Detailed Köppen-Geiger climate regions of Turkey<p>Türkiye’nin detaylandırılmış Köppen-Geiger iklim bölgeleri
Keywords:
Turkey climate, Köppen-Geiger climate classification, climate types, Türkiye iklimi, Köppen-Geiger iklim tasnifi, iklim tipleriAbstract
Turkey is situated in the temperate zone as the macro climate zone. The fact that it remains under the influence of different air masses in every season due to its mathematical position causes differences are experienced in terms of the climate types. Besides its mathematical position, its special position also causes this influence grows stronger and the differences become clear much more. The fact that it is surrounded with seas from three sides, there are high mountain ranges in its northern and southern, its altitude increases from the west to the east, the roughness is high due to the tectonic effects and river erosion cause different climate types are dominant. The distribution of the dispersion areas of these climate types can be made by means of various climate classifications. Köppen-Geiger climate classification is a classification which is used at most in the world and which is used in the comparison of the past environmental conditions and the current environmental conditions and in the comparison of the future climate differences with our present day. Even if the dispersion areas of the climate types are shown according to Köppen-Geiger climate classification by different researchers at global scale, these classifications cannot reflect the diversity in Turkey in the exact manner due to the lack of data and scale problem. In this study, the monthly average temperature and monthly average total precipitation data of 249 meteorological station associated to the General Directorate of Meteorology and the global monthly average temperature and monthly average total precipitation data of the model printouts having 30-minute (approximately 1 km) resolution were used for the purpose of revealing the climate types which are dominant in Turkey according to Köppen-Geiger climate classification. Two different Köppen-Geiger climate types distribution maps were created depending on these two different data set. According to Köppen-Geiger climate classification, it was revealed that there are 13 different Köppen-Geiger climate zones in Turkey. According to this classification, the Mediterranean coasts were revealed to be in the "temperate-dry-hot summer climate- Csa" class, Konya Region and the southern of the Southeast Anatolia was revealed to be of the "dry-hot and cold steppe climate - Bsh-k" type and ET, that's tundra areas were designated in the Northeast Anatolia and Ararat Mountain. Köppen-Geiger climate zones of Turkey which were produced at low resolution in the previous studies were detailed much more in this study.
Extended English summary is in the end of Full Text PDF (TURKISH) file.
Özet
Türkiye, makro iklim bölgesi olarak ılıman kuşakta yer almaktadır. Matematik konumu nedeniyle her mevsimde farklı hava kütlelerinin etkisi altında kalması iklim tipleri bakımından farklılıkların yaşanmasına neden olmaktadır. Matematik konumu yanında özel konumu da bu etkinin kuvvetlenmesine ve farklıkların daha da belirginleşmesine neden olur. Üç tarafının denizlerde çevrili olması, kuzey ve güneyinde yüksek dağ sıralarının bulunması, yükseltisinin batıdan doğuya doğru artması, tektonik etkiler ve akarsu aşındırması nedeniyle engebenin fazla olması kısa mesafelerde farklı iklim tiplerinin hüküm sürmesine neden olmaktadır. Bu iklim tiplerinin yayılış alanlarının dağılışı, çeşitli iklim sınıflandırmaları ile yapılabilmektedir. Köppen-Geiger iklim tasnifi, dünyada en fazla kullanılan, geçmiş ortam şartları ile günümüz ortam şartlarının karşılaştırılmasında ve gelecekteki iklim farklılıklarının günümüzle karşılaştırılmasında kullanılan bir sınıflandırmadır. Küresel ölçekte farklı araştırmacılar tarafından Köppen-Geiger iklim sınıflandırmasına göre iklim tiplerinin yayılış alanları gösterilse bile bu sınıflandırmalar veri yetersizliği ve ölçek problemi nedeniyle Türkiye’deki çeşitliliği tam yansıtamamaktadır. Bu çalışmada Köppen-Geiger iklim sınıflandırmasına göre Türkiye’de hüküm süren ikim tiplerini ortaya koymak amacıyla Meteoroloji Genel Müdürlüğü’ne ait 249 meteoroloji istasyonuna ait aylık ortalama sıcaklık ve aylık ortalama toplam yağış verileri ile 30 dakikalık (yaklaşık 1 km) çözünürlüğe sahip model çıktılarına ait küresel aylık ortalama sıcaklık ve aylık ortalama toplam yağış verileri kullanılmıştır. Bu iki farklı veri setine bağlı iki farklı Köppen-Geiger iklim tipleri dağılışı haritası oluşturulmuştur. Köppen-Geiger iklim sınıflandırmasına göre Türkiye’de 13 farklı Köppen-Geiger iklim bölgesi olduğu ortaya konulmuştur. Bu sınıflandırmaya göre Akdeniz kıyıları “ılıman-kurak-sıcak yaza sahip iklim - Csa” sınıfında çıkarken, Konya Bölümü ve Güneydoğu Anadolu’nun güneyi “kurak-sıcak ve soğuk step iklim- Bsh-k” tipinde, Kuzeydoğu Anadolu’da ve Ağrı Dağı’nda ise ET yani tundra alanlar belirlenmiştir. Daha önceki çalışmalarda düşük çözünürlükte üretilen Türkiye Köppen-Geiger iklim bölgeleri bu çalışmada daha da ayrıntı kazanmıştır.
Downloads
Metrics
References
A-iyeh, E., & Peters, J. F. (2015). Measure of Tessellation Quality of Voronoï Meshes. 2015, 5(2), 28.
Akın, H. S., Dalfez, H. N., Önol, B., & Şen, L. (2011). Türkiye ve Bölgesinde İklimin Geleceğine Köppen-Geiger İklim Sınıflandırması Dayalı Bir Bakış. Paper presented at the Uluslararası Katılımlı Coğrafya Kongresi (70. Yıl anısına), İstanbul.
Avcı, M. (1992). Thornthwaite rasyonel İklim Sınıflandırma sistemine göre Türkiye İklimi. Tarla Bitkileri Merkez Araştırma Enstitüsü Dergisi, 1(1), 67-88.
Aydeniz, A. (1985). Toprak Amenajmanı. Ankara: Ankara Üniversitesi, Ziraat Fakültesi Yayınları No:928.
Aydın, O., & Raja, N. B. (2016). Yağışın mekansal dağılışında deterministik ve stokastik yöntemler: Mauritius örneği, Doğu Afrika. Coğrafi Bilimler Dergisi, 14(1), 1-14.
Becker, D., Brocks, S., Hutt, C., & Bareth, G. (2017). High Resolution Koppen-Geiger Classifications of Paleoclimate Simulations. Transactions in GIS, 21(1), 17p. doi:10.1111/tgis.12187
Burns, Jared (2009). Centroidal voronoi tessellations. https://www.whitman.edu/Documents/Academics/Mathematics/burns.pdf Son Erişim: 2 Şubat 2018
Chen, D., & Chen, H. W. (2013). Using the Köppen classification to quantify climate variation and change: An example for 1901–2010. Environmental Development, 6, 69-79. doi:http://dx.doi.org/10.1016/j.envdev.2013.03.007
Çiçek, İ. (1996). Thornthwaite Metoduna Göre Türkiye’de İklim Tipleri. Ankara Üniversitesi, Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi, Coğrafya Araştırmaları Dergisi, 12, 33-71.
De Martonne, E. (1942). Nouvelle carte mondial de l'indice d'aridité. Annales de Géographie, 241-250.
Emberger, L. (1955). Une classification biogéographique des climats. Rev. Trav. Lab. Bot. Fac. Sci. Montpellier, 7, 3-43.
Engelbrecht, F. (2016). Shifts in Koppen-Geiger climate zones over southern Africa in relation to key global temperature goals. Theoretical & Applied Climatology, 123(1/2), 15p. doi:10.1007/s00704-014-1354-1
Erinç, S. (1949). The Climates of Turkey According to Thornthwaite's Classifications. Annals of the Association of American Geographers, 39(1), 26-46.
Erinç, S. (1950). Climatic Types and the Variation of Moisture Regions in Turkey. Geographical Review, 40(2), 224-235. doi:10.2307/211281
Erinç, S. (1965). Yağış Müessiriyeti Üzerine Bir Deneme ve Yeni Bir İndis (Vol. No:41): İstanbul Üniversitesi, Edebiyat Fakültesi, Coğrafya Enstitüsü Yayınları.
Ertürk, A. K., & Bayar, F. A. (1984). Türkiye'nin İklim Tasnifi -Erinç Kuraklık İndis Formülüne Göre. Ankara: Devlet Meteoroloji İşleri Genel Müdürlüğü.
FAO. (2016). New gridded maps of Koeppen’s climate classification. (http://www.fao.org/nr/climpag/globgrids/KC_classification_en.asp) Son erişim: 13 Aralık 2016
Fick, S. E., & Hijmans, R. J. (2017). WorldClim 2: new 1-km spatial resolution climate surfaces for global land areas. International Journal of Climatology, n/a-n/a. doi:10.1002/joc.5086
Hijmans, R. J., Cameron, S. E., Parra, J. L., Jones, P. G., & Jarvis, A. (2005). Very high resolution interpolated climate surfaces for global land areas. International Journal of Climatology, 25(15), 1965-1978. doi:10.1002/joc.1276
Holdridge, L. R. (1947). Determination of World Plant Formations From Simple Climatic Data. Science, 105(2727), 367-368. doi:10.1126/science.105.2727.367
Kottek, M., J. Grieser, C. Beck, B. Rudolf, & F. Rubel. (2006). World Map of the Köppen-Geiger climate classification updated. Meteorol. Z, 15, 259-263.
Köppen, W. (1884). Die Wärmezonen der Erde, nach der Dauer der heissen, gemässigten und kalten Zeit und nach der Wirkung der Wärme auf die organische Welt betrachtet (The thermal zones of the Earth according to the duration of hot, moderate and cold periods and of the impact of heat on the organic world). Meteorol. Z., 1, 215-226.
Köppen, W. (1900). Versuch einer Klassifikation der Klimate, vorzugsweise nach ihren Beziehungen zur Pflanzenwelt (Attempted climate classification in relation to plant distributions). Geogr. Zeitschrift, 6, 593-611, 657-679.
Köppen, W. (1918). Klassifikation der Klimate nach Temperatur, Niederschlag und Jahresablauf (Classification of climates according to temperature, precipitation and seasonal cycle). Petermanns Geogr. Mitt., 64, 193-203, 243-248.
Köppen, W. (1919). Baumgrenze und Lufttemperatur (Timberline and air temperature). Petermanns Geogr. Mitt., 65, 201-203.
Köppen, W. (1931). Grundriss der Klimakunde (Outline of climate science). Berlin: Walter de Gruyter.
Köppen, W., & Geiger, R. (Cartographer). (1954). Klima der Erde (Climate of the earth) Wall Map 1:16 Mill.
Öztürk, M. Z., Çetinkaya, g., & Aydın, S. (2017). Köppen-Geiger İklim Sınıflandırmasına Göre Türkiye’nin İklim Tipleri. Journal of Geography, 35, 17–27. https://doi.org/10.26650/JGEOG295515
Peel, M. C., Finlayson, B. L., & Mcmahon, T. A. (2007). Updated World Map Of The Koppen-Geiger Climate Classification. Hydrol. Earth Syst. Sci. Discuss., 4, 439*473.
Sezer, L. İ. (1988). İklim ve vejetasyon sınıflandırması konusunda yeni bir indis denemesi. Ege Coğ. Der., 4(1), 161-201.
Shin, H.-J. (2016). Climatic classification over asia during the middle holocene climatic optimum based on PMIP models. Journal of Earth Science, 27(1), 7p. doi:10.1007/s12583-016-0622-7
Strahler, A. N. (1951). Physical Geography: New York: Wiley
Şensoy, S., & Ulupınar, Y. (2016). İklim Sınıflandırmaları. http://212.174.109.9/FILES/iklim/iklim_siniflandirmalari.pdf, 29.06.2016.
Tatli, H., & Dalfes, H. N. (2016). Defining Holdridge's life zones over Turkey. International Journal of Climatology, 36(11), 3864-3872. doi:10.1002/joc.4600
Thiessen, A. H. (1911). Precipitation Averages for Large Areas. Monthly Weather Review, 39(7), 1082-1089. doi:10.1175/1520-0493(1911)39<1082b:PAFLA>2.0.CO;2
Thornthwaite, C. W. (1948). An Approach toward a Rational Classification of Climate. Geographical Review, 38(1), 55-94.
Trewartha, G. T. (1968). An introduction to climate. New York: McGraw-Hill.
Türkeş, M., & Tatlı, H. (2011). Use of the spectral clustering to determine coherent precipitation regions in Turkey for the period 1929–2007. International Journal of Climatology, 31(14), 2055-2067. doi:10.1002/joc.2212
Ul., Lohrnann, R., Sausen, Bengtssonl, L., Cubasch, U., Roecknerl, E. (1993). The Koppen Climate Classification As A Diagnostic Tool For General Circulation Model. Climate Research, 3, 177*193.
Usul, N. (2001). Engineering Hydrology. Ankara: METU PRESS.
Ünal, Y., Kindap, T., & Karaca, M. (2003). Redefining the climate zones of Turkey using cluster analysis. International Journal of Climatology, 23(9), 1045-1055. doi:10.1002/joc.910
Voronoi, G. (1907). Nouvelles applications des paramètres continus à la théorie des formes quadratiques. J. reine angew. Math, 133, 97-178.
Wu, Q., Jiang, G., & Dai, X. (2016). Projected shifts in Koppen climate zones over China and their temporal evolution in CMIP5 multi-model simulations. Advances in Atmospheric Sciences, 33(3), 11p. doi:10.1007/s00376-015-5077-8
Yılmaz, E., & Çiçek, İ. (2016). Türkiye Thornthwaite iklim sınıflandırması. Journal of Human Sciences, 13(3), 3973–3994.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Authors can retain copyright, while granting the journal right of first publication. Alternatively, authors can transfer copyright to the journal, which then permits authors non-commercial use of the work, including the right to place it in an open access archive. In addition, Creative Commons can be consulted for flexible copyright licenses.
©1999 Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 International License.