Effect of individual working method on healthy lifestyle behaviors health self efficacy in nursing students<p>Hemşirelik öğrencilerinde bireysel çalışma yönteminin sağlıklı yaşam biçimi davranışlarına ve sağlık öz yeterlilik algısı üzerine etkisi
Keywords:
Nursing student, healthy lifestyle behavior, individual working method, Hemşirelik öğrencileri, sağlıklı yaşam biçimi davranışları, bireysel çalışma yöntemiAbstract
Introduction: Getting healthy lifestyle behaviors is important for a healthy life.
Aim: In this study, we aimed to determine the effect of individual working method (IWM) on health self-efficacy perception and healthy lifestyle behaviors in nursing students.
Material and method: This study was carried out in the spring semester of 2015-2016 academic year using semi-experimental designs and pre-test post-test control group pattern on total 158 first year nursing student. The data of the study were collected by the socio-demographic questionnaire and Healthy Lifestyle Behavior Scale II (HLBS-II) and Health Self-Efficacy Perception Scale (HSEP). While the topics covered in the health promotion and development course program are presented with a group narration and question-answer method, in other group the IWM has been applied which provides the opportunity for the students to evaluate their behavior in addition to narrative method (NM). In the analysis of the data, number, percentage, arithmetic mean, chi square test, t test, correlation analysis and Cohen d formula were used, p <0.05 value was accepted as statistically significant.
Results: There was no significant change in the mean score of the HLBS-II score of the students in the NM group at the end of the term (p> 0.05), but the mean scores of the students in the IWM group increased (p <0.001). In the NM group, there was a “low change” in physical activity, nutrition, health responsibility sub-dimensions in the HLBS-II scale and “low/ medium change” in all sub-dimensions in the IWM group (p <0.05). In both groups, the lowest point average for both measures belongs to the nutrition sub-dimension.
While there was no change in the NM group (p> 0.05) in the health self-efficacy perception, the increase in the IWM group was significant (p <0.05).
Conclusion: It is recommended to use interactive training methods such as IWM besides the NM to gain healthy lifestyle behaviors.
Extended English summary is in the end of Full Text PDF (TURKISH) file.
Özet
Giriş: İnsanlara sağlıklı yaşam biçimi davranışlarının kazandırılması sağlıklı bir yaşam için önemlidir.
Amaç: Bu çalışmanın amacı, hemşirelik öğrencilerinde bireysel çalışma yönteminin sağlık öz yeterlik algısı ve sağlıklı yaşam biçimi davranışlarına olan etkisini belirlemektir
Gereç ve Yöntem: Bu araştırma yarı deneysel tasarımlardan ön test son test kontrol gruplu desen kullanılarak 2015-2016 eğitim öğretim yılı bahar döneminde 158 hemşirelik birinci sınıf öğrencisi ile yürütülmüştür. Araştırmanın verileri sosyodemografik soru formu, “Sağlıklı Yaşam Biçimi Davranışları II Ölçeği” ve “Sağlık Öz Yeterlilik Algısı Ölçeği” ile toplanmıştır. Sağlığı koruma ve geliştirme dersi programında yer alan konular bir gruba “anlatım ve soru-cevap” yöntemi ile sunulurken diğer gruba ek olarak öğrencilerin kendi davranışlarını değerlendirmelerine fırsat sunan “bireysel çalışma yöntemi” uygulanmıştır.
Verilerin analizinde yüzde, aritmetik ortalama, ki kare testi, t testleri, korelasyon analizleri ve Cohen d formulü kullanılmış, p<0.05 değeri istatistiksel olarak anlamlı kabul edilmiştir.
Bulgular: Dönem sonunda anlatım yöntemi grubundaki öğrencilerin Sağlıklı Yaşam Biçimi Davranışları Ölçeği II toplam puan ortalamasında anlamlı değişim görülmezken (p>0.05), BÇY grubundaki öğrencilerin puan ortalamalarında artış olmuştur (p<0.001). Anlatım yöntemi grubunda Sağlıklı Yaşam Biçimi Davranışları II Ölçeğinde fiziksel aktivite, beslenme, sağlık sorumluluğu alt boyutlarında “düşük düzeyde”, bireysel çalışma grubunda tüm alt boyutlarda “düşük/orta düzeyde” değişim görülmüştür (p<0.05). Her iki grupta en düşük puan ortalaması beslenme alt boyutuna aittir.
Sağlık özyeterlik algısında anlatım yöntemi grubunda değişim görülmezken (p>0.05) Bireysel Çalışma Yöntemi grubunda ki artış anlamlıdır (p<0.05).
Sonuç: Sağlıklı yaşam biçimi davranışları ve sağlık özyeterlik algısının gelişiminde bireysel çalışma yönteminin anlatım yönteminden daha etkili olduğu belirlenmiştir.
Öneriler: Bireylere sağlıklı yaşam biçimi davranışı kazandırmada anlatım yanında bireysel çalışma yöntemi gibi interaktif eğitim yöntemlerinin kullanılması önerilir.
Downloads
Metrics
References
Abu-Moghli, F. A., Khalaf, I. A., & Barghoti, F. F. (2010). The influence of a health education programme on healthy lifestyles and practices among university students. International Journal of Nursing Practice, 16(1), 35–42. https://doi.org/10.1111/j.1440-172X.2009.01801.x
Açıkgöz Çepni, S., & Kitiş, Y. (2017). Relationship between healthy lifestyle behaviors and health locus of control and health-specific self-efficacy in university students. Japan Journal of Nursing Science, 14(3), 231–239. https://doi.org/10.1111/jjns.12154
Akgün Kostak, M., Kurt, S., Süt, N., Akarsu, Ö., & Ergül, G. D. (2014). Hemşirelik ve Sınıf Öğretmenliği Öğrencilerinin Sağlıklı Yaşam Biçimi Davranışları TAF Prev Med Bull 2014;13(3):189-196. TAF Preventive Medicine Bulletin, 13(3), 189–196. https://doi.org/10.5455/pmb
Aksoy Türkan, U. H. (2014). Hemşirelik Öğrencilerinin Sağlıklı Yaşam Biçimi Davranışları. Hacettepe Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Dergisi, 53–67. Retrieved from http://dergipark.gov.tr/download/article-file/88641
Al-Kandari, F., Vidal, V. L., & Thomas, D. (2008). Health-promoting lifestyle and body mass index among College of Nursing students in Kuwait: A correlational study. Nursing and Health Sciences, 10(1), 43–50. https://doi.org/10.1111/j.1442-2018.2007.00370.x
Alpar, Ş. E., Şenturan, L., Karabacak, Ü., & Sabuncu, N. (2008). Change in the health promoting lifestyle behaviour of Turkish University nursing students from beginning to end of nurse training. Nurse Education in Practice, 8(6), 382–388. https://doi.org/10.1016/j.nepr.2008.03.010
Altun, I. (2008). Evidence Central: Effect of a health promotion course on health promoting behaviours of university students. Eastern Mediterranean Health Journal, 14, 880–887. Retrieved from http://www.unboundmedicine.com/evidence/ub/citation/19166171/Effect_of_a_ health_ promotion_course_on_health_promoting_behaviours_of_university_students_
Araz, A. (2016). Sağlığın geliştirilmesi ve sağlık davranışlarını değiştirmek,. In G. Dirik (Ed.), Sağlık Psikolojisi (5. Basım, s. 181–212) içinde. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık Eğitim Danışmanlık Tiç.Ltd.Şti.
Arslan Aydoğan, S., Daskapan, A., & Çakır, B. (2016). Specification of nutritional and physical activity habits of university students. TAF Preventive Medicine Bulletin, 15(3), 171–180. https://doi.org/10.5455/pmb.1-1436432564
Aypay, A. (2010). The Adaptation Study of General Self-Efficacy (GSE) Scale to Turkish. Inonu University Journal of the Faculty of Education, 11(2), 113–131.
Bahar, Z., Beşer, A., Gördes, N., Ersin, F., & Kıssal, A. (2008). Sağlıklı yaşam biçimi davranışları ölçeği II’nin geçerlik ve güvenirlik çalışması. C.Ü. Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 12(1), 1–13.
Bandura, A. (1977). Self-efficacy: Toward a unifying theory of behavioral change. Psychological Review, 84(2), 191-215. https://doi.org/10.1037/0033-295X.84.2.191
Beydağ, K. D., Sonakin, E., Uğur, C., & Yürügen, B. (2014). Sağlık Ve Yaşam Dersinin Üniversite Öğrencilerinin Sağlıklı Yaşam Biçimi Davranışlarına Etkisi. Gümüşhane Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 3(1), 599–609.
Borle, P. S., Parande, M. A., Tapare, V. S., Kamble, V. S., & Bulakh, P. C. (2017). Health-promoting lifestyle behaviours of nursing students of a tertiary care institute. International Journal Of Community Medicine And Public Health, 4(5), 1768-1773. https://doi.org/10.18203/2394-6040.ijcmph20171799
Cihangiroğlu, Z., & Deveci, E. (2011). Fırat Üniversitesi Elazığ Sağlık Yüksekokulu Öğrencilerinin Sağlıklı Yaşam Biçimi Davranışları ve Etkileyen Faktörler. Fırat Tıp Dergisi, 16(2), 78–83.
Gökkoca, F. Z. U. (2001). Sağlık Eğitimi Açısından Temel İlkeler. STED, 10(10), 371–374. Retrieved from http://www.ttb.org.tr/STED/sted1001/saglik_egitimi.pdf
Ilhan, N., Bahadirli, S., & Toptaner, N. (2014). Determination of The Relationships Between Mental Status and Health Behaviours of University Students. Journal of Marmara University Institute of Health Sciences, 4(4), 207-215. https://doi.org/10.5455/musbed.20140913124019
Jackson, E. S., Tucker, C. M., & Herman, K. C. (2007). Health value, perceived social support, and health self-efficacy as factors in a health-promoting lifestyle. Journal of American College Health, 56(1), 69–74. https://doi.org/10.3200/JACH.56.1.69-74
Kara, B., & Işcan, B. (2016). Predictors of Health Behaviors in Turkish Female Nursing Students. Asian Nursing Research, 10(1), 75–81. https://doi.org/10.1016/j.anr.2015.12.001
Karaahmetoğlu, G. U. (2014). HEMŞİRELİK 1. Ve 4. SinÖğrenci̇leri̇ni̇n Sağlikli YaşBi̇çi̇mi̇ Davranişlari Ve Etki̇leyenFaktörleri̇ İncelenmesi̇. ERÜ Sağlık Bilimleri Fakültesi Dergisi, 2(2), 26–42.
Karaca, T., & Özkan Aydın, S. (2016). Örneklemini hemşirelik öğrencileri ve hemşirelerin oluşturduğu sağlıklı yaşam biçimi davranışları ölçeği kullanılarakyapılan çalışmaların incelemesi: Bir literatür çalışması. Journal of Human Sciences, 13(2), 3588. https://doi.org/10.14687/jhs.v13i2.3869
Loef, M., & Walach, H. (2012). The combined effects of healthy lifestyle behaviors on all cause mortality: A systematic review and meta-analysis. Preventive Medicine, 55(3), 163–170. https://doi.org/10.1016/j.ypmed.2012.06.017
Mazıcıoğlu, M. M., & Öztürk, A. (2003). Üniversite 3 Ve 4. Sınıf Öğrencilerinde Beslenme Alışkanlıkları Ve Bunu Etkileyen Faktörler.Pdf. Erciyes Tıp Dergisi, 25(4), 172–178.
Medicres. (n.d.). Retrieved from https://www.medicres.club/
Merdol, T. K. (2008). Beslen Eği̇ti̇mi̇ Ve Danişmanliği. Retrieved from http://beslenme.gov.tr/content/files/arastirmalar/uyelik/beslenme_bilgi_serisi/Kitaplar/a/a_15_beslenme_egitimive_danis_20.pdf
Nassar, O. S., & Shaheen, A. M. (2014). Health-Promoting Behaviours of University Nursing Students in Jordan. Health, 6(6), 2756–2763. https://doi.org/10.4236/health.2014.619315
Oyur Çelik, G., Malak, A. T., Bektaş, M., Yılmaz, D., Sami Yümer, A., Öztürk, Z., & Demir, E. (2009). Sağlık Yüksekokulu Öğrencilerinin Sağlığı Geliştirme Davranışlarını Etkileyen Etmenlerin İncelenmesi. Anatolian Journal of Clinical Investigation, 3(3), 164–169.
Özbaşaran, F., Çetinkaya, A., & Güngör, N. (2004). Celal Bayar Üni̇versi̇tesi̇ Sağlik Yüksekoku Öğrenci̇leri̇ni̇n Sağlik Davranişlari. Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 7(3), 43–55. Retrieved from http://e-dergi.atauni.edu.tr/ataunihem/article/download/ 1025000280/1025000275
Özden, M. (2013). Sağlık Eğitimi Yöntemleri (20. Baskı). Ankara: Ayrıntı Basımevi.
Özyazıcıoğlu, N., Kılıç, M., Erdem, N., Yavuz, C., & Afacan, S. (2011). Hemşirelik öğrencilerinin sağlıklı yaşam biçimi davranışlarının belirlenmesi. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 8(2), 277–289.
Pender, N., Parsons, M. A., & Murdaugh, C. (2015). Health Promotion ın Nursing Practice (Seventh Ed). Boston: Pearson Education.
Savci, S., Öztürk, M., Arikan, H., Ince, D. I., & Tokgözoǧlu, L. (2006). Üniversite Öǧrencilerinin Fiziksel Aktivite Düzeyleri. Turk Kardiyoloji Dernegi Arsivi, 34(3), 166–172.
Schwarzer, R., Godinho, C., Reyes-fernandez, B., & Rica, C. (2014). Brief Scales for the Multilingual Assessment of HAPA Variables. Retrieved from http://www.psyc.de/hapascales.pdf
Şimşek, Z. (2013). Sağlığı Geliştirmenin Tarihsel Gelişimi ve Örneklerle Sağlığı Geliştirme Stratejileri. TAF Preventive Medicine Bulletin, 12(3), 243–358. https://doi.org/10.5455/pmb.
Tambağ, H. (2011). Hatay Sağlık Yüksekokulu Öğrencilerinin Sağlıklı Yaşam Biçimi Davranışları ve Etkileyen Faktörler Hatay Health School Students ’ Healthy Lifestyle Behaviors and Influencing Factors. Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Hemşirelik Dergisi, 47–58.
Tambağ Hatice, T. Z. (2012). Öğrencilerin Sağlıklı Yaşam Biçimi Davranışlarına Halk Sağlığı Hemşireliği Dersi’nin Etkisi. Hemşirelikte Araştırma Geliştirme Dergisi, 1, 46–55.
Üstündag Budak, M., & Mocan Aydin, G. (2005). the Role of Personality Factors in Predicting the Reported Physical Health Symptoms of Turkish College Students. Adolescence, 40(159), 559–572.
Walker, S. N., Sechrist, K. R., & Pender, N. J. (1995). Health promotion model-instruments to measure health promoting lifestyle: Health-promoting lifestyle profile [HPLP II](Adult version). Journal of Nursing Research, 22(7), 796–811. Retrieved from https://deepblue.lib.umich.edu/bitstream/handle/2027.42/85349/hplp_ii-dimensions. pdf?sequence=2
WHO. (2003). Diet, nutrition and the prevention of chronic diseases. World Health Organization technical report series (Vol. 916). https://doi.org/ISBN 92 4 120916 X ISSN 0512-3054 (NLM classification: QU 145)
Who, W. H. O. (2010). Global recommendations on physical activity for health. Geneva: World Health Organization. https://doi.org/10.1080/11026480410034349
Yarcheski, A., Mahon, N. E., Yarcheski, T. J., & L., C. B. (2004). A Meta-Analysis of Predictors of Positive Health Practices. Journal of Nursing Scholarship, 36(2), 102–108. https://doi.org/http://dx.doi.org/10.1111/j.1547-5069.2004.04021.x
Yeh, L., Chen, C., Wang, C., Wen, M., & Fetzer, S. J. (2005). A preliminary study of a healthy-lifestyle-promoting program for nursing students in Taiwan. The Journal of Nursing Education, 44(12), 563–565. Retrieved from http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16402739
Yıldırım, N., Aydin, M., Hayirsever, F., & Ankarali, H. (2016). Bir Hemşirelik Lisans Programında Verilen Sağlığı Geliştirme Dersinin Etkinliği*. Dokuz Eylül Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Elektronik Dergisi, 9(3), 88–92.
Downloads
Additional Files
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Authors can retain copyright, while granting the journal right of first publication. Alternatively, authors can transfer copyright to the journal, which then permits authors non-commercial use of the work, including the right to place it in an open access archive. In addition, Creative Commons can be consulted for flexible copyright licenses.
©1999 Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 International License.
