The conservation and restoration performances under Seljuk Architectural Patronage

Tülay Karadayı Yenice

doi:10.14687/jhs.v17i1.5723

Authors

Tülay Karadayı Yenice Hasan Kalyoncu University https://orcid.org/0000-0001-7063-6520

DOI:

https://doi.org/10.14687/jhs.v17i1.5723

Keywords:

architecture, conservation, culture, renovation

Abstract

The aim of this study is to expose the similarities between the restoration, conservation, and also reparation works focused on the monumental and public building under the Architectural Patronage of Seljuk Sultans in Anatolia. Reparations and present restoration approach through the protection – reparation examples they made in their periods. The research method is based on a comparative analysis of the approaches followed in the restoration and restoration of monumental structures built by previous civilizations in the territories dominated by the Seljuk state of Anatolia. In the scope of the study Aspendos Theatre, Aksaray Sultan Caravanserai and Sultan Alaaddin Bridge will be taken up it will be tried to understand the principles in the restoration efforts of the Anatolian Seljuks and light the way for the present restoration studies with the achieved accumulation and experience. As a result of the research, the findings indicate that the modern Seljuk state era has been applied to the repair-conservation of monumental monuments very close to the contemporary principles of contemporary restoration.

Downloads

Download data is not yet available.

Metrics

Metrics Loading ...

Author Biography

Tülay Karadayı Yenice, Hasan Kalyoncu University

Asst. Prof. Dr., Hasan Kalyoncu University, Faculty of Fine Arts and Architecture, Department of Architecture

References

Akdağ, M. (1949). Osmanlı İmparatorluğu’nun Kuruluş ve İnkişafı Devrinde Türkiye’nin İktisadî Vaziyeti. TTK Belleteni (XIII: 51); 497-571.

Akurgal, E. (1970). Ancient Civilizations and Ruins of Turkey: from prehistoric times until the end of the Roman Empire. İstanbul: Mobil Oil Türk A.Ş.

Avrami, E., Randall M. and Torre D.L, M. (2000). Research Report. In Erica Avrami et alli (eds). Values and Heritage Conservation: Research Report. Los Angeles: GCI.

Aydoğdu H. & Yenice, M.S. (2019). Uluslararası ve Ulusal Alanda Koruma Kavramının Düşünsel ve Yasal Gelişimi Üzerine Bir Araştırma. Turan-Sam Uluslararası Bilimsel Hakemli Dergisi, 11(42):256-263. DOI: http://dx.doi.org/10.15189/1308-8041

Bakırer, Ö. (1973). Vakfiyelerde Binaların Tamiratı ile İlgili Şartlar ve Bunlara Uyulması. Vakıflar Dergisi, X: 113-126.

Bayram, S. & Karabacak, H. (1981). Sahip Ata Fahreddin Ali’nin Konya, İmaret ve Sivas Gökmedrese Vakfiyeleri. Vakıflar Dergisi, XIII,

Boito, Camilo (1893), ‘Restoration in Architecture: First Dialogue (1893),’ Future Anterior VI, 1 (2009), trans. Cesare Birignani, 68-83.

Çetintaş, S. (1953). Sivas Darüşşifası. İstanbul.

Chung, S.J. & Kim, C.S. (2010). The Development of Attitudes to Historic Conservation - From Eurocentrism to Cultural Diversity - Architectural Research, 12 (1): 25-32

Çulpan, C. (2002). Türk Taş Köprüleri. Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayını.

Durukan, (1992). Ortaçağ Türk Mimarisinde Restorasyon Çalışmaları (in) IX Vakıf Haftası Kitabı, Ankara: Vakıflar Genel Müdürlüğü Yayınları,.

Erder, (1975). Tarihi Çevre Bilinci. Ankara: ODTÜ Mimarlık Fakültesi, Yayını.

Gold, R.J. (1998) Creating the Charter of Athens: CIAM and the Functional City, 1933-43. The Town Planning Review, 69(3):225-247.

Hearn, M. F. (1990). The Architectural theory of Viollet-le-Duc: Reading and Commentary. Massachusetts: MIT Press.

Honigmann, E. (1970). Bizans Devletinin Doğu Sınırı. (cev. F. Işıltan), İstanbul : İst. Üniv. Ed. Fak. Yay.

ICOMOS (1931). The Athens Charter for the Restoration of Historic Monuments, Adopted at the First International Congress of Architects and Technicians of Historic Monuments, Athens 1931, Available:https://www.icomos.org/en/charters-and-texts/179-articlesen-francais/ressources/charters-and-standards/167-the-athens-charter-for-therestoration-of-historic-monuments [accessed 14/01/2018].

ICOMOS (1964). International Charter for the Conservation and Restoration of Monuments and Sites (The Venice Charter), Venice 1964, Available at: https://www.icomos.org/charters/venice_e.pdf [accessed: 14/01/2017]

İbn Bîbî, (2007). Selçuknâme. çev. M.H Yinanç, Haz: Refet Yinanç ve Ömer Özkan, İstanbul: Kitabevi.

İlter, F. (1978). Osmanlılara Kadar Türk Taş Köprüleri, Ankara: Karayolları Genel Müdürlüğü Yayınları.

Jokilehto, J. (1986). A History of Architectural Conservation. Ph.D. thesis, University of York

Jokilehto, J. (1999). A History of Architectural Conservation. Oxford: Elsevier.

Kirzioğlu, M.F. (1970). Selçukluların Ani’yi Fethi ve Buradaki Selçuklu Eserleri. Selçuklu Araştırmaları Dergisi (II); 111-139.

Konyalı, İ.H. (1974). Abideleri ve Kitabeleri İle Niğde Aksaray Tarihi. C. I-III, İstanbul.

Kuban, D. (1993). Batıya Göçün Sanatsal Evreleri (Anadolu’dan Önce Türklerin Sanat Ortaklıkları). İstanbul: Cem Yayınları.

Kuban, D. (2001). Selçuklu Sanat Dünyası, Alâaddin’in Lambası: Anadolu’da Selçuklu Çağı Sanatı ve Alâaddin Keykubad. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları,

Laurent, J. (1988). Rum (Anadolu) Sultanlığının Menşei ve Bizans. TTK Belleteni (LII:202); 219-226.

Locke, W. J.(1904). The Sixth International Congress of Architects, Madrid, 1904, Madrid; Report of the Secretary of the Institute. Journal of the Royal Institute of British Architects (London), Vol. XI, Series III, p.344.

Ögel, S. (1989). Anadolu’nun Selçuklu Çehresi. Türkiyemiz Dergisi (59):4-11.

-11.Önge, Y. (1971). Anadolu Selçukluları Devrinde Bazı Bina Tamirleri Hakkında. Önasya, VI: 70-71.

Önge, Y. (1985). Modern Restorasyon Prensiplerinin Anadolu Türk Vakıf Abidelerindeki En eski Uygulamaları. II. Vakıf Haftası Kitabı. Ankara: Vakıflar Genel Müdürlüğü Yayınları,

Özcan, K. (2006a). Anadolu’da Selçuklu Kentler Sistemi ve Mekânsal Kademelenme (1). METU JFA, 23(2):21-61.

Özcan, K. (2006b). Anadolu-Türk Kent Tarihinden Bir Kesit: Selçuklu Döneminde Anadolu-Türk Kent Model(ler)i. bilig, 38: 161-184.

Pereira H. N. (2007). Contemporary trends in conservation: culturalization, significance and sustainability. City & Time, 3 (2): 15-25.

Ruskin, John(1981). Seven Lamps of Architecture. 8ed. New York: Farrar, Straus, and Giroux.

Sümer, F. (1967). The Turks in Eastern Asia Minor in the Eleventh Century, Proceedings of the XII.th. International of Byzantine Studies, Oxford University Press, London; 439-441.

Tunç, G. (1978). Taş Köprülerimiz. Ankara: Karayolları Md. Yayını.

Turan, O. (1947a). Selçuk Devri Vakfiyeleri–I, Şemseddin Altun-Aba, Vakıfları ve Vakfiyeleri, TTK Belleteni XI(42): 17-145, Ankara.

Turan, O. (1947b). Selçuk Devri Vakfiyeleri–II, Mübarezeddin Ertokuş, Vakıfları ve Vakfiyeleri, TTK Belleteni, XII(43); 415-429, Ankara.

Turan, O. (1948). Selçuk Devri Vakfiyeleri–III, Celaleddin Karatay, Vakıfları ve Vakfiyeleri, TTK Belleteni, XII(45); 17-145, Ankara.

Yinanç, R. (1982). Selçuklu Medreselerinden Amasya Halifet Gazi Medresesi ve Vakıfları. Vakıflar Dergisi,.XV: 5.22