The relationship between teachers’ political skills and organizational opposition levels<p>Öğretmenlerin politik yetileri ile örgütsel muhalefet düzeyleri arasındaki ilişki
Keywords:
Political skill, political ability, organizational opposition, opposition behavior, type of organizational behavior, Politik yeti, politik beceri örgütsel muhalefet, muhalif davranış, muhalif davranış şekliAbstract
The purpose of this research is to determine the relationship between the political skills of the teachers and the organizational opposition level. The research is in the relational screening model. The sample of the research consists of 400 teachers working in secondary schools in İzmir province. A simple random sampling method was used in the research. Data were collected with the Political Skill Scale and the Oppositional Behavior Scale. In the analysis of research data; Pearson Moments Multiplication coefficient and regression analysis were used. According to the results of the research teachers’ political levels are high. The level of sincerity dimension of political skill of teachers is higher than the ability of communication the dimensions of interpersonal influence and social competence. Teachers' oppositional behavior is moderate Teachers show moderate political behavior. Teachers indicate that open opposition is used at a higher level than the other dimensions. Again, according to the results of the research, it is seen that there is a positive low-level relationship between the political skills of the teachers and the forms of organizational opposition and open opposition behavior. According to the research, the political competence of the teachers is the implicit opposition behavior from the forms of organizational opposition. the increase in the political power of teachers reduces the level of implicit opposition.
Extended English abstract is in the end of Full Text PDF (TURKISH) file.
Özet
Bu araştırmanın amacı, öğretmenlerin politik yetileri ile örgütsel muhalefet düzeyleri arasındaki ilişkiyi ortaya koymaktır. Araştırma ilişkisel tarama modelindedir. Araştırmanın örneklemini İzmir ilindeki ortaokullarda görev yapan 400 öğretmen oluşturmaktadır. Araştırmada basit tesadüfi örnekleme yoluna gidilmiştir. Araştırmada veriler, Politik Yeti Ölçeği ve Muhalif Davranışlar Ölçeği ile toplanmıştır. Araştırma verilerinin analizinde; Pearson Momentler Çarpımı Katsayısı ve Regresyon analizi kullanılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre, öğretmenlerin politik düzeyleri yüksek düzeydedir. Öğretmenler politik yetinin içtenlik boyutuna, diğer boyutları olan iletişim kurma yeteneği, kişilerarası etki ve sosyal beceriklilik boyutlarına oranla daha yüksek düzeyde sahip olduklarını düşünmektedirler. Öğretmenlerin muhalif davranışları göstermeleri orta düzeydedir. Öğretmenler muhalif davranışlardan açık muhalefet davranış şeklini, haber uçurma ve örtük muhalefet şekillerine göre daha yüksek düzeyde kullandıklarını belirtmektedirler. Yine araştırma sonuçlarına göre, öğretmenlerin politik yetileri ile örgütsel muhalefet şekillerinden açık muhalefet davranış şekli arasında pozitif yönlü düşük dereceli ilişki olduğu görülmektedir. Araştırmaya göre öğretmenlerin politik yetileri, örgütsel muhalefet şekillerinden örtük muhalefet davranış şeklini yordamaktadır. Öğretmenlerin politik yetilerindeki artış, örtük muhalefet yapma düzeylerini azaltmaktadır.
Downloads
Metrics
References
Ağalday, B. (2013). İlköğretim okullarında görevli öğretmenlerin örgütsel muhalefete ilişkin görüşleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Dicle Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Diyarbakır.
Ağalday, B., Özgan, H.& Arslan, M. C.(2014) The perceptions of the administrators working in primary and secondary schools related to the organizational dissent. Pegem Eğitim ve Öğretim Dergisi, 4(3), 35-50.
Akada, T.(2015). Örgütsel muhalefete ilişkin öğretmen görüşleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Aktan, C. C. (2006). Organizasyonlarda yanlış uygulamalara karşı bir sivil erdem, ahlaki tepki ve vicdani red davranışı: Whistleblowing. Mercek Dergisi, Ekim, 1-13.
Ferris, R.G., Davidson, S.L. Perrewe, P.L.& Atay, S.(2009).İş yaşamında politik yeti. İstanbul: Namar Danışmanlık Ltd. Şti.
Atay, S. (2010). Geliştirilebilir yönetim becerisi: Teorik ve ampirik yönleriyle “politik yeti”. Amme İdaresi Dergisi, 43(2), 65-80.
Aydın, M. A.(2015).Sınıf öğretmenlerinin örgütsel muhalefet, örgütsel politika ve politik davranış algıları arasındaki ilişki .Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Bolu.
Balcı, A. (2011). Sosyal bilimlerde araştırma yöntem, teknik ve ilkeler. Ankara: Pegem Akademi.
Bostancı,A. B., Tosun, A. Gidiş, Y. & Karaca, O. (2016). Öğretmenlerin politik yetileri ile akademik iyimserlikleri ve işe karşı olumlu duygu durumları arasındaki ilişki. 3nd Eurasian Educational Research Congress. Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi, 08-10 Haziran 2016. Muğla.
Büyüköztürk, Ş. (2012). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem Akademi.
Burns, T. & Wagner, C. (2013). Organizational dissent. Principal Leadership, 14(4), 28-32.
Çıtak, M. (2011). Politik yeti ve örgütsel bağlılık arasındaki ilişki: Yöneticiler üzerine bir araştırma. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi, İstanbul.
Detert, J.R., Edmondson, A.C. (2011). Implicit voice theories: taken-for-granted rules of self-censorship at work. ACAD MANAG J, 54:461-88.
Dağlı, A.& Ağalday, B.( 2014).Öğretmenlerin örgütsel muhalif davraniş biçimlerine ilişkin görüşleri. Opinions of the teachers related to the types of organizational dissident behaviours Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 13(50),112-128.
Ferris, G. R., Treadway, D. C., Perrewé, P. L., Brouer, R. L., Douglas C., & Lux, S. (2007). Political skill in organizations. Journal of Management, 33(3), 290-320.
Ferris, G. R., Treadway, D. C., Kolondinsky, R. W., Hochwarter, W. A., Kacmar, C. J., Douglas, C., & Frink, D. D. (2005). Development and validation of the political skill inventory. Journal of Management, 31(1),126-152.
Ferris, G. R., Perrewé, P. L., Anthony, W. P., & Gilmore, D. C. (2000). Political skill at work. Organizational Dynamics, 28(4), 25-37.
Ferris, G.R., Davidson, S. L., Perrewé, P. L. & Atay, S. (2010). İş yaşamında politik yeti. İstanbul : Namar Yayınları.
Garner, J. T. (2006). When things go wrong at work: expresiıons of organizational dissent as interpersonal influence. Doctor of Philosophy Dissertation. Texas Christian University, Texas.
Garner, J. T. (2013). Dissenters, managers and coworkers: the process of co-constructing organizational dissent and dissent effectiveness. Management Communication Quarterly, 27(3), 373-395.
Gallagher, V.C (2007). Situational and dispositional antecedents and consequences of impression management tactics: the role of political skill. Doctor of Philosophy Dissertation, Florida State University.
Kassing, J. W. ve Armstrong, T.A. (2002). Someone’s going to hear about this: Examining the association between dissent-triggering events and employees’ dissent expression. Management Communication Quarterly, 16, 39-65.
Kassing, J. W. (2002). Speaking up: identifying employees’ upward dissent strategies. Management Communication Quarterly, 16(2), 187-209.
Kassing, J. W. and DiCioccio, R. L. (2004). Testing a workplace experience explanation of displaced dissent. Communication Reports, 17, 111-120.
Kassing, J.W. ve Avtgis, T. A. (1999). Examining the relationship between organizational dissent and aggresive communication. Management Communication Quarterly, 13(1), 76-91.
Kassing, J. W., and McDowell, Z. (2008). Disagreeing about what’s fair: Exploring the relationship between procedural justice and employee dissent. Communication Research Reports, 25, 1–10.
Kassing, J. W. (1997). Articulating, Antagonizing, and Displacing: A Model of Employee Dissent. Communication Studies, 48(4), 311-332.
Korucuoğlu, T. (2016). Örgütsel güç oyunları ve örgütsel muhalefet arasındaki ilişki. Yayımlanmamış Yükseklisans Tezi, Osmangazi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
Liu, Y., Ferris, G. R., Zinko, R., Perrewe, P. L., Weitz, B., & Xu, J. (2007). Dispositional antecedents and outcomes of political skill in organizations: A four-study investigation with convergence Journal of Vocational Behavior,71(1),146-165.
Lvina, E., Maher, L.P., & Harris, J.N. (2016). Political skill, trust and efficiancy in teams. Journal of Leadership & Organizational Studies, 24(1),95-105.
Meurs, James A. (2008). The Dispositional and Learned Behaviour Prediction of Political Skill Dimensions and How Political Skill Affects The Street Process. Doctor of Philosophy Dissertation, Florida State University College of Business.
Mintzberg, H. (1983). Power in and around organizations. Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall.
Moss, J.A. & Barbuto, J.E. (2010)Testing the relationship between ınterpersonal political skills, altruism,leadership success and effectiveness: A multilevel model. Journal of Behavioral and Applied Management; Glendale, 11(2), 155-174.
Near, J.P. & Miceli M.P. (1996). Whistleblowing: Myth and reality. Journal of Management, 22(3), 507-526.
Ng, T. W., Eby, L. T., Sorensen, K. L. & Feldman, D. C. (2005). Predictors of Objective and Subjective Career Success: A meta‐analysis. Personnel Psychology, 58(2), 367-408.
Özdemir, M. (2010). Ankara İli kamu genel liselerinde görev yapan yönetici ve öğretmenlerin örgütsel örgütsel muhalefete ilişkin görüşleri. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Payne, H. J. (2007). The Role of Organization-Based Self-Esteem in Employee Dissent Expression. Communication Research Reports, 24, 235-240.
Özdemir, M. & Gören, S. Ç. (2016). Politik beceri ve psikolojik sermaye arasındaki ilişkinin öğretmen görüşlerine göre incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 31(2), 333-345.
Perrewe, P. L. & Nelson, D. L. (2004). Gender and career success: The faciliative role of political skill. Organizational Dynamics, 33(4), 366-378.
Seçer, İ. (2013) SPSS ve LISREL ile pratik veri analizi.Ankara: Anı Yayıncılık.
Şahan, G.(2016). Okul yönetimi. Türk Eğitim Sistemi ve Okul Yönetimi (Editör: Elife Doğan Kılıç).Ankara: Eğiten Kitap.
Tabachnick, B. G., & Fidell, L. S. (2015). Çok Değişkenli Istatistiklerin Kullanımı. (Çev. Ed. M. Baloğlu). Ankara: Nobel Yayınevi.
Treadway, D. C., Breland J. W., Adams, G.L., Duke, A.B. & Williams, L.A. (2010). The interactive effects of political skill and future time perspective on career and community behaviour. Social Network, 32(2), 138-147.
Valle, M.(2006). The power of politics-why leaders need to learn the art of influence? Leadership in Action. 26(2),8-12.
Yıldıztaşı, B. (2017). Politik beceri ile örgütsel tükenmişlik ilişkisinin ortaokul öğretmenlerinin görüşlerine göre incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Downloads
Additional Files
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Authors can retain copyright, while granting the journal right of first publication. Alternatively, authors can transfer copyright to the journal, which then permits authors non-commercial use of the work, including the right to place it in an open access archive. In addition, Creative Commons can be consulted for flexible copyright licenses.
©1999 Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 International License.
