Watching television and being affected by television according to the opinions of parents of children between the ages of three and six

Üç – altı yaş arası çocukların ebeveynlerinin görüşlerine göre televizyon izleme ve televizyondan etkilenme durumları

Authors

DOI:

https://doi.org/10.14687/jhs.v18i3.6048

Keywords:

Children, nurses, preschool, television, parents, Çocuklar, hemşireler, okul öncesi, televizyon, ebeveynler

Abstract

Aim: The aim of this study is to examine the opinions of parents who have three to six years old children on the status of their children watching television and the effects of television on their children.

Method: This is a sectional study. 256 parents participated in the study. The participation rate was 80%.A questionnaire form created by reviewing the literature was used as a data collection.

Findings: Of the participating parents, 71.9% were female. Of the families, 23.0% had two televisions, and 6.2% of the participating children had a television in their room; 45.7% started to watch television after the age of two. The television was watched most in the evening hours (55.1%), and 63.7% of the children watched for one or two hours, while 33.6% watched for three hours or more in a day. The television was kept on for five-eight hours in 49.2% of the houses. Changes due to watching television were witnessed in the behaviors of 43,4% of the children, and 77.5% of these changes were found to be negative. The children watched cartoons (36.4%), kids’ programs (23.7%), documentaries (11.5%), and advertisements (10.7%) the most. Children were found to be most affected by the behaviors of cartoon characters (39.5%).

Conclusions: This study indicates that the majority of the children between the ages of three and six years watch television for too long; the child participants watched cartoons and kids’ programs and were influenced by cartoon characters’ behaviors the most; a majority of the parents believed that their children would prefer games over television; a majority of the children occasionally slept late after they had watched television; watching television for too long reduced their social activity, and caused them to have nightmares and to be aggressive. The amusing and educational television programs and letting children watch television to kill time are significant for children’s health.

​An extended English summary is at the end of the Full-Text PDF (TURKISH) file.

Özet

Amaç: Bu çalışmanın amacı, üç – altı yaş çocuğu olan ebeveynlerin, çocuklarının televizyon izleme durumları ve televizyonun çocukları üzerine etkilerine yönelik görüşlerinin incelenmesidir.

Yöntem: Kesitsel bir araştırmadır. Çalışmaya 256 ebeveyn katılmış olup katılım oranı %80 bulunmuştur. Veriler literatürden yararlanılarak oluşturulan soru formu kullanılarak toplanmıştır.

Bulgular: Çalışmaya katılan ebeveynlerin %71.9’unu anneler oluşturmaktadır. Evlerin  % 23.0’ de 2 televizyon vardır ve çocukların % 6.2’nin odasında televizyon bulunmaktadır. Çocuklar akşam saatlerinde (%55.1) daha çok televizyon izlemektedir.  Çocukların %63.7’si televizyon programlarını günde 1-2 saat, %33.6’sı ise 3 saat ve üzeri izlemektedir. Evlerin %49.2’’sin de televizyon 5 – 8 saat açık kalmaktadır. Çocukların % 77.5’inde olumsuz davranış değişimi olmaktadır.Çocukların %45.7’si 2 yaşından itibaren televizyon izlemeye başlamıştır. Çocuklar en çok çizgi film (%36.4), çocuk programları (%23.7), belgesel (%11.5) ve reklamları (%10.7) izlemektedir. Çocuklar en çok çizgi film kahramanlarının davranış şeklinden etkilenmektedir.

Sonuç: Çalışmada 3-6 yaş grubu çocukların çoğunluğunun evde televizyon izleme ve televizyonun evde açık kalma sürelerinin uzun olması, çocukların en çok çizgi film ve çocuk programları izlemeleri, çizgi film kahramanlarının en çok davranışlarından etkilenmeleri, uzun süre televizyon izlemenin çocukların sosyalliklerinin azalmasına, kabus görmelerine ve saldırganlığına sebep olduğu ve televizyonun eğlendirici, eğitici-öğretici olması nedeni ile televizyon izletilmesi önemli sonuçlardır.

Downloads

Download data is not yet available.

Metrics

Metrics Loading ...

Author Biographies

Kübra Demir, Marmara University Pendik Training and Research Hospital, Pediatrics Intensive Care Unit

Master’s Nurse, Marmara University Pendik Training and Research Hospital, Pediatrics Intensive Care Unit

Nuriye Yıldırım Şişman, Duzce University

Assis. Prof., Duzce University, Faculty of Health Sciencesi Nursing Department

References

Akçay, D., & Özcebe, H. (2012). Televizyonun okul öncesi dönemdeki çocukların saldırganlık davranışına etkisi. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi, 55(1), 82-7.

Akçay, ZG. (2018). Televizyon Ekranıyla Melezleşen Çocuk Oyunları. Galatasaray Üniversitesi İletişim Dergisi,(29), 115-40. https://doi.org/10.16878/gsuilet.500052.

Altınkılıç, Z., & Özkan H. (2014).Televizyon izlemenin 1-6 yaş çocuk sağlığı üzerindeki etkilerine yönelik annelerin tutum ve davranışlarının belirlenmesi. İzmir Dr Behçet Uz Çocuk Hast Dergisi, 4(3), 186-94.

American Academy of Pediatrics. (2001). Children, adolescents, and television. Pediatrics,107(2), 423 - 6.

Ansari, A., & Crosnoe, R.(2016). Children's hyperactivity, television viewing, and the potential for child effects. Children and Youth Services Review,61, 135-40. https://doi.org/10.1016/j.childyouth.2015.12.018.

Babaroğlu, ÖGDA. (2015). Televizyonun okulöncesi dönem çocuklarının işbirliği davranışlarına etkisi. JASS,32, 335-55.http://dx.doi.org/10.9761/JASSS2630.

Banko, Ç., İlhan, T., & Şallı, F. (2017). Okul öncesi dönem çocuklarının ebeveynlerinin akıllı sembol kullanımı ve televizyondan koruma yöntemleri. Erken Çocukluk Çalışmaları Dergisi, 1(1), 45-59. Doi: http://dx.doi.org/10.24130/eccd-jecs.196720171114.

Bekar, P., & Arıkan, D. (2017). Çocukların televizyon izleme durumlarının davranış problemlerine etkisi. Turkiye Klinikleri Journal of Nursing Sciences, 9(3), 185-92.

Bilgin Ülken, F. (2011). Televizyon izlemede anne-baba aracılığı ile çocukların saldırgan davranışları arasındaki ilişki. AUSB,11(1), 195–216.

Blanche, MT., Durrheim, K., & Painter. D. (2016). Research in Practice: applied methods for the social sciens. Second Edition. Cape Town: University of Cape Town Press, 134.

Çelik, A. Otizmli çocukların televizyon izleme davranışlarının yeni medya kullanımlarına etkisi. Yeni Medya, 2019(6), 64-75.

De Craemer, M., De Decker, E., De Bourdeaudhuij, I., Vereecken, C., Deforche, B., Manios, Y., & Cardon, G.(2012). Correlates of energy balance‐related behaviours in preschool children: a systematic review. Obes. Rev,13(1),13-28.Doi:10.1111/j.1467-789X.2011.00941.x.

De Decker E, De., Craemer, M., De Bourdeaudhuij, I., Wijndaele, K., Duvinage, K., Koletzko, B, Grammatikaki, E., Iotova, V., Usheva, N., Fernández-Alvira, J. M., Zych, K., Manios, Y., & Cardon, G.(2012).Influencing factors of screen time in preschool children: an exploration of parents' perceptions through focus groups in six European countries. Obes. Rev, 13(1), 75-84. Doi: 10.1111/j.1467-789X.2011.00961.x.

Dorey, E., Roberts, V., Maddison, R., Meagher‐Lundberg, P., Dixon, R., & Ni Mhurchu, C. (2010).Children and television watching: a qualitative study of New Zealand parents' perceptions and views. Child: Care, Health and Development, 36(3), 414-20. Doi: 10.1111/j.1365-2214.2009.01031.x.

Ezmeci, F., Çoban Söylemez, ET., Akgül, E., & Akman, B. (2017). Çocukların yer aldığı reklamların çocuklara ve yetişkinlere verilen mesajlar, roller ve cinsiyete yönelik ayrımcılık unsurları açısından incelenmesi. Galatasaray Üniversitesi İletişim Dergisi, (26), 247-79.

Ferrari, GLM., Araújo, TL., Oliveira, LC., Matsudo, V., & Fisberg, M. (2015). Association between electronic equipment in the bedroom and sedentary lifestyle, physical activity, and body mass index of children. Jornal de pediatria, 91(6), 574-82.

Güngör, M. (2014). Okulöncesi dönem çocuklarının televizyon izleme alışkanlıkları ve anne baba tutumları. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11(28), 199-216.

Hinkley, T., & McCann, JR. (2018). Mothers’ and father’s perceptions of the risks and benefits of screen time and physical activity during early childhood: a qualitative study. BMC public health. 2018; 18(1): 1271-8. https://doi.org/10.1186/s12889-018-6199-6.

Khan, KS., Purtell, KM., Logan, J., Ansari, A., & Justice, LM. (2017). Association between television viewing and parent-child reading in the early home environment. Journal of Developmental & Behavioral Pediatrics,38(7), 521-7. Doi: 10.1097/DBP.0000000000000465.

Kırık, AM. (2013). Televizyonun gelişim çağı çocukları üzerindeki olumsuz etkileri ve ebeveynlerin kontrol sorunu. 21 Yüzyılda Eğitim ve Toplum Eğitim Bilimleri ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2(3), 189-98.

Koçak, N., Pınarcık, Ö., & Ergin, B. (2015). Okul öncesi dönem çocuklarının bilişsel gelişim özellikleri ile sosyal becerileri arasındaki ilişkinin incelenmesi(konya örneği). Asian Journal of Instruction, 3(1), 21-9.

Li, K., Jurkowski, JM., & Davison, KK. (2013). Social support may buffer the effect of intrafamilial stressors on preschool children's television viewing time in low-income families. Childhood Obesity, 9(6), 484. https://doi.org/10.1089/chi.2013.0071.

Marinelli, M., Sunyer, J., Alvarez-Pedrerol, M., Iñiguez, C., Torrent, M., Vioque, J., Turner, M.C., & Julves J. (2014). Hours of television viewing and sleep duration in children: a multicenter birth cohort study. JAMA Pediatr, 168(5), 458-64. Doi:10.1001/jamapediatrics.2013.3861.

Özen, Ö., & Kartelli, F.(2017). Türkiye’de yayın yapan çocuk kanallarında yayınlanan çizgi filmlerdeki şiddet olgusunun analizi. Marmara Journal of Communication. 2017; 27(1): 81 - 93. Doi: 10.17829/midr.20172729523.

Özyürek, A. (2018). Okul öncesi çocukların bilgisayar teknolojileri kullanımının annelerin görüşlerine göre incelenmesi. Çocuk ve Gelişim Dergisi, 2(2), 1-12.

Sussman, S., & Moran, MB. (2013). Hidden addiction: television. Journal of Behavioral Addictions, 2(3), 125-32. https://doi.org/10.1556/JBA.2.2013.008.

Tanyıldızı İmik, N., & Karabulut, N. (2018). Okul öncesi eğitime devam eden çocukların televizyon programlarına yönelik tercihlerinin incelenmesi. IJHE, 4(9), 86-102.

Tremblay, MS., LeBlanc, AG., Carson, V., Choquette, L., Connor Gorber, S., Dillman, C., Duggan, M., Gordon, MJ., Hicks, A., Janssen, I., Kho, ME., Latimer-Cheung, AE., LeBlanc, C., Murumets, K., Okely, AD., Reilly, JJ., Stearns, JA., Timmons, BW., & Spence, JC. (2012).Canadian sedentary behaviour guidelines for the early years (aged 0–4 years). Appl. Physiol. Nutr. Metab, 37(2), 370-80. Doi:10.1139/H2012-019.

Vanderloo, LM. (2014). Screen-viewing among preschoolers in childcare: a systematic review. BMC Pediatr,14, 205-21. https://doi.org/10.1186/1471-2431-14-205.

Yaşar, M., & Paksoy, İ. (2011). Çizgi filmlerdeki saldırgan içerikli görüntülerin çocukların serbest oyunları sırasındaki saldırganlık düzeylerine etkisi. Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 20(2), 279-98.

Yetim, G., & Sarıçam, H. (2016). Çizgi film programlarının çocuklara etkisi konusunda ailelerin bilgi ve farkındalık düzeylerinin incelenmesi. OPUS Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 6(11), 341-64.

Zhang, G., Wu, L., Zhou, L., Lu, W., & Mao, C. (2015). Television watching and risk of childhood obesity: a meta-analysis. The European Journal of Public Health, 26(1), 13-8. https://doi.org/10.1093/eurpub/ckv213.

Zimmerman, FJ., & Bell, JF. (2010). Associations of television content type and obesity in children. Am J Public Health, 100(2), 334-40.doi:10.2105/AJPH.2008.155119.

Zimmerman, FJ., & Christakis, DA.(2005). Children’s television viewing and cognitive outcomes: a longitudinal analysis of national data. Arch Pediatr Adolesc Med,159(7), 619-25.

Downloads

Published

2021-07-03

How to Cite

Demir, K., & Yıldırım Şişman, N. (2021). Watching television and being affected by television according to the opinions of parents of children between the ages of three and six: Üç – altı yaş arası çocukların ebeveynlerinin görüşlerine göre televizyon izleme ve televizyondan etkilenme durumları. Journal of Human Sciences, 18(3), 349–363. https://doi.org/10.14687/jhs.v18i3.6048

Issue

Section

Nursing and Midwifery