The effect of the use of systematic teaching method on students’ success in the process of violoncello education<p>Viyolonsel eğitimi sürecinde dizgeli öğretim modelinin öğrenci başarısına etkisi
Keywords:
Fine arts high school, instrument education, violoncello education, systematic teaching method, success, performance, skill, Güzel sanatlar lisesi, çalgı eğitimi, viyolonsel eğitimi, dizgeli öğretim modeli, başarı, performans, beceriAbstract
This study was conducted to examine the effect of the use of systematic teaching method in fine arts high school violoncello education lessons on students’ academic success in terms of cognitive and psychomotor skills. In this study, the pretest-posttest control group experimental pattern was used. The study was carried out with a sample of 14 violoncello students studying at Bursa Zeki Müren Fine Arts High School, 7 in the experimental group and 7 in the control group. In the scope of this study, a syllabus for 8 weeks (16 hours) was prepared based on systematic teaching method so as to improve the cognitive and psychomotor learning levels of the students. In order to gain the data, two scales were developed by the researcher aimed at cognitive field and psychomotor field. Whereas the experimental group was applied a syllabus based on systematic teaching for 8 weeks, the control group was applied the traditional method which was being used at school. The data obtained from pretest and posttest were analyzed with statistical methods. In accordance with the data gained from the research, the findings can be summarized as the following: A meaningful difference in favour of the experimental group was found between experimental group to which systematic teaching method was applied and the control group to which traditional method was applied in terms of both the knowledge level and the skill level of performance.
Extended English abstract is in the end of Full Text PDF (TURKISH) file.
Özet
Bu araştırmada, güzel sanatlar liselerinde dizgeli öğretim modeline göre yapılandırılmış viyolonsel eğitimi dersinin, bilgi düzeyi ve performansa ilişkin beceriler bakımından öğrencilerin akademik başarılarına etkisini belirlemek amaçlanmıştır. Öntest-sontest kontrol gruplu deneysel desene uygun düzenlenen araştırmanın örneklemini, Bursa Zeki Müren Güzel Sanatlar Lisesi’nde öğrenim gören, deney grubunda 7 ve kontrol grubunda 7 olmak üzere 14 viyolonsel öğrencisi oluşturmuştur. Viyolonsel öğrencilerinin bilgi düzeylerini ve performansa yönelik beceri düzeylerini arttırmak amacıyla, dizgeli öğretim modeline dayalı 8 haftalık (16 ders saati) süreyi kapsayan ders planı hazırlanmıştır. Araştırma verilerini elde etmek üzere, bilişsel ve devinişsel alana yönelik iki tür ölçek geliştirilmiştir. 8 hafta süreyle deney grubuna dizgeli öğretim modeline dayalı viyolonsel eğitimi uygulanırken, kontrol grubunda geleneksel öğretim sürdürülmüştür. Öntest ve sontestten elde edilen veriler istatistiksel analizlerle çözümlenmiştir. Araştırmadan elde edilen bulgular şöyle özetlenebilir: Dizgeli öğretim modelinin uygulandığı deney grubu ile geleneksel öğretim yapılan kontrol grubu arasında, hem bilgi düzeyi hem de performansa ilişkin beceri düzeyi bakımından deney grubu lehine anlamlı farklılık bulunmuştur.
Downloads
Metrics
References
Acat, B. (1997). Programlandırılmış eğitimin milli coğrafya öğrenci balansı üzerine etkisi. Yayınlanmamış araştırma, Ankara.
Adıgüzel, Y. (1998). İlköğretim okulları 4. sınıf sosyal bilgiler dersinde Ege Bölgesi konusunun araç-gereç kullanılarak öğretiminin değerlendirilmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Akgül, A. (2013). Enstrüman eşlikli uygulamaların ilköğretim 6. sınıf öğrencilerinin müzik dersine yönelik başarı ve tutumlarına etkisi, Yayınlanmamış doktora tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Alacapınar, G. (2001). Hayat Bilgisi öğretiminde programlandırılmış öğretimin erişi ve kalıcılığa etkisi. Yayınlanmamış doktora tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Altınok, H. (1998). İlköğretim Fen Bilgisi dersi öğretiminde kavram haritalarının kullanımı ve öğrenci kavramsallaşmaları üzerine etkileri. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Onsekiz Mart Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Çanakkale.
Aslan, S. (2012). Birleştirilmiş sınıflı okullarda dizgeli eğitimin akademik başarıya ve tutuma etkisi, Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Fırat Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Elazığ.
Bayazıtoğlu, E. N. (1996). İlköğretim ikinci sınıf Hayat Bilgisi dersinde eğitsel oyunlar, erişi ve kalıcılık. Yayınlanmamış doktora tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Büyüköztürk, Ş. (2001). Deneysel Desenler, Öntest-Sontest Kontrol Grubu Desen ve Veri Analizi. Ankara: PegemA Yayıncılık.
Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş., ve Demirel, F. (2008). Bilimsel Araştırma Yöntemleri (2. Baskı). Ankara: PegemA.
Çetin, K. (2003). İlköğretim sekizinci sınıf T.C. İnkılap Tarihi ve Atatürkçülük dersi, Atatürk’ün Hayatı ünitesinin öğretiminin dizgeli (programlandırılmış) öğretime göre değerlendirilmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.
Dalkıran, E. (2006). Keman eğitiminde performansın ölçülmesi. Yayınlanmamış doktora tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Demirbatır, R. E. (1996). Anadolu güzel sanatlar liselerinde viyolonsel eğitimi, karşılaşılan sorunlar ve çözüm önerileri. I. Ulusal A.G.S.L. Müzik Bölümleri Sempozyumu, (s.158-163). Bursa: Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi.
Duman, B. (2009). Dizgeli öğretimin öğretmen adaylarının yansıtıcı düşünme ve demokratik tutumlarına etkisi, Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Elazığ.
Durdukoca, Ş. F. (2013). Dizgeli eğitim ve düz anlatım yöntemleriyle işlenen öğretim uygulamalarının öğretmen adaylarının epistemolojik inanç, öğrenme yaklaşımları, üstbilişsel farkındalık ve akademik başarılarına etkisi, Yayınlanmamış doktora tezi, İnönü Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Malatya.
Eakes, K. W. (2009). A comparison of a sociocultural and a chronological approach to music appreciation in face-to-face and online instructional formats. Doctoral dissertation, Auburn University, Alabama, USA.
Ekiz, D. (2003). Eğitimde Araştırma Yöntem ve Metodlarına Giriş: Nitel, Nicel ve Eleştirel Kuram Metodolojileri. Ankara: Anı Yayıncılık.
Eldemir, A. C. (2010). Geleneksel Türk Sanat Müziği dersinde dizgeli öğretim yönteminin öğrenci erişişine ve kalıcılığa etkisi. Yayınlanmamış doktora tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Emir, S. (2001). Sosyal Bilgiler öğretiminde yaratıcı düşünmenin erişiye ve kalıcılığa etkisi. Yayınlanmamış doktora tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Eroğul, G. (1997). Programlandırılmış eğitimin öğrenci erişisi üzerine etkisi. Yayınlanmamış araştırma, Ankara.
Fidan, N. (1996). Okulda Öğrenme ve Öğretme. Ankara: Alkım Yayınevi.
Greer, R. D. (1980). Design for Music Learning. New York: Teachers College Press.
Hargreaves, D. (1999). The developmental psychology of music: scope and aims. G. Spruce (Ed.), Teaching Music, 45–57. London: Routledge Falmer.
Hesapçıoğlu, M. (1998). Öğretim İlke ve Yöntemleri, Eğitim Programları ve Öğretim (5. Baskı). İstanbul: Beta Basın Yayım Dağıtım.
Kapıcıoğlu, M. O. K. (2006). Dizgeli öğretimin etkililiği. Yayınlanmamış doktora tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Kayabaşı, Y. (1997). Programlandırılmış, dünya bankası eğitim projesi ve geleneksel öğretime göre eğitim gören öğrencilerin erişi ve kalıcılık düzeyleri. Yayınlanmamış doktora tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Kılıç, A. (2000). İlkokuma yazma öğretiminde programlandırılmış öğretime göre metin yönteminin etkililiği. Yayınlanmamış doktora tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Kleesattel, A. L. (2012). Applications of somatic practices to cello playing and pedagogy. Unpublished doctoral dissertation, The University of Wisconsin-Madison, Wisconsin, USA.
Koçak, M. (2004). Sosyal Bilgiler dersinde programlandırılmış (dizgeli) öğretimin erişiye, kalıcılığa ve derse karşı tutuma etkisi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.
Kurtuldu, M. K. (2007). Bilgiyi işleme modeline dayalı piyano eğitimi’nde genel öğrenme stratejilerinin yeri ve görsel imajlar oluşturma yönteminin kullanılabilirlik düzeyi. Yayınlanmamış doktora tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Küçükoğlu, A. (2007). Dizgeli öğretimin öğrenci erişisine etkisi. Yayınlanmamış doktora tezi, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
Küpana, M. N. (2011). Müzik öğretmeni adaylarına yönelik geliştirilen piyanoda deşifre öğretimi programının etkililiğinin sınanması. Yayınlanmamış doktora tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Memişoğlu, H. (2003). İlköğretim okullarında Sosyal Bilgiler dersi coğrafya konularının öğretmenin programlandırılmış öğretime göre değerlendirilmesi. Yayınlanmamış doktora tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.
Otacıoğlu, S. G. (2005). Müzik öğretmenliği piyano eğitimi dersi için bir model denemesi. Yayınlanmamış doktora tezi. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Öntaş, T. (2010). İlköğretim Sosyal Bilgiler dersinde yapılandırmacı yaklaşım ile dizgeli eğitimin öğrenci erişisine etkisi arasındaki fark. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Özalemdar, L. (2013). Biyolojide uygulanan dizgeli eğitimin yaratıcı düşünce erişisine etkisi, Yayınlanmamış yüksek doktora tezi, Karadeniz Teknik Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Trabzon.
Özdemir, M. (2014). Müzik öğretmenliği klasik gitar eğitimi dersi için eklektik bir model önerisi, Yayınlanmamış doktora tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Özen, N. (2004). Çalgı eğitiminde yararlanılan müzik eğitimi yöntemleri. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 24(2), 57–63.
Öztürk, C. (1997). Karma yöntemin ilköğretim okulu 5. sınıf Sosyal Bilgiler dersinde öğrenci erişisine etkisi (Konya ilinde bir araştırma). Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Paş, A. K. (2004). İlköğretim beşinci sınıf Sosyal Bilgiler dersi Cumhuriyete nasıl kavuştuk ünitesinin öğretiminin programlandırılmış öğretime göre değerlendirilmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.
Piji, D. (2006). Dizgeli öğretime göre geliştirilen eşlik dersi programının akademik başarıya, tutuma, yeterlik algısına ve kalıcılığa etkisi. Yayınlanmamış doktora tezi. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Romiszowski, A. J. (1984). Designing Instructional Systems. New York: Nichols Publishing Company.
Saraç, A. G. (1996). Türkiye’de eğitim fakülteleri müzik eğitimi bölümlerinde çalgı eğitiminin bir boyutu olarak viyolonsel öğretim programlarında belirlenen devinişsel hedefler ve hedef davranışların gerçekleşme dereceleri. Yayınlanmamış doktora tezi, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
Saraç, A. G. (2003). Öğrenme kuramlarına göre bir yaylı çalgı olarak viyolonsel eğitimi ve viyolonsel öğretim programı süreci. Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (11), 25–37.
Senemoğlu, N. (2007). Kuramdan Uygulamaya Gelişim, Öğrenme ve Öğretim. Ankara: Gönül Yayıncılık.
Sezginsoy, B. (2011). Sosyal bilgiler dersinde tarih bilinci oluşturmada dizgeli öğretimin etkililiği, Yayınlanmamış doktora tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Sıvacı, S. Y. (1997). Programlandırılmış öğretimin öğrenci erişisine etkisi ortaokul 2. sınıf milli coğrafya dersi örneği. Yayınlanmamış araştırma, Ankara.
Sönmez, V. (1994). Program Geliştirmede Öğretmen El Kitabı (6. Baskı). Ankara: Pegem.
Sönmez, V. (2000). Programlandırılmış öğretimle öğretmen yetiştirme. Eğitim Araştırmaları, 1, 60-67.
Sönmez, V. (2003). Dizgeli eğitimle sınıf ortamında doğrudan demokrasi. Eğitim Araştırmaları, 11, 64-72.
Sönmez, V. (2004). Dizgeli Eğitim. Ankara: Anı Yayıncılık.
Şahinkesen, A. (1990). Sistem yaklaşımı, analiz ve program hazırlama. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 23 (2), 645-676.
Takkaç, A. (2007). Dizgeli eğitimin Sosyal Bilgiler dersinde 5. sınıf öğrencilerinin erişilerine etkisi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Toklucu, S. K. (2013). İşbirliğine dayalı öğrenme yöntemi ile dizgeli eğitimin 4. sınıf sosyal bilgiler dersinde başarıya, kalıcılığa ve tutuma etkisinin karşılaştırılması, Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kırşehir.
Uçan, A. (1994). Müzik Eğitimi: Temel Kavramlar-İlkeler-Yaklaşımlar. Ankara: Müzik Ansiklopedisi Yayınları.
Varış, F. (1998). Eğitim Bilimine Giriş, İstanbul: AlkımYayınları.
Yağışan, N. (2008). Keman Çalmanın Biomekanik Analizi, Konya: Eğitim Kitabevi Yayınları.
Yokuş, H. (2009a). Piyano eğitiminde öğrenme stratejilerinin kullanılmasına yönelik etkinliklerin performans başarısına ve üstbilişsel farkındalığa etkisi. Yayınlanmamış doktora tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Yokuş, T. (2009b). Gitar eğitiminde üstbilişsel becerilerin geliştirilmesine yönelik etkinliklerin performans başarısına etkisi. Yayınlanmamış doktora tezi. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Yokuş, H. ve Yokuş, T. (2010). Müzik ve Çalgı Öğrenimi İçin Strateji Rehberi I. Ankara: Pegem Akademi.
Downloads
Additional Files
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Authors can retain copyright, while granting the journal right of first publication. Alternatively, authors can transfer copyright to the journal, which then permits authors non-commercial use of the work, including the right to place it in an open access archive. In addition, Creative Commons can be consulted for flexible copyright licenses.
©1999 Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 International License.
