteminde oy hakkı. Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 26 (3), 79-114.
Türkdoğan, O. (2004). Türk toplumunda aydın sınıfının anatomisi. İstanbul: Timaş Yayınları.
Türkman, S. (2014, Kış). Kore savaşı ve Türkiye’nin NATO’ya girişi. Türk Dünyası İncelemeleri Dergisi, 14 (2), 197-222.
Unat, K. (2011, Güz). Cumhuriyet Halk Partisinde nevi şahsına münhasır bir muhalif grup: Otuzbeşler. Ankara Üniversitesi Türk İnkılap Tarihi Enstitüsü Atatürk Yolu Dergisi, 48, 839-867.
Vurgun, Ş. (2015). 1950-1960 dönemi seçim sistemlerinin meclise yansıması. ABMYO Dergisi, 37, 1-14.
Waiker, W. F. (1967). Amerikalı, Fransız, Rus gözüyle 1960 Türk ihtilali. (Çev. M. Ergin). İstanbul: Cem Yayınevi.
Yalman, A. E. (1997). Gördüklerim ve geçirdiklerim, İstanbul: Pera Turizm Tic. A.Ş.
Yaman, E. A. (2005). Kore Savaşı’nın Türk kamuoyuna yansıması. Ankara Üniversitesi Türk İnkılap Tarihi Enstitüsü Atatürk Yolu Dergisi, 37 (38), 231-245.
Yanık, M. (2002). Parti içi demokrasi. İstanbul: İstanbul Üniversitesi, (Yayımlanmamış doktora tezi).
Yetim, F. (2006). Ulus ve Zafer Gazetelerinin Karşılaştırmalı İncelemesi (1957-1960). Ankara: Ankara Üniversitesi (Yayımlanmamış doktora tezi).
Yılmaz, E. (2010). 1954 seçimlerinin önemi öne çıkan özellikleri ve siyasi sonuçları, NWSA Academic Journals, 5 (4), 541-551.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Authors can retain copyright, while granting the journal right of first publication. Alternatively, authors can transfer copyright to the journal, which then permits authors non-commercial use of the work, including the right to place it in an open access archive. In addition, Creative Commons can be consulted for flexible copyright licenses.
©1999 Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 International License.