Effectiveness of law education given under social studies education undergraduate program<p>Sosyal bilgiler eğitimi lisans programı kapsamında verilen hukuk eğitiminin etkililiği
Keywords:
Social studies, Undergraduate, Law education, Pre-service teacher, Effectiveness, Sosyal bilgiler, Lisans, Hukuk eğitimi, Öğretmen adayı, EtkililikAbstract
The aim of this study was to put forward the opinions and the suggestions of undergraduate social studies education department students about the effectiveness of the courses on law that they had taken in the dimensions of "aim", "content", "method" and "evaluation". Descriptive analysis was used in this qualitative study. The data was gathered by the “Opinion Form towards the Effectiveness of Law Related Education”. The working group of the study was consisted of totally 121 undergraduate "Social Studies Education" department students in the last classes of Ankara and Gazi Universities (Ankara, Turkey). In the end of the study it was seen that the law related education given in the undergraduate social studies education program was partially efficient in the dimensions of "aim", "content", "method" and "evaluation", and some revisions should be done in them. The participants do not need to improve themselves about law except the courses they have taken related to law and their tendency to read written sources about this subject is also very limited. They claim that the contents of these courses should be associated with the current events and active methods should be used during the courses. Measurement instruments of the courses which relieve the process along with classic ones should be used together.
Extended English summary is in the end of Full Text PDF (TURKISH) file.Özet
Çalışmanın amacı, sosyal bilgiler eğitimi alanında lisans öğrenimi gören öğrencilerin, hukukla ilgili aldıkları derslerin "amaç", "içerik", "yöntem" ve "değerlendirme" boyutlarındaki etkililiğine ilişkin görüşlerini ve önerilerini ortaya koymaktır. Nitel araştırma desenindeki çalışmada verileri çözümlemek için betimsel analiz yöntemi kullanılmıştır. Araştırma verileri araştırmacılar tarafından geliştirilen “Hukuk Eğitiminin Etkililiğine İlişkin Görüşme Formu” ile toplanmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu, Ankara ve Gazi Üniversiteleri’nde (Ankara, Türkiye) "Sosyal Bilgiler Eğitimi" lisans programı son sınıfında öğrenim gören toplam 121 öğrenci oluşturmuştur. Çalışmanın sonunda sosyal bilgiler eğitimi lisans programında verilen hukuk eğitiminin “amaç”, “içerik”, “yöntem” ve “değerlendirme” boyutlarında genel olarak kısman etkili olduğu; geliştirilmesi ve yeniden düzenlenmesi gereken yönlerinin bulunduğu ortaya çıkmıştır. Katılımcıların hukukla ilgili dersler dışında kendilerini geliştirme ihtiyacı hissetmedikleri ve hukukla ilgili kaynak okuma eğilimlerinin oldukça sınırlı olduğu belirlenmiştir. İlgili derslerin içeriklerinin güncel olaylarla ilişkilendirilmesinin gerekliliğini vurguladıkları görülmüştür. Bu derslerin işlenişinde aktif öğrenmeyi içeren yöntemlere başvurulmasının önemini ifade etmişlerdir. Değerlendirme boyutunda ise geleneksel/klasik ölçme araçlarıyla birlikte sürece dayalı ölçme ve değerlendirme yöntemlerinin kullanılmasının öneri olarak sundukları belirlenmiştir.
Downloads
Metrics
References
Açıkgöz, K. Ü. (2014). Aktif öğrenme. İzmir: Biliş.
Akhan, N. E. (2015). Sosyal bilgiler öğretmen adaylarının sosyal bilgiler lisans programı üzerine düşünceleri. The Journal of Academic Social Science Studies, 32, 267-289.
Akın, E. (2004). Hukukun Temel Kavramları. İstanbul: Kazancı Kitap.
Aktekin, S. (2016). Sosyal bilgiler ve siyaset bilimi. D. Dilek (Ed.). Sosyal Bilgiler Eğitimi (179-191). Ankara: Pegem Akademi.
Aral, V. (2010). Hukuk ve Hukuk Bilimi Üzerine. İstanbul: On iki levha Yayıncılık.
Ata, B. (2009). ‘Sosyal bilgiler ünitesi’ kavramı üzerine bazı düşünceler. R. Turan, A. M. Sünbül ve H. Akdağ (Ed.). Sosyal Bilgiler Öğretiminde Yeni Yaklaşımlar-1 (25-42). Ankara: Pegem Akademi.
Atay, E. E. (2013). Hukuk Başlangıcı. Ankara: Gazi Kitabevi.
Aybay, A. ve Aybay, R. (2012). Hukuka Giriş. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
Aydın, M. ve Oturak Eyecisoy, H. (2014). Sosyal bilgiler eğitiminde öğrenme alanları. S. İnan (Ed.). Sosyal Bilgiler Eğitimine Giriş: Kavramlar, Yaklaşımlar, Etkinlikler (37-46). Ankara: Anı Yayıncılık.
Banks, J. A. and Clegg, A. A. (1990). Teaching Strategies for The Social Studies: Inquiry, Valuing And Decision-Making. New York: Longman.
Barr, R., Barth, J. L. ve Shermis, S. S. (2013). Sosyal Bilgilerin Doğası. (N. E. Akhan, E. Ay, C. C. Yeşilbursa, O. Sabancı ve A. Altıkulaç, Çev.). C. Dönmez (Çev. Ed.). Ankara: Pegem Akademi.
Başgil, A. F. (1950). Devlet nizamı ve hukuk: Devletle hukuk arasındaki münasebet üzerinde bir izah denemesi. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, 6(1-2), 3-28.
Bilge, N. (2007). Hukuk başlangıcı: Hukukun Temel Kavram ve Kurumları. Ankara: Turhan Kitabevi.
Bilgili, A. S. (2013). Sosyal Bilgiler Programlarında Sosyal Bilimlerin Yeri. A. S. Bilgili (Ed.). Sosyal Bilgilerin Temelleri (149-159) (Altıncı baskı). Ankara: Pegem A.
Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2016). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
Christensen, L. B., Burke Johnson, R. and Turner, L. A. (2015). Nitel ve karma yöntem araştırmaları M. Sever (Çev.) Research Methods Design and Analysis. A. Aypay (Çev. Ed.). içinde (400-433). Ankara: Anı Yayıncılık.
Çağıl, O. M. (1961). Hukuk Başlangıcı Dersleri. İstanbul: Nazir Akbasan Matbaası.
Çatak, M. (2016). Sosyal bilgiler programlarının tarihi gelişimi. S. Şimşek (Ed.). Sosyal Bilgiler Ve Sınıf Öğretmenleri İçin Sosyal Bilgiler Öğretimi (1-26). Ankara: Anı Yayıncılık.
Denzin, N. K. and Lincoln, Y. S. (Eds). (2000). Introduction: the discipline and practice of qualitative reserach. Handbook of Qualitative Research (1-28). Thousand Oaks: Sage Publications, Inc.
Deveci, H. ve Çengelci, T. (2008). Sosyal bilgiler öğretmen adaylarından medya okuryazarlığına bir bakış. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 5(11), 25-43.
Doğanay, A., Çuhadar, A. ve Sarı, M. (2007). Öğretmen adaylarının siyasal katılımcılık düzeylerine çeşitli etmenlerin etkisinin demokratik vatandaşlık eğitimi bağlamında incelenmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 13(50), 213-246.
Gedik Demirkaya, H. (2008). Sosyal bilgiler ders kitaplarında güncel konular. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, (1), 117-134.
Glesne, C. (2012). Nitel Araştırmaya Giriş (Çev. Ed: A. Ersoy ve P. Yalçınoğlu). Ankara: Anı Yayıncılık.
Gözübüyük, A. Ş. (2014). Hukuka Giriş ve Hukukun Temel Kavramları. Ankara: Turhan Kitabevi.
Gözütok, D. (2004). Hukuk ilintili yurttaşlık eğitimi. Hukuk Öğretimi ve Hukukçunun Eğitimi Uluslararası Toplantısı (9-11 Ocak 2003; 50-56). Ankara: Türkiye Barolar Birliği.
Gündüz, M. ve Gündüz, F. (2002). Yurttaşlık Bilinci. Ankara: Anı Yayıncılık.
Güriz, A. (2013). Hukuk Başlangıcı. Ankara: Siyasal Kitabevi.
Güven, İ. (2005). Sosyal bilgiler öğretmenlerinin mesleki gelişim ve yeterlilikleri. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi, 5(60), 40-45.
İnan, S. (2014). Sosyal bilgiler eğitimi: Nedir, Ne zaman ve Neden? . S. İnan (Ed.). Sosyal bilgiler Eğitimine Giriş: Kavramlar, Yaklaşımlar, Etkinlikler (1-21). Ankara: Anı.
Kabapınar, Y. (2012). Kuramdan Uygulamaya Hayat Bilgisi ve Sosyal Bilgiler Öğretimi. Ankara: Pegem Akademi.
Karakaya, İ. (2014). Bilimsel araştırma yöntemleri. A. Tanrıöğen (Ed). Bilimsel araştırma yöntemleri (55-84). Ankara: Anı.
Karaman Kepenekci, Y. (2000) İnsan Hakları Eğitimi. Ankara: Anı Yayıncılık.
Karaman Kepenekci, Y. (2008) Eğitimciler İçin İnsan Hakları ve Vatandaşlık. Ankara: Ekinoks.
Karaman Kepenekci, Y. ve Taşkın, P. (2017). Eğitim Hukuku. Ankara: Siyasal Kitabevi.
Kuş, E. (2007). Nicel-Nitel Araştırma Teknikleri: Sosyal Bilimlerde Araştırma Teknikleri: Nicel Mi? Nitel mi? Ankara: Anı Yayıncılık.
Leming, Robert S., and James Downey, Eds. (1995). Resources for Law-Related Education. Bloomington, IN: ERIC Clearinghouse for Social Studies/Social Science Education and the American Bar Association. ED 388 534.
Lincoln, Y. S. and Guba, E. G. (1985). Naturalistic Inquiry. California: SAGE.
Memişoğlu, H. ve Güçin, G. (2017). Current issues teaching according to the opinions of social studies teachers. [Sosyal bilgiler öğretmenlerinin görüşlerine göre güncel konuların öğretimi.] International Journal of Social Sciences and Education Research, 3(4), 1274-1295.
Mentiş Taş, A. (2004). Sosyal bilgiler öğretmenliği eğitimi program standartlarının belirlenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 37(1), 28-54.
Merriam, S. B. (2009). Qualitative research : A guide to design and implementation. Danvers, MA: John Wiley & Sons, Inc.
Miles, M. B. and Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis: An expanded source book (Second Edition). Thousand Oaks, California: SAGE.
Naylor, D. T. (1981). Educating for citizenship with law-related eucation. Theory into Practice, 20(3), 194-198.
Okutan, M. (2011). Eğitimin hukuksal temelleri. E. Karip (Ed.). Eğitim Bilimine Giriş (261-290). Ankara: Pegem Akademi.
Oğuz, S. (2013). Hukuk okuryazarlığı. E. Gençtürk ve K. Karatekin (Ed.). Sosyal Bilgiler İçin Çoklu Okuryazarlıklar (159-177). Ankara: Pegem Akademi.
Özmen, C. (2015). Dünyada ve ülkemizde sosyal bilgiler. C. Dönmez ve K. Yazıcı (Ed.). Sosyal Bilgiler Öğretimi (3-21). Ankara: Pegem Akademi.
Öztürk, C. (2006). Sosyal bilgiler: Toplumsal yaşama disiplinler arası bir bakış. C. Öztürk (Ed). Hayat Bilgisi ve Sosyal Bilgiler Öğretimi (21-50). Ankara: Pegem A.
Patrick, J. J. and Hoge, J. D. (1991). Teaching government, civics and law. J. P. Shaver (Ed). Handbook of Research on Social Studies Teaching and Learning (427-436). New York: Macmillan Publishing Company.
Savage, T. V. and Armstrong, D. G. (2000). Effective Teaching in Elementary Social Studies. New Jersey: Prentice-Hall, Inc.
Soyupek, Y., Akgül, A. ve İpek, E. (2015). Hukukun Temel Kavramları. Ankara: Global Politika ve Strateji.
Sunal, C. S. and Haas, M. E. (2011). How do students develop citizenship in democratic and global societies? Social Studies for The Elementary and Middle Grades (A Constructivist Approach) (133-172). Boston, MA: Pearson Education.
Şimşek, A. ve Kaymakçı, S. (2015). Okul dışı sosyal bilgiler öğretiminin amacı ve kapsamı. A. Şimşek ve S. Kaymakçı (Ed.). Okul Dışı Sosyal Bilgiler Öğretimi (1-13). Ankara: Pegem Akademi.
Wesley, E. B. (1937). Teaching the Social Studies. Boston: D. C. Heath & Company.
Yazıcı, K. ve Erdilmen, Ş. (2011). Sosyal bilgiler öğretiminde hukuk. R. Turan ve K. Ulusoy (Ed). Sosyal Bilgilerin Temelleri (271-292). Ankara: Pegem Akademi.
Yeşil, R. (2002). Okulda ve Ailede İnsan Hakları ve Demokrasi Eğitimi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2016). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin.
Yılmaz, S. (2013). Sosyal Bilgiler Öğretiminde Bir Yöntem Olarak Dramanın Kullanımına İlişkin Öğretmen Adaylarının Görüşleri. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD), 14(2), 123-145.
Yücel, H. A. (2011). İyi Vatandaş İyi İnsan. E. Yalçın (Ed.). İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
Downloads
Additional Files
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Authors can retain copyright, while granting the journal right of first publication. Alternatively, authors can transfer copyright to the journal, which then permits authors non-commercial use of the work, including the right to place it in an open access archive. In addition, Creative Commons can be consulted for flexible copyright licenses.
©1999 Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 International License.
