The relationship between organizational justice and organizational revenge of physical education and sports teachers<p>Beden eğitimi ve spor öğretmenlerinin örgütsel adalet algısı ile örgütsel intikam (öç alma) eğilimi arasındaki ilişki
Keywords:
Organizational justice, organizational revenge, organizational behavior, physical education and sports teachers, Örgütsel adalet, örgütsel intikam (öç alma) eğilimi, örgütsel davranış, beden eğitimi ve spor öğretmenleriAbstract
The aim of our study is to examine the relationship between organizational justice and organizational feelings of revenge of teachers. The study sample consisted of 207 Physical Education and Sports teachers working in Bursa city (78 women & 120 men).
The data was analyzed with a t-test, ANOVA and Pearson correlation. The study results showed that the data related to both the organizational revenge and organizational justice dependent variables had normal distributions in terms of skewness and kurtosis coefficients. The significance levels were set at p < 0.05. There were no significant differences in subdimensions (distributive-, procedural- and interactional-subdimensions) and the Revenge Scale in terms of gender, marital status, age, seniority and different age group variables. However, an ANONA found a significant difference in distributive justice subdimensions with regards to male participants (t= -1.663; p=.048<0.05) and a similar significant difference was found in the organizational revenge concept regarding the agents whose working time covered 1-12 years (F=2.566; p=.038<0.05). On the other hand, the correlational analysis found no significant relationship between agents’ organizational justice perception and organizational revenge tendency(r=-.062; p>0.05).
Extended English abstract is in the end of PDF (TURKISH) file.
Özet
Araştırmamızın amacı öğretmenlerin örgütsel adalet algıları ile örgütsel intikam (öç alma) hisleri arasındaki ilişkinin incelenmesidir. Araştırmanın çalışma grubunu; Bursa ilinde görev yapan 78’i kadın, 129’u erkek olmak üzere toplam 207 Beden Eğitimi ve Spor Öğretmeni oluşturmuştur. Araştırmada veri toplama aracı olarak; Stuckless ve Goranson (1992)’ ın geliştirdiği ve Satıcı vd. (2012; 2015)’ nın Türkçe’ ye uyarladığı “İntikam ölçeği” (Nayir, 2015 Güllü ve Şahin, 2016) ile Niehoff ve Moorman (1993) ‘ın geliştirdiği “Örgütsel Adalet Algılaması Ölçeği” (Abbasoğlu, 2015) kullanılmıştır. Veriler; istatistiki yöntemler, t-testi, ANOVA ve Pearson Korelasyon Yöntemi kullanılarak analiz edilmiştir. Toplanan verilerden elde edilen sonuçlara bakıldığında, hem örgütsel intikam (öç alma) hem de örgütsel adalet algısı bağımlı değişkenlerinden elde edilen verilerin çarpıklık (skewness) ve basıklık (kurtosis) katsayılarının normal bir dağılıma sahip olduğu görülmektedir. Anlamlılık düzeyi p<0,05 olarak kabul edilmiştir. Alt boyutlarda (dağıtımsal, adil işlem ve adil etkileşim alt boyutlarında) ve örgütsel intikam ölçeğinde cinsiyet, medeni durum, kıdem süresi, farklı yaş grupları değişkenlerinde manidar bir fark tespit edilememiştir. Ancak kadın ve erkek öğretmenler arasında dağıtımsal adalet konusunda erkekler lehine (t= -1,663; p=,048<0,05) manidar fark tespit edilmiştir ANOVA testi sonucu; örgütsel intikam kavramında kurumda çalışma süresi 1-12 yıl olan bireyler lehine (F=2,566; p=,038<0,05) anlamlı farklılık belirlenmiştir. Diğer taraftan; korelasyon analizi, bireylerin örgütsel adalet algısı ile örgütsel intikam eğilimleri arasında anlamlı ilişkinin olmadığı sonucunu vermektedir (r=-,062; p>0.05).
Downloads
Metrics
References
Abbasoğlu Ş. (2015). İş görenlerde örgütsel adalet algisi ve örgütsel adaletin çalişanlarin iş motivasyonu üzerindeki etkisi ‘’bir devlet hastanesi örneği’’. Yüksek Lisans Tezi. Atılım Üniversitesi. Sosyal Bilimler Enstitüsü. Ankara.
Akgemci T., Sanioğlu Z., Kızıloğlu E. Ve Gedik A. (2015). The effect of work-family life conflict of academicians on job stress. Journal of international economic research. 1 (1): 3-11
Altınkurt, Y., & Yılmaz, K. (2010). Değerlere göre yönetim ve örgütsel adalet ilişkisinin ortaöğretim okulu öğretmenlerinin algılarına göre incelenmesi. Kuram ve uygulamada eğitim yönetimi dergisi, 16(4), 463-485.
Altintaş, Füsun Çınar (2009). Kişiliğin algılanan örgütsel sabotaj davranışları üzerindeki etkisi. H.Ü. iktisadi ve idari bilimler fakültesi dergisi. 27(1): 95-111.
Ambrose, Maureen; Seabright, Mark A., and Schminke, Marshall (2002). Sabotage in the workplace: the role of organizational injustice. Organizational behavior and human decision processes, 89(1), 947-965.
Andersson, Lynne M., and Pearson, Christine (1999). Tit for tat. The spiraling effect of incivilityin the workplace. Academy of management review. 24, 452–472.
Arıpınar, E., & Donuk, B. (2015). Spor Yönetimi ve Organizasyonlarda Etik Yaklaşımlar Fairplay. Ötüken Neşriyat AŞ., Ankara.
Aryee, S., Budhwar, P. S., & Chen, Z. X. (2002). Trust as a mediator of the relationship between organizational justice and work outcomes: Test of a social exchange model. Journal of organizational Behavior, 23(3), 267-285.
Atalay, Dilek Dürdane. ,’’ Denklik Duyarlılığı Açısından Algılanan Örgütsel Adalet - Örgütsel Bağlanma İlişkisi’’ Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış Doktora Tezi,2007,s.24-83.
Berry, C. M., Ones, D. S., & Sackett, P. R. (2007). Interpersonal deviance, organizational deviance, and their common correlates: a review and meta-analysis Journal of applied psychology, 92(2), 410.
Bies, R. J., Tripp, T. M., & Kramer, R. M (1997). At the breaking point: cognitive and social dynamics of revenge in organizations. In R. A. Giacalone & J. Greenberg (Eds.), Antisocial Behavior İn Organizations (Pp. 18–36). Thousand Oaks, Ca: Sage
Bradfield, Murray and Aquino, Karl (1999). The effects of blame attributions and offender likableness on forgiveness and revenge in the workplace. Journal of management, 25(5), 607-631.
Chory, Rebecca M. and Kingsley Westerman, Catherine Y (2009). Feedback and fairness: the relationship between negative performance feedback and organizational justice. Western journal of communication, 73(2), 157-181.
Cohen, R.L. (1987). Distributive justice: theory and research. Social justice research, 1(1) pp.19-40.
Cohen-Charash, Y., & Spector, P. E. (2001). The role of justice in organizations: A meta-nalysis. Organizational behavior and human decision processes, 86(2), 278-321.
Colquitt, J. A., Conlon, D. E., Wesson, M. J., Porter, C. O. L. H., & Ng, K. Y. (2001). Justice at the millennium: A meta-analytic review of 25 years of organizational justice research. Journal of Applied Psychology, 86, 425–445.
Crino, M.D. and T.L. Leap(1989). What hr managers must know about employee sabotage. personnel, 5(2), 31–38.
Cropanzano, R., & Baron, R. (1991). Injustice and organizational conflict: The moderating role of power restoration. International Journal of Conflict Management, 2, 5–26.
Cropanzano, R., Byrne, Z. S., Bobocel, D. R., & Rupp, D. E. (2001). Moral virtues, fairness heuristics, social entities, and other denizens of organizational justice. Journal of Vocational Behavior, 58(2), 164-209.
Çetin, F., Basım, H. N., & Karataş, M. (2011). Çalışanların problem çözme becerilerinde örgütsel adalet algısı ve iş tatmininin rolü. Celal Bayar Üniversitesi İİBF. Yönetim ve Ekonomi, 18(1), 71-85.
DeConinck, J. B., & Stilwell, C. D. (2004). Incorporating organizational justice, role states, pay satisfaction and supervisor satisfaction in a model of turnover intentions. Journal of Business Research, 57(3), 225-231.
Di Battista, Ron A (1991). Creating new approaches to recognize and deter sabotage. Public personnel management. 20(3), 347- 352.
Efeoğlu İ.E. ve İplik E. Algılanan örgütsel adaletin örgütsel sinizm üzerindeki etkilerini belirlemeye yönelik ilaç sektöründe bir uygulama. Ç.ü. sosyal bilimler enstitüsü dergisi. Cilt 20, Sayı 3, 2011, Sayfa 343-360.
Folger, R. (1993). Reactions to mistreatment at work. In J. K. Murmighan (Ed.), Social psychology in organizations: Advances in theory and research (pp. 161–183). Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall.
Folger, R., & Greenberg, J. (1985). Procedural justice: An interpretive analysis of personnel systems. In K. M. Rowland & G. R. Ferris (Eds.), Research in personnel and human resource management (Vol. 3, pp. 141–183). Greenwich, CT: JAI Press
Fox, S., Spector, P. E., & Miles, D. (2001). Counterproductive work behavior (CWB) in response to job stressors and organizational justice: Some mediator and moderator tests for autonomy and emotions. Journal of vocational behavior, 59(3), 291-309.
Fox, Suzy; Spector, Paul E.; Goh, Angeline and Bruursema, Kari (2007). Does your coworker know what you're doing? Convergence of self-and peer-reports of counterproductive work behavior. International journal of stress management. 14(1), 41.
Giacalone, Robert A., & Greenberg, Jerald (1997). Antisocial behavior in organizations. Thousand oaks, Ca: Sage
Giacolane, Robert A (1990) Employee sabotage: The enemy within”. Supervisory management. 35(4), 6–7.
Göksel, A.G., Caz, Ç., Yazıcı, Ö.F. & İkizler, H.C. (2017). Examination of the relationship between organizational stress and employee performance: A research on staff working on provincial directorate of youth and sports. Journal of education and learning. 6(1); 322-329.
Greenberg, J. (1990). Employee theft as a reaction to underpayment inequity: The hidden cost of pay cuts. Journal of applied asychology, 75, 561–568.
Güllü, S., & Şahin, S. (2016). Antrenörlerin İntikam (Öç Alma) Davranışlarının Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi. Journal of international social research, 9(47), 863-871.
Harris, K. J., Kacmar, K. M., & Zivnuska, S. (2007). An investigation of abusive supervision as a predictor of performance and the meaning of work as a moderator of the relationship. Leadership quarterly, 18, 252– 263.
Hershcovis, M. S., & Barling, J. (2009). Towards a multi‐foci approach to workplace aggression: A meta‐analytic review of outcomes from different perpetrators. Journal of Organizational Behavior, 31(1), 24-44.
İçerli, L. (2010). Örgütsel adalet: kuramsal bir yaklaşım. Girişimcilik ve kalkınma dergisi (5:1). 67-92.
İşcan, Ö. F., & Sayın, U. (2010). Örgütsel Adalet, İş Tatmini Ve Örgütsel Güven Arasındaki İlişki. atatürk üniversitesi iktisadi ve idari bilimler dergisi, cilt: 24, sayı: 4.
Jermier, j. M., Knights, d., & Nord, w. (1994). Resistance and power in organizations. London: routledge.
Jones, D. A. (2009). Getting even with one's supervisor and one's organization: relationships among types of injustice, desires for revenge, and counterproductive work behaviors. Journal of organizational behavior, 30(4), 525-542
Levanthal, G. S., Karuza, j., & Fry, W. R. (1980). Beyond fairness: a theory of allocation preferences. In g. Mikula (ed.), justice and social interaction (pp. 167–218). New york: springer-verlag.
Leymann, H. (1996). “The content and development of mobbing at work”, European journal of work and organizational psychology, 5(2), 165-184.
Moreno-Jiménez, B.; Rodríguez-Muñoz, A.; Pastor, J. C.,Sanz-Vergel, A. I., and Garrosa, E. (2009). “The moderating effects of psychological detachment and thoughts of revenge in workplace bullying”, Personality and individual differences, 46(3), 359-364.
Navran, F. J. (1991) “Silent saboteurs”, Executive excellence, 8(4), 11–13.
Nayir, K. Funda (2015). “Öğretmen adaylarının öç alma davranışına ilişkin görüşleri”, international periodical for the languages, Literature and history of turkish or turkic. 10(11):1205-1216.
Nayir, K. Funda (2016). “Developing organizational revenge scale and examining teachers’ opinions about organizational revenge”, International online journal of educational sciences, 8(3).
Neuman,Jjoel H., and Baron, Robert A (1998). “Workplace violence and workplace aggression: evidence concerning specific forms, potential causes, and preferred targets”, Journal of management, 24(3), 391-419.
Niehoff, B.P., Moorman, R.H. (1993). Justice as a mediator of the relationship between methods of monitoring organizational citizenship behavior. Academy of Management Journal. 36,3, 527-556
Özdevecioğlu, M. (2003). Algılanan örgütsel adaletin bireylerarası saldırgan davranışlar üzerindeki etkilerinin belirlenmesine yönelik bir araştırma. Erciyes üniversitesi iktisadi ve idari bilimler fakültesi dergisi, sayı: 21, Temmuz-aralık 2003, ss. 77-96.
Özdevecioğlu, Mahmut. (2004). Duygusal olaylar teorisi çerçevesinde pozitif ve negatif duygusallığın algılanan örgütsel adalet üzerindeki etkilerini belirlemeye yönelik bir araştırma. Ankara üniversitesi SBF dergisi. 59-3. 181-202.
Özer, G., & Günlük, M. (2010). Örgütsel adaletin muhasebecilerin iş memnuniyeti ve işten ayrılma eğilimine etkisi. Gaziantep üniversitesi sosyal bilimler dergisi, 9(2), 459-485.
Ployhart, R. E., & Ryan, A. M. (1997). Toward an explanation of applicant reactions: an examination of organizational justice and attribution frameworks. Organizational behavior and human decision processes, 72(3), 308-335.
Rogers, K. A., & Kelloway, E. K. (1997). “Violence at work: personal and organizational outcomes”, journal of occupational health psychology, 2(1), 63.
Satici, Seydi Ahmet; Can, Gürhan ve Akın, Ahmet (2012). The vengeance scale: the validity and reliability of turkish version, international counceling and education conference, 3-5 mayıs, istanbul, turkiye.
Satici, seydi ahmet; can, gürhan ve akın, ahmet (2015). “İntikam ölçeği: türkçeye uyarlama çalışması”, anatolian journal of psychiatry, 16 (special issue.1), 36-43
Satici, seydi ahmet, uysal, recep and akin, ahmet (2014). “Forgiveness and vengeance: the mediating role of gratitude”, Psychological reports, 114(1):157-168.
Scandura, T. A. (1997). Mentoring and organizational justice: an empirical investigation. Journal of vocational behavior, 51(1), 58-69.
Scandura, T. A. (1999). Rethinking leader-member exchange: an organizational justice perspective. The leadership quarterly, 10(1), 25-40.
Skarlicki, d. P., & Folger, R. (1997). Retaliation in the workplace: the roles of distributive, procedural, and interactional justice. Journal of applied psychology, 82, 434–443.
Sommers, Jennifer A.; Schell, Terry l., and Vodanovich, Stephen j. (2002). “Developing a measure of individual differences in organizational revenge”, Journal of business and psychology, 17(2), 207-222.
Stuckless, N. Ve goranson, R. (1992). “The vengeance scale: development of a measure of attitudes toward revenge”, Journal of social behavior and personality, 7, 25 – 42
Tripp, Thomas M., Bies, Robert j. And Aquino, Karl (2002) “Poetic justice or petty jealousy? The aesthetics of revenge”, Organizational behavior and human decision processes, 89, pp. 966-984.
Tutar, H. (2007). Erzurum’da devlet ve özel hastanelerde çalışan sağlık personelinin işlem adaleti, iş tatmini ve duygusal bağlılık durumlarının incelenmesi. Süleyman demirel üniversitesi iktisadi ve idari bilimler fakültesi y.2007, c.12, s.3 s.97-120.
Williams, S., Pitre, R., & Zainuba, M. (2002). Justice and organizational citizenship behavior intentions: fair rewards versus fair treatment. The journal of social psychology, 142(1), 33-44.
Yancı B.A., Dal S, Serdar E. Istanbul’ daki özel spor işletmelerinde çalışan fitness antrenörlerinin örgütsel sinizm ve örgütsel adalet ilişkisinin incelenmesi. Uluslararası spor bilimleri araştırmaları kongresi. 10-13 eylül.
Yavuz, E. (2011). Kamu ve özel sektör çalışanlarının örgütsel adalet algılamaları üzerine bir karşılaştırma çalışması. Doğuş üniversitesi dergisi, 11(2), 302-312.
Yelboğa, A. (2012). Örgütsel adalet ile iş doyumu ilişkisi: ampirik bir çalışma. Ege akademik bakış, 12(2), 171-182.
Yeniçeri, Ö., Demirel, Y., & Seçkin, Z. (2009). Örgütsel adalet ile duygusal tükenmişlik arasındaki ilişki: imalat sanayi çalışanları üzerine bir araştırma. Kmu iibf dergisi yıl:11 sayı:16. 83-99.
Yıldırım, F. (2007). Iş doyumu ile örgütsel adalet ilişkisi. Ankara üniversitesi sbf dergisi, 62(1), 253-278.
Yildiz, K. (2012). Öğretmenlerin örgütsel adalet ve örgütsel güven algıları. Abant izzet baysal üniversitesi sosyal bilimler enstitüsü dergisi, 26(26), 289-316.
Yılmaz, K. (2010). Devlet ortaöğretim okullarında görev yapan öğretmenlerin örgütsel adalet algıları. Kuram ve uygulamada eğitim bilimleri, 10(1), 579-616.
Yilmaz, Ö. Devrim (2014). “algılanan mağduriyetin affetme eğilimi ve intikam niyeti üzerindeki etkisi: konaklama işletmeleri çalışanlarına yönelik bir araştırma” akü iibf dergisi - cilt: xvi sayı: 1:87-105.
Ysseldyk, Ranete; Matheson, Kimberly and Anisman, Hymie (2007). “Rumination: bridging a gap between forgivingness, vengefulness, and psychological health”, Personality and individual differences, 42, 1573–1584.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Authors can retain copyright, while granting the journal right of first publication. Alternatively, authors can transfer copyright to the journal, which then permits authors non-commercial use of the work, including the right to place it in an open access archive. In addition, Creative Commons can be consulted for flexible copyright licenses.
©1999 Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 International License.
