Land capability classification based on ecological properties of Tekirdag province<p>Tekirdağ ilinin ekolojik koşullarına göre arazi kabiliyet sınıflandırması
Keywords:
Land capability classification, Atalay’s Method, Tekirdag, Turkey, Arazi kabiliyet sınıflandırması, Atalay Yöntemi, Tekirdağ, TürkiyeAbstract
The lands on the earth are classified based on their capability to be used properly to ensure their planned and appropriate use and management. This assures an optimal use of lands. The studies conducted in Turkey so far have failed to provide a land capability classification that is appropriate to the conditions in Turkey and characterizes them adequately, which has resulted in land uses inappropriate to their capabilities and certain environmental problems. The studies carried out in recent years have make it clear that land capability classification made in line with ecological conditions is more reasonable and sustainable. This study aims to perform the land capability classification of Tekirdag province based on its ecological conditions. The study used Atalay’s method, which involves a land capability classification based on ecological conditions. In addition, thematic maps at various scales, different data, and socio-economic statistics were used. It was concluded that Tekirdag is located in a geographical area which embodies all land capability classes at various rates depending on its ecological conditions. It was found out that 80.7% of the land in Tekirdag province is appropriate to agriculture, but 19.3% is not appropriate to agriculture. The main reason for this is that the city is rich in natural environment components and convenient for a wide range of socio-economic activities.
Extended English summary is in the end of Full Text PDF (TURKISH) file.
Özet
Mekânın planlı ve elverişli bir biçimde kullanılması ve yönetilmesi için, yeryüzündeki araziler en müsait değerlendirilme imkânlarına göre kabiliyet sınıflarına ayrılmıştır. Böylece araziden optimum şekilde istifade edilmektedir. Türkiye’de günümüze kadar yapılmış çalışmalarda, ülke koşullarına münasip ve bu koşulları yeterince karakterize eden bir arazi kabiliyet sınıflandırması yapılamamıştır. Bu durum arazilerin kabiliyetlerine uygun olmayan kullanımlarına ve beraberinde de bir takım çevre sorunlarına sebep olmuştur. Son yıllarda yapılan çalışmalar neticesinde ekolojik koşullara uygun bir şekilde gerçekleştirilen arazi yetenek sınıflandırmasının daha makbul ve sürdürülebilir olduğu anlaşılmıştır. Bu çalışmada Tekirdağ ilinin ekolojik koşullarına göre arazi kabiliyet sınıflandırmasının yapılması amaçlanmıştır. Çalışmada ekolojik koşullara göre arazi kabiliyet sınıflandırmasını esas alan Atalay yönteminden yararlanılmıştır. Ayrıca çeşitli ölçeklerdeki farklı tematik haritalar, değişik veriler ve sosyo-ekonomik istatistikler de kullanılmıştır. Sonuçta Tekirdağ ilinin ekolojik koşulları bakımından değişik oranlarda bütün arazi kabiliyet sınıflarının görüldüğü kritik bir coğrafi konumda yer aldığı anlaşılmıştır. İl topraklarının % 80,7’sinin tarıma uygunluk gösterirken, % 19,3’ünün tarıma uygun olmadığı tespit edilmiştir. İl arazisinin hem doğal çevre özellikleri yönüyle sunduğu zenginlik hem de çeşitli türden sosyo-ekonomik faaliyetlerin gerçekleştirilmesine elverişli ve uygun bir karakterde olması, bu durumun başlıca nedenidir.
Downloads
Metrics
References
Altınbaş, Ü. (2006). “Toprak Etüt ve Haritalama”, Ege Üniversitesi Yayınları, Ziraat Fakültesi Yayın No: 521, İzmir.
Altınbaş, Ü.; Çengel, M.; Uysal, H.; Okur, B.; Okur, N.; Kurucu, Y. ve Delibacak, S. (2008). “Toprak Bilimi”, Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları No: 557, İzmir.
Atalay, İ. (2011). “Toprak Oluşumu, Sınıflandırması ve Coğrafyası”, 5. Baskı, Meta Basım Matbaacılık Hizmetleri, İzmir.
Atalay, İ. (2014). “Türkiye’nin Ekolojik Bölgeleri”, Genişletilmiş 2. Baskı, Meta Basım Matbaacılık Hizmetleri, İzmir.
Atalay, İ. (2016). “A New Approach To The Land Capability Classification: Case Study Of Turkey”, International Conference - Environment At A Crossroads: Smart Approaches For A Sustainable Future. Procedia Environmental Sciences, 32: 264-274.
Atalay, İ. ve Efe, R. (2015). “Türkiye Biyocoğrafyası”, Meta Basım Matbaacılık Hizmetleri, İzmir.
Atalay, İ. ve Gökçe Gündüzoğlu, A. (2015). “Türkiye’nin Ekolojik Koşullarına Göre Arazi Kabiliyet Sınıflandırması”, Meta Basım Matbaacılık Hizmetleri, İzmir.
Atalay İ., Efe R, Soykan A ve Cürebal İ. (2016). “Land Capability Classes in the Mediterranean Region in Turkey”. 4th International Geography Symposium (23 - 26 May, 2016) Book of Abstracts (Edited by: Recep EFE ve Isa CUREBAL), p.: 27, Kemer, Antalya, TURKEY.
Başayiğit, L. ve Dinç, U. (2005). Toprak Taksonomisine Göre Toprak İklim Rejimleri ve Türkiye Toprakları İçin Örnekler. GOÜ. Ziraat Fakültesi Dergisi, 22 (1): 83-91.
Cangir, C. ve Boyraz, D. (2000). “Ülkemizde Yanlış ve Amaç Dışı Arazi Kullanımı”, Türkiye Ziraat Mühendisliği V. Teknik Kongresi, TMMOB Ziraat Mühendisleri Odası, 17-19 Ocak 2000, s. 365-392, Ankara.
Cangir, C. ve Boyraz, D. (2005). “Ülkemizde Yanlış ve Amaç Dışı Arazi Kullanımı”, Türkiye Ziraat Mühendisliği VI. Teknik Kongresi. Tarım Haftası 2005 Kongre, TMMOB Ziraat Mühendisleri Odası, 3-7 Ocak 2005. Milli Kütüphane, 1, s. 155-179. Ankara.
Coşkun M., Uzun Turan A. (2016). “Land Capability Classification of Eskişehir according to Atalay’s Method”, 4th International Geography Symposium (23 - 26 May, 2016) Book of Abstracts (Edited by: Recep EFE ve Isa CUREBAL), p.: 225, Kemer, Antalya, TURKEY.
Dengiz, O. ve Sarıoğlu, F. E. (2011). “Samsun İlinin Potansiyel Tarım Alanlarının Genel Dağılımları ve Toprak Etüd ve Haritalama Çalışmalarının Önemi”, Anadolu Tarım Bilimleri Dergisi, 26 (3), 241-250.
Dönmez, Y. (1990). “Umumi Klimatoloji ve İklim Çalışmaları”, İstanbul Üniversitesi Basımevi, Fakülte Yayın No: 3248, İstanbul.
Dumanski, J.; Bindraban, P. A.; Pettapiece, W. W.; Bullock, P.; Jones, R. J. A. ve Thomasson, A. (2010). Land classification, sustainable land management, and ecosystem health. “Interdisciplinary and Sustainability Issues in Food and Agriculture”, Volume: III, Editors: Olaf Christen,Victor Squires,Rattan Lal and Rober J. Hudson, p.: 244-266, EOLSS Publishers/UNESCO, Singapore.
Efe, R. (2010). “Biyocoğrafya”. 2. Basım, MKM Yayıncılık, Bursa.
Ekinci, H. (1990). “Türkiye Genel Toprak Haritasının Toprak Taksonomisine Göre Düzenlenebilme Olanaklarının Tekirdağ Bölgesi Örneğinde Araştırılması”, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Çukurova Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Toprak Anabilim Dalı, Adana.
Eswaran, H.; Beinroth, F. H. ve Virmani, S. M. (2000). Resource management domains: a biophysical unit for assessing and monitoring land quality. Agriculture, Ecosystems and Environment, 81: 155-162.
Everest, T., Akbulak, C. ve Özcan, H. (2011). “Arazi Kullanım Etkinliğinin Değerlendirilmesi, Edirne İli Havsa İlçesi Örneği”, Anadolu Tarım Bilimleri Dergisi, 26 (3), 251-257.
FAO. (1996). Agro-ecological zoning. Guidelines. Edition: 1, Volume: 73, http://www.fao.org/docrep/W2962E/W2962E00.htm.
Fischer, G.; van Velthuizen, H. T. ve Nachtergaele, F. O. (2000). “Global Agro-Ecological Zones Assessment: Methodology and Results”. IIASA - International Institute for Applied System Analysis and FAO - Food and Agriculture Organization of the United Nations. http://www.iiasa.ac.at/docs/Admin/PUB/Catalog/PUB_ONLINE.html.
Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı. (2013). “Tekirdağ İli Sayısal Toprak Haritası (Ölçek: 1/25.000)”, Ankara.
Gülersoy, A. E. (2008). “Bakırçay Havzası’nda Doğal Ortam Koşulları İle Arazi Kullanımı Arasındaki İlişkiler”, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Ortaöğretim Sosyal Alanlar Eğitimi Anabilim Dalı Coğrafya Öğretmenliği Programı, İzmir.
Gülersoy, A. E. (2014). Yanlış Arazi Kullanımı. Elektronik Sosyal Bilgiler Eğitimi Dergisi, 1 (2): 49-128.
Gürel, N. ve Gürel, A. (2006). “Tekirdağ Ekonomisinin Gelişmesinde Ticaret ve Ulaştırma Sektörlerinin Yeri ve Önemi, Tekirdağ İlinin Ekonomik Gelişmesi”, İktisadi Araştırmalar Vakfı, Tekirdağ.
Haktanır, K., Cangir, C., Arcak, Ç. ve Arcak, S. (2000). “Tarımda Doğal Kaynaklar Toprak Kaynakları ve Kullanımı”, Türkiye Ziraat Mühendisliği V. Teknik Kongresi (2 Cilt), Yayın No: 38, Ankara.
Helms, D. (1977). Land Capability Classification: The U.S. Experience. History of Soil Science: International Perspectives, Editors: Yaalon, Dan H. and Berkowicz, S., Advances in GeoEcology 29: 159-175, CATENA VERLAG. Aimegass, D-35447 Reiskirchen, Germany.
HGK (Harita Genel Komutanlığı). (2001). “Topoğrafya haritaları (Ölçek: 1/25.000)”.
Hockensmith, R. D. ve Steele, J. G. (1950). Recent trends in the use of the land-capability classification. Proceedings. Soil Science Society of America 1949, 14: 383-388.
Kalkınma Bakanlığı (2013). “İllerin ve Bölgelerin Sosyo-Ekonomik Gelişmişlik Sıralaması Araştırması (SEGE-2011)”. Bölgesel Gelişme ve Yapısal Uyum Genel Müdürlüğü, Ankara.
Klingebiel, A. A. ve Montgomery, P. H. (1961). “Land-Capability Classification”. USDA-SCS Agriculture Handbook 210. U.S. Gov. Print. Office, Washington, DC.
Kozan, A. T. ve Bozbay, E. (1994). “Tekirdağ İli Uygulamalı Jeomorfoloji Haritası (Ölçek: 1/100.000)”, MTA Direktörlüğü Umumi Arşiv Rapor No: 9718, Arşiv No: 43123/2, Ankara.
McCormack, D. E.; Moore, A. W. ve Dumanski, J. (1979). A Review of Soil Information Systems in Canada, the United States, and Australia. p. 143-156.
Meteoroloji İşleri Genel Müdürlüğü. (2015). Tekirdağ İli Meteoroloji İstasyonlarının İklim Verileri (1975-2010).
MTA OSB Grubu (1994). Tekirdağ İli Arazi Kullanım Potansiyel Haritası (Ölçek: 1/100.000). MTA Direktörlüğü Umumi Arşiv Rapor No: 9718, Arşiv No: 43123/3, Ankara.
Neitsch, C.; Golden, M. ve Hossner, L. R. (1997). “Land Capability Classification”. United States: American Society for Surface Mining and Reclamation. Princeton, USA.
NİK İnşaat Ticaret LTD. ŞTİ. (2015). “Landsat (Enhanced Thematic Mapper Plus - ETM+) Uydu Görüntüleri (Çözünürlük: 30 m) (24.05.2015)”.
Olson, G. W. (1974). Interpretative Land Classification in English-Speaking Countries (a working paper on some of the systems in current use and some of their adaptations). p. 1-25, Condensed from a document prepared by Dr. G.W. Olson, Cornell University, NY. In Edouard Saouma (ed.) Approaches to Land Classification. Soils Bulletin 22. FAO. Rome.
Omernik, J. M. (1995). Ecoregions: A spatial framework for environmental management. Biological assessment and criteria: tools for water resource planning and decision making, Editors: Davis, W. S. and Simon, T. P., p.: 49-62, Lewis Publishers. Boca Raton, FL.
Orman ve Su İşleri Bakanlığı (2015). “Ulusal Arazi Örtüsü Sınıflandırma Sistemi Sayısal Haritası (Ölçek: 1/25.000)”, Ankara.
Özşahin, E. (2015). “Şarköy Deresi (Şarköy) - Bağlar Deresi (Marmara Ereğlisi) Arasındaki Marmara Denizi Akaçlama Havzasının (Tekirdağ) Jeomorfolojik Özellikleri”, Akademi Titiz Yayınları, İstanbul.
Özşahin, E. (2016). “Çok Şiddetli Erozyon Probleminin Değerlendirilmesine Yönelik Pilot Bir Çalışma: Kavakdere Havzası (Trakya Yarımadası) Örneği”, International Journal Of Eurasia Social Sciences, 7: (22), 100-119.
Özşahin E., Pektezel H. ve Eroğlu, İ. (2016). “Landuse Capability Classification for Tekirdag (Thrace) Based on Atalay’s Method”, 4th International Geography Symposium (23 - 26 May, 2016) Book of Abstracts (Edited by: Recep EFE ve Isa CUREBAL), p.: 302, Kemer, Antalya, TURKEY.
Özşahin E. ve Eroğlu, İ. (2017). Tekirdağ İlinin Antropojenik Biyomlarının (Antronomların) Zamansal ve Mekânsal Değişimi. Marmara Coğrafya Dergisi, 35: 218-227.
Pektezel, H. (2016). “Çorlu Çayı Havzasında (Trakya Yarımadası) Arazi Kullanımı Değişiminin Tespiti, Haritalandırılması ve Analizi”, Route Educational and Social Science Journal, 3: (2), 57-77.
Sinclair Jr., H. R. ve Dobos, R. R. (2006). Use of Land Capability Classification System in the Surface Mining Control and Reclamation Act of 1977 (Public Law 95-87). 7th International Conference on Acid Rock Drainage (ICARD) (26-30 March, 2006), St. Louis, M. O. and Barnhisel, R. I. (ed.), p.: 2032-2043, Published by the American Society of Mining and Reclamation (ASMR), 3134 Montavesta Road, Lexington, KY.
Slough, B. G. ve Sadleir, R. M. F. S. (1977). A land capability classification system for beaver (Castor canadensis Kuhl). Canadian Journal of Zoology, 55: 1324-1335.
Soil Conservation Service (1961). “Land-Capability classification”. Agriculture Handbook No. 210, Soil Conservation Service U.S. Department of Agriculture, USA.
Soil Survey Staff (1958). “Land Capability Classification”. Soils Memorandum SCS-22. Soil Conservation Service, Washington, DC.
Şentürk, K. ve Özcan İ. (1994). “Tekirdağ İli Jeoloji Haritası (Ölçek: 1/100.000)”. MTA Direktörlüğü Umumi Arşiv Rapor No: 9718, Arşiv No: 43123/1, Ankara.
Tekeş, A. (2017). “Atalay Yöntemine göre Arazi Kullanım Kabiliyeti Sınıflandırması: Manisa - Şehzadeler İlçesi”, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Balıkesir.
Tekeş, A. ve Cürebal, İ. (2017). “Atalay Yöntemine Göre Arazi Kullanım Kabiliyeti Sınıflandırması: Manisa - Şehzadeler İlçesi”, International Congress on the 75th Anniversary of Turkish Geographical Society (8-10 November 2017) Proceedings Book (Edited by: Ahmet ERTEK, İhsan ÇİÇEK, Necla TÜRKOĞLU, Erkan YILMAZ ve Mesut SÜZER), Oturum: 97, p.: 445-464, Hazar Ajans, İstanbul.
Tekirdağ İli Arazi Varlığı. (1999). “Tekirdağ İli Arazi Kabiliyet Sınıfları Haritası”, Köy Hizmetleri Genel Müdürlüğü Yayınları İl Rapor No: 59, Ankara.
Tekirdağ İli Damızlık Sığır Yetiştiricileri Birliği. (2014). “Tekirdağ İli Damızlık Sığır Yetiştiricileri Birliği Hayvan İstatistikleri”, Tekirdağ.
Tekirdağ Valiliği İl Gıda, Tarım ve Hayvancılık Müdürlüğü (2014). “2014 Yılı Tarım Raporu”, http://tekirdag.tarim.gov.tr/Sayfalar/Detay.aspx?SayfaId=47 son erişim 10. Haziran 2016.
TOPRAKSU (1978). “Türkiye Arazi Varlığı - (Kullanma-Sınıflar-Sorunlar)”. TOPRAKSU (Toprak ve Su İşleri) Genel Müdürlüğü Toprak Etütler ve Haritalama Dairesi, Ankara.
Weil, R. R. ve Brady, N. C. (2016). “The Nature and Properties of Soils”. Fifteenth, Pearson, Columbus.
Downloads
Additional Files
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Authors can retain copyright, while granting the journal right of first publication. Alternatively, authors can transfer copyright to the journal, which then permits authors non-commercial use of the work, including the right to place it in an open access archive. In addition, Creative Commons can be consulted for flexible copyright licenses.
©1999 Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 International License.
