Collective trust as a social indicator of the instructional capacity: A qualitative research<p>Öğretim kapasitesinin sosyal bir göstergesi olarak kolektif güven: Nitel bir araştırma

Authors

  • Nezahat Güçlü Gazi University
  • Nagihan Tepe Ondokuz Mayıs University
  • Şayma Duman Ministriy of Justice

Keywords:

Trust, collective trust, instructional capacity, principal, Güven, kolektif güven, öğretim kapasitesi, okul müdürü

Abstract

Instructional capacity at school has two interconnected basic characteristics. These are: resources which enable increase of teaching efficiency at schools and social processes which would enable occupational learning through forming information (Curt, 2012). Collective trust which is in the social step of instructional capacity is the characteristics of a stable group which has rooted perceptions and effected by the reliability of another group or individual (Forsyth, Adams, and Hoy, 2011). It is based on openness, honesty, cooperativeness and competency (Hoy and Tschannen-Moran, 1999). Collective trust is a social process which increases instructional capacity at school. Schools with high learning capacity aim to learn together. Leadership for everyone, learning for everyone and increasing success for everyone are the basic aims. More permanent and joyful learning is enabled by forming cooperative learning environment at these schools. All the individuals share vision and knows what to do to reach the aim and how to contribute. Communication at school reflects the quality of school. Student makes contribution to the system with his success in the process (Lambert, 2005). The aim of this study in which learning capacity and collective trust terms are discussed is to determine the views of school principals about collective trust. Moreover, within this aim it was determined as sub-aims to analyze factors such as reliability, openness, honesty, helpfulness and competency in the process of school management. The study was carried out within the scope of “phenomenology” pattern which is one of the qualitative research patterns. The study group is composed of 10 school principals who were chosen with simple random sampling method. Data collected were analyzed with content analysis. Suggestions are presented in the light of findings and results.

 

Özet

Okullarda öğretim kapasitesinin birbirine bağlı iki temel özelliği vardır. Bunlar: okulda öğretim etkinliğini artırmayı sağlayan kaynaklar ve bilgi oluşturma ile mesleki öğrenmeyi sağlayacak olan sosyal süreçlerdir (Curt, 2012). Öğretim kapasitesinin sosyal basamağında yer alan kolektif güven; köklü algıları olan ve başka bir grup ya da bireyin güvenilirliğinden etkilenen durağan bir grup özelliğidir (Forsyth, Adams, and Hoy, 2011). Açıklık, dürüstlük, yardımseverlik, güvenirlik ve yetkinlik temeline dayanmaktadır (Hoy and Tschannen-Moran, 1999). Kolektif güven okullarda öğrenme kapasitesini artıran bir sosyal süreçtir.  Öğrenme kapasitesi yüksek olan okullar birlikte öğrenmeyi amaçlar. Herkes için liderlik, herkes için öğrenme ve herkes için başarıyı yükseltmek temel hedeftir. Bu okullarda birlikte öğrenme ortamları oluşturarak daha kalıcı ve neşeli öğrenmeler oluşmaktadır. Müdür okullardaki liderlerden sadece biridir ve dinleme, işbirliği, uyum konusunda rol model olur. Tüm bireyler vizyonu paylaşır, amaçlara ulaşmak için ne yapmak gerektiğini ve nasıl katkı sağlayacağını bilir. Okuldaki iletişim okulun kalitesini yansıtır. Öğrenci süreçteki başarısı ile sisteme katkıda bulunur (Lambert, 2005).

Öğrenme kapasitesi ve kolektif güven kavramlarının tartışıldığı bu çalışmada amaç, okul yöneticilerinin kolektif güvenlerine ilişkin görüşlerini belirlemektir. Araştırma, nitel araştırma desenlerinden biri olan “olgu bilim” deseni kapsamında yürütülmüştür. Veri toplamak amacıyla kolektif güven kavramına ilişkin “okul yönetiminde açıklık, dürüstlük, yardımseverlik, sorumluluk ve yetkinlik” gibi faktörlerin incelendiği 10 açık uçlu sorudan oluşan yarı yapılandırılmış görüşme formu hazırlanmıştır. Bu görüşme formundaki sorular on okul yöneticisine yöneltilmiş, veriler içerik analizi tekniği kullanılarak analiz edilerek yorumlanmıştır. Bulgular ve sonuçlar ışığında öneriler sunulmuştur.

Downloads

Download data is not yet available.

Metrics

Metrics Loading ...

Author Biographies

Nezahat Güçlü, Gazi University

Prof. Dr., Gazi University, Faculty of Gazi Education, Department of Educational Sciences

Nagihan Tepe, Ondokuz Mayıs University

Research Assistant, Ondokuz Mayıs University, Faculty of Education, Department of Educational Sciences

Şayma Duman, Ministriy of Justice

Phd student, Gazi University

References

Adams, C. M. (2013).Collective trust: A social indicator of instructional capacity. Journal of Educational Administration. (51)3, 363-382.

http://dx.doi.org/10.1108/09578231311311519

Asunakutlu, T. (2006). Çalışanlar ile yöneticiler arasında güven duygusunun araştırılması: turizm sektöründe bir uygulama. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(4), 16-33.

Adams, C. M. (2013). Collective trust: a social indicator of instructional capacity. Journal of Educational Administration. 51(3), 363–382.

http://dx.doi.org/10.1108/09578231311311519

Adams, C. M. & Forsyth, P. B. (2013). Revisiting the trust effect in urban elementary schools. The Elementary School Journal, 114(1), 1-21.

http://dx.doi.org/10.1086/670736

Arlı, D. (2011). Öğretmenlerin örgütsel vatandaşlık davranışlarının örgüt kültürü algıları ve örgütsel güven düzeyleri açısından incelenmesi (Yayımlanmamış doktora tezi). Ege Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.

Akın, U. (2015). Okullarda örgütsel sinizm ve güven ilişkisinin incelenmesi: Öğretmenler bir araştırma. Eğitim ve Bilim. 40(181), 175-189.

Baier, A. C. (1986). Trust and antitrust. Ethics, 96(2), 231-260.

http://dx.doi.org/10.1086/292745

Bryk, A. S., & Schneider, B. (2002). Trust in schools: A core resource for improvement. New York: Russell Sage Foundation.

http://www.jstor.org/stable/10.7758/9781610440967

Butler, J. K., Jr. (1991). Towards understanding and measuring conditions of trust: Evolution of a conditions of a trust inventory. Journal of Management,17, 643-663.

http://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/014920639101700307

Bryk, A., Camburn, E., & Seashore Louis, K. (1999). Professional community in Chicago elementary schools: Facilitating factors and organizational consequences. Educational Administration Quarterly, 35, 751-781.

http://journals.sagepub.com/doi/pdf/10.1177/0013161X99355004

Çelik, V. (2009). Okul kültürü ve yönetimi. Ankara: Pegem A.

Dirks, K.T. & Ferrin, D.L. (2001). The role of trust in organizational settings. Organizational Science, 12(4), 450-467.

http://dx.doi.org/10.1287/orsc.12.4.450.10640

Drucker, P. (2011). Büyük değişimler çağında yönetim. Çev: Zülfü Dicleli. İstanbul: Optimist

Forsyth, P. B., Barnes, L. B., & Adams, C. M. (2006). Trust-effectiveness patterns in schools. Journal of Educational Administration, 44(2), 122–141.

http://dx.doi.org/10.1108/09578230610652024

Forsyth, P. B., Adams, C.M. & Hoy, W.K. (2011). Collective trust: Why schools can’t improve without it. New York: Teachers College.

file:///C:/Users/pc11/Downloads/Collective%20Trust%20(2011)%20Forsyth,%20Adams,%20Hoy.pdf

Hoy, W. K. & Tschannen-Moran, M. (1999). Five faces of trust: An empirical confirmation in urban elementary schools. Journal of School Leadership. 9, 184-208.

https://www.researchgate.net/publication/283995518_Five_faces_of_trust_An_empirical_confirmation_in_urban_elementary_schools

Holm, H. J. & Nystedt, P. (2010). Collective trust behavior. Scand. J. Of Economics. 112(1), 25-53.

doi:10.1111/j.1467-9442.2009.01593.x

Hoy, W. K. (2012). School characteristics that make a difference for the achievement of all students: a 40-year odyssey. Journal of Educational Administration. 50(1), 79–97.

http://dx.doi.org/10.1108/09578231211196078

Hoy W.K. & Kupersmith W.J. (1985). The meaning and measure of faculty trust. Educational and Psychological Research, 5(1), 1–10.

Hoy, W. ve Miskel, C. G. (2010). Eğitim Yönetimi: Teori, Araştırma ve Uygulama. (Çev. Ed.: Selahattin Turan). Ankara: Nobel.

Huff, L. & L. Kelley; (2003). Levels of organizational trust in ındividualist versus collectivist societies: A seven-nation study. Organization Science, 14(1), 81-90.

http://dx.doi.org/10.1287/orsc.14.1.81.12807

İşcan, Ö. F. ve Sayın, U. (2010). Örgütsel adalet, iş tatmini ve örgütsel güven arasındaki ilişki Ankara Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi. (24)4, 195-216.

Karip, E. ve Köksal, K. (1996). Etkili eğitim sistemlerinin geliştirilmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi. 2(2), 245-257.

Koşar, D. ve Yalçınkaya, M. (2013). Öğretmenlerin örgütsel vatandaşlık davranışlarının yordayıcıları olarak örgüt kültürü ve örgütsel güven. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, (Educational Administration: Theory and Practice), 19(4), 603-627.

McAllister, D. J. (1995). Affect-and cognition-based trust as foundations for interpersonal cooperation in organizations. Academy of Management Journal, 38(1), 24-59.

http://www.jstor.org/stable/256727

Meier, D. (2002). In schools we trust: Creating communities of learning in an era of testing and standardization. Boston: Beacon.

Mitchell, RM., Forsyth, P.B. & Robinson, U. (2008). Parent trust, student trust and identification with school. Journal of Research in Education. 18(1), 116–124.

Özdemir, S. (2000). Eğitimde örgütsel yenileşme. Ankara: Pegem A.

Özdemir, S. (2007). Kapasite geliştirme.

Özden, Y. (2013). Eğitimde yeni değerler (Eğitimde dönüşüm). Ankara: Pegem A.

Özen, J. (2003). Örgütlere Duyulan Güvenin Anahtar Unsuru Olarak Örgütsel Adalet. (Ferda Erdem), Sosyal Bilimlerde Güven içinde, (s. 183-206). Ankara: Vadi.

Özer, N. ve Atik, S. (2014). Ortaokul ve lise öğrencilerinin okul müdürlerine güven düzeylerinin incelenmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD) (15)3. 87-106.

Özer, N., Demirtaş, H., Üstüner, M. ve Cömert, M. (2006). Ortaöğretim öğretmenlerinin örgütsel güven algıları. Ege Eğitim Dergisi. (7)1, 103–12.

Şişman, M. ve Taşdemir, İ. (2008). Türk eğitim sistemi ve okul yönetimi. Ankara: Pegem A.

Perks, H. & Halliday, S.V. (2003). Sources, signs and signalling for fast trust creation in organisational relationships. European Management Journal, 21(3), 338–350.

http://dx.doi.org/10.1016/S0263-2373(03)00049-5

Rotter, J. B. (1967). A new scale for the measurement of interpersonal trust. Journal of Personality, 35(4), 651-665.

DOI: 10.1111/j.1467-6494.1967.tb01454.x

Sargut, A. S. (2001). Kültürlerarası farklılaşma ve yönetim. Ankara: İmge.

Seashore Louis, K. (2007). Trust and improvement in schools. Journal of Educational Change, 8, 1–24.

DOI: 10.1007/s10833-006-9015-5

Strier, M. & Katz, H. (2016). Trust and parents’ involvement in schools of choice. Educational Management Administration & Leadership. 44(3), 363–379.

http://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/1741143214558569

Şahin, İ. (2013). İlköğretim okul müdürlerinin okul geliştirme stratejileri ve uygulamalarına ilişkin görüşleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri. 13(1), 229-250.

Tschannen-Moran, M. & Hoy, W. K. (1998). Trust in schools: A conceptual and empirical analysis. Journal of Educational Administration. 36(4), 334–352. http://dx.doi.org/10.1108/09578239810211518

Tschannen-Moran, M. & W. Hoy (2000), A multidisciplinary analysis of the nature, meaning, and measurement of trust. Review of Educational Research. 70(4), 547-593.

http://journals.sagepub.com/doi/pdf/10.3102/00346543070004547

Yıldırım, N. (2013). Okul Gelişimi. Servet Özdemir (Ed.), Eğitim Yönetiminde Kuram ve Uygulama içinde (s. 355-380). Ankara: Pegem A.

Downloads

Published

2017-04-23

How to Cite

Güçlü, N., Tepe, N., & Duman, Şayma. (2017). Collective trust as a social indicator of the instructional capacity: A qualitative research&lt;p&gt;Öğretim kapasitesinin sosyal bir göstergesi olarak kolektif güven: Nitel bir araştırma. Journal of Human Sciences, 14(2), 1284–1297. Retrieved from https://j-humansciences.com/ojs/index.php/IJHS/article/view/4492

Issue

Section

Education