The effect of group guidance activities at improving friendship relationships to adolescents’ friendship relationships<p>Arkadaşlık ilişkilerini geliştirmeye yönelik grup rehberliği etkinliklerinin ergenlerin arkadaşlık ilişkilerine etkisi
Keywords:
Friendship relationships, group guidance, peer relations, experimental group, ancova, Arkadaşlık ilişkileri, grup rehberliği, akran ilişkileri, deney grubuAbstract
In this study, it is studied the effect of group guidance activities which consists of eight sessions and prepared to improve friendship relationships on adolescents’ friendship relationships. The study group consists of 32 adolescents. As a research design, it was used pretest-posttest model with control and placebo groups. The data analysis was made with SPSS 18 packet program, and Anova and Ancova tests were used in the analysis. Friendship relation levels of the participants were measured with Peer Relationships Scale. After the pretest measurement, group guidance activities consisted of eight sessions and intended to improve friendship relationships was applied to experimental group adolescents. Within this period, no procedure was performed with the individuals in the control group, and 3 session presentations about the vocational guidance and examination system were made to the individuals in the placebo group. After the sessions, posttest measurement was given. In the data analysis, two factored variance analysis was used for mixed designs. According to the findings from the study, group guidance program aimed at improving the friendship relationships is effective to improve friendship relationships of adolescents. The findings were discussed taking the literature results into consideration, and the suggestions were made in accordance with the results from this study.
Extended English abstract is in the end of PDF (TURKISH) file.
Özet
Bu araştırmada, sekiz oturumdan oluşan ve arkadaşlık ilişkilerini geliştirmeye yönelik hazırlanan grup rehberliği etkinliklerinin ergenlerin arkadaşlık ilişkileri üzerindeki etkisi incelenmiştir. Araştırmanın çalışma grubu 32 ergenden oluşmuştur. Araştırma deseni olarak kontrol ve plasebo gruplu ön-test son-test model kullanılmıştır. Verilerin analizinde Anova ve Ancova testleri kullanılmıştır. Katılımcıların arkadaşlık ilişkileri düzeyleri Akran İlişkileri Ölçeği ile ölçülmüştür. Ön-test ölçümünün ardından deney grubunda yer alan ergenlere sekiz oturumdan oluşan arkadaşlık ilişkilerini geliştirmeye yönelik grup rehberliği etkinlikleri uygulanmıştır. Bu süre içerisinde kontrol grubundaki bireylerle hiçbir işlem yürütülmemiştir. Plasebo grubundaki üyelere ise sadece üç oturumluk mesleki rehberlik ve sınav sistemi ile ilgili sunumlar yapılmıştır. Oturumların sona ermesinden sonra son-test ölçümleri alınmıştır. Elde edilen verilerin analizinde karışık desenler için iki faktörlü varyans analizi tekniği kullanılmıştır. Araştırmadan elde edilen bulgular, arkadaşlık ilişkilerini geliştirmeye yönelik uygulanan grup rehberliği etkinliklerinin ergenlerin arkadaşlık ilişkilerini geliştirmede etkili olduğunu göstermektedir. Bulgular literatür sonuçları dikkate alınarak tartışılmış ve araştırmadan elde edilen sonuçlar doğrultusunda önerilerde bulunulmuştur.
Downloads
Metrics
References
Bal, P. N., & Öner, M. (2014). Sosyal Kaygı İle Başa Çıkma Psiko Eğitim Programının Ortaokul Öğrencileri Üzerindeki Etkisi. Eğitim Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 4(1), 335-348.
Balcı Çelik, S., Vural Batik, M., & Özcan, K. (2016). Arkadaşlık İlişkilerinde Kalıp Yargılar Ölçeği: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Electronic Turkish Studies, 11(19).
Bilgiç, N. (2000). Arkadaşlık becerisi eğitiminin ilköğretim 2. kademe öğrencilerinin yalnızlık düzeylerine etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
Bukowski, W. M., Hoza, B., & Boivin, M. (1994). Measuring friendship quality during pre and early adolescence: The development and psychometric properties of the Friendship Qualities Scale. Journal of Social and Personal Relationships, 11, 471-84. doi: 10.1177/0265407594113011
Büyüköztürk, Ş. (2001). Deneysel desenler: Ön-test Son-test kontrol gruplu desen ve veri analizi. Ankara: PegemA Yayıncılık
Can, A. (2013). SPSS ile nicel veri analizi. Ankara: PegemA Yayıncılık.
Çapri, B., & Gökçakan, Z. (2008). Akılcı Duygusal Davranış Terapisi addt’ne Dayalı Grupla Psikolojik Danışmanın Üniversite Öğrencilerinin Problem Çözme Becerisi Algısına Etkisi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17(1).
Corsini, R. J., & Wedding. D. (2012). Modern psikoterapiler. (Çev. E. Güzelyazıcı, S. Darcan Çiftçi ve M. Türkoğlu). İstanbul: Kaknüs Yayınları.
Cüceloğlu, D. (1999). İnsan ve davranışı: Psikolojinin temel kavramları. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Demir, N. Ö., Baran, A. G., & Ulusoy, D. (2005). Türkiye’de ergenlerin arkadaş-akran grupları ile ilişkileri ve sapmış davranışlar: Ankara örneklemi. Bilig/Türk Dünyası Sosyal Bilimler Dergisi, 32, 83-108.
Demir, Y., Kutlu, M., & Erdoğan, U. (2016). Ergenlerin akran ilişkilerinin çeşitli değişkenlere göre incelenmesi. VIII. Uluslararası Eğitim Araştırmaları Kongresi, 5-7 Mayıs, Çanakkale.
Demir, Y., & Kumcağız, H. (2015). Öğrencilerin Anne Baba Tutumlarını Algılama Biçimleri ve Şiddete Eğilimleri. TurkishStudies, International Periodical Forthe Languages. Literature and History of Turkishor Turkic, 10, 2.
Demir, Y., & Kutlu, M. (2016a). The Relationship between Loneliness and Depression: Mediation Role of Internet Addiction. Educational Process: International Journal (EDUPIJ), 5(2), 97-105.
Demir, Y., & Kutlu, M. (2016b). Üniversite Öğrencilerinde Sosyal Etkileşim Kaygısı İle Mutluluk Arasındaki İlişki: Yalnızlığın Aracı Rolü. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 36(1).
Donat-Bacıoğlu, S. (2014). Şiddet ve Saldırganlığın Azaltılmasında Önleme ve Müdahale Programlarının Etkililiği: Meta Analiz Çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 5(42): 294-304.
Eldeleklioğlu, S. & Pişkin, M. (2013). Genç bireyi anlamak (İçinde: Ergenler ve gençlerle psikolojik danışma). (Çev. Ed.: Metin Pişkin). Ankara: Nobel Yayınevi.
Erkan, S., & Kaya, A. (2009). Deneysel olarak sınanmış grupla psikolojik danışma ve rehberlik programları I. Ankara: PegemA Yayıncılık.
Erkan-Atik, Z., Esen Çoban, A., Çok, F., Doğan, T. & Güney Karaman, N. (2014). Akran ilişkileri ölçeği’nin türkçeye uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 14(2); 433-446.
Gelibolu, S. & Özmen, O. (2013). Gençler için proaktif danışmanlık (İçinde: Ergenler ve gençlerle psikolojik danışma). (Çev. Ed.: Metin Pişkin). Ankara: Nobel Yayınevi.
Gürgen, H. (1997). Örgütlerde İletişim Kalitesi. İstanbul: Der Yayınları.
Kılıç, M. (2013). Gerçek yaşam tadında gelişim dönemleri 2: Erinlik-ergenlik. Ankara: PegemA Yayıncılık.
Nalbant, A., & Karabeyoğlu, Y. A. (2011). Çocuklarla Çalışan İnfaz Ve Koruma Memurlarına Yönelik Hazırlanan Kişilerarası İlişkiler Psikoeğitim Programı'nın Etkiliği. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(21), 223-250.
Özaydın, L., Tekin-İftar, E., & Kaner, S. (2008). Arkadaşlık becerilerini geliştirme programının özel gereksinimi olan okul öncesi çocuklarının sosyal etkileşimlerine etkisi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 9(1), 15-32.
Savci, M., & Aysan, F. (2014). Relationship between the perceived stress level and coping with stress strategies in university students. Journal of International Turkish Education Sciences, 44-56.
Savci, M., & Aysan, F. (2016). The role of attachment styles, peer relations, and affections in predicting internet addiction. Addicta: The Turkish Journal on Addictions, 3(3), 401-432. doi:10.15805/addicta.2016.3.0028.
Savci, M., & Aysan, F. (2017). Technological addictions and social connectedness: Predictor effect of internet addiction, social media addiction, digital game addiction and smartphone addiction on social connectedness. Dusunen Adam: The Journal of Psychiatry and Neurological Sciences, 30(3), 202–216. doi: 10.5350/dajpn2017300304.
Seven, S. (2011). Okula uyum öğretmen değerlendirmesi ölçeği’nin geliştirilmesi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 9(1), 29-42.
Siyez, D. M., & Tan Tuna, D. (2014). Lise Öğrencilerinin Öfke Kontrolü ve İletişim Becerilerinde Çözüm Odaklı Psiko-Eğitim Programının Etkis. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 5(41), 11-22.
Steiner, H. (2008). Ergen terapisi (Çev. Y. Özkardeşler Şallı). İstanbul: Prestij Yayınları.
Uşaklı, H. (2006). Drama Temelli Grup Rehberliğinin İlköğretim V. Sınıf Öğrencilerinin Arkadaşlık İlişkileri, Atılganlık Düzeyi ve Benlik Saygısına Etkisi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
Yıldız, M. A., & Duy, B. (2013). Kişilerarası İletişim Becerileri Psiko-eğitim Programının Görme Engelli Erinlerin Empatik Eğilim ve İletişim Becerileri Üzerine Etkisi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 13(3), 1461,1476.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Authors can retain copyright, while granting the journal right of first publication. Alternatively, authors can transfer copyright to the journal, which then permits authors non-commercial use of the work, including the right to place it in an open access archive. In addition, Creative Commons can be consulted for flexible copyright licenses.
©1999 Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 International License.
