Affect of emotion management education program an improvement of the emotion management skills levels of office workers: An experimental study<p>Büro çalışanlarının duygu yönetme becerilerinin geliştirilmesinde duygu yönetimi eğitimi programının etkisi: Deneysel bir çalışma
Keywords:
Emotion, Emotion Management, Emotion Management Educational Program, Office, Negative Emotion, Positive Emotion Office Workers, Duygu, Duygu Yönetimi, Duygu Yönetimi Eğitimi Programı, Olumlu Duygular, Olumsuz Duygular, Büro ÇalışanlarıAbstract
The purpose of this study was to investigate the effects of emotion management skills programme on office workers emotion management skills. In research, single grouped experimental motive has been used. An independent variable has been applied to a random group in single grouped pre & post test model. The effectiveness of the application has been researched by making evaluations both pre & post experiment. 17 female and 7 male test subjects have participated in study with the principle of willingness. Thus, sample of research has been made out of 23 office workers who work in a private hospital. Pre-test datum before studies started and last test datum in the end of Emotion Management Education Program were acquired. An education program for 6 weeks consisting 12 sessions each to take long 90-120 minutes has been applied to the experimental group. In the conclusion of the research, have shown that Emotion Management Educational Program having been applied by means of based on cognitive-behavioral techniques emotion management skills programme has made a positive effect to the group in expressing feelings in a clear and apprehensible way”, “showing feelings as they are” and “controlling physical responses”. Özet Bu çalışmanın amacı, duygu yönetimi eğitimi programının ofis çalışanlarının duygularını yönetime becerilerine etkisini belirlemektir. Araştırmada tek gruplu deneysel desen kullanılmıştır. Tek gruplu ön test-son test modelinde, gelişigüzel seçilmiş bir gruba bağımsız değişken uygulanmıştır. Hem deney öncesi, hem de deney sonrası ölçmeler yapılarak uygulamaların etkiliği araştırılmıştır. Araştırmaya 17’si bayan, 7 ‘si erkek toplam 23 denek gönüllülük ilkesi ile katılmıştır. Böylece örneklemi, özel bir tıp merkezinde görev yapan 23 örgüt çalışanı oluşturmuştur. Ön test verileri çalışma başlamadan önce, son test verileri ise Duygu Yönetimi Eğitim Programı bitiminde elde edilmiştir. Deneysel gruba 6 hafta süreyle ve 12 oturumdan oluşan ve her bir oturumun 90 ile 120 dakika sürdüğü beceri eğitim programı uygulanmıştır. Araştırma sonucunda yaşantı yoluyla bilişsel davranışçı teknikler Duygu Yönetimi Eğitimi Programının deney grubu üzerinde “duyguları yalın ve anlaşılır bir biçimde ifade edebilme”, “duyguları olduğu gibi gösterebilme”, “bedensel tepkileri kontrol edebilme” üzerinde anlamlı etkisinin olduğunu göstermiştir.Downloads
Metrics
References
Akın, M. (2004). İşletmelerde Duygusal Zekânın Üst Kademe Yönetimciler ile Astlar Arasındaki Çatışmalar Üzerindeki Etkileri (Kayseri’deki Büyük Ölçekli İşletmelerde Bir Uygulama). Doktora Tezi. Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
Altınay, D. (1999). Psikodrama, Grup Psikoterapisi, 300 Isınma Oyunu. 2.Basım. İstanbul: Sistem Yayıncılık.
Arseven, A. (1993). Alan Araştırma Yöntemi. Ankara: Gül Yayınları.
Ashforth, B. E. ve Humphrey, R. H. (1995). Emotions in The Workplace: A Reappraisal. Human Relations, 48: 97–125.
Baltaş, Z. (2006). İnsanın Dünyasını Aydınlatan ve İşine Yansıyan Işık: Duygusal Zekâ. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Barutçugil, İ. (2002).Duyguların Yönetimi. İstanbul: Kariyer Yayınları.
Barutçugil, İ. (2004). Organizasyonlarda Duygu Yönetimi. İstanbul: Kariyer Yayınları.
Bilge, F. (1996). Danışandan Hız alan Bilişsel Davranışçı Yaklaşımlarla Yapılan Grupla Psikolojik Danışmanın Üniversite Öğrencilerinin Kızgınlık Düzeyleri Üzerindeki Etkileri. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Börekçi, A.G. (2002). Çalışma Ortamlarında Duygusal Zeka, Uygulamadan Bir Örnek. Yüksek Lisans Tezi. İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İşletme Anabilim Dalı. İstanbul.
Bridge, B. (2003). Duyguların Eğitimi.(2. Baskı) İstanbul: Beyaz Yayınları.
Buck, R. (1983). Emotional Development and Emotional Education, Derl; Plutchik, R; Kellerman, H. Emotion: Theory, Research, and Experience. New York:Academic Press. ss. 259-293.
Ceyhan, A. A. (2000). Üniversite Öğrencilerinin Duygu İfade Eden Sözcük ve Deyimlere Yükledikleri Duygu Yoğunluklarının Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi. Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, c.2, s.13, ss.33-34.
Coats, K.I. & Reynolds, M.W. (1986). A Comparison of Cognitive-Behavioural Therapy and Relaxation Training For The Treatment of Depression in Adolescent, Journal of Consulting and Clinical Psychology, 54 (5), ss. 653-660.
Creswell, J. W. (2003). Research Design: Qualitative, Quantitative, and Mixed Methods Approaches, (2nd Ed.). CA: Sage Publications.
Cüceloğlu, D. (2005). Yeniden İnsan İnsana. (Otuz Dördüncü Basım). İstanbul: Remzi Kitabevi.
Çeçen, R. A. (2002). Duyguları Yönetme Becerileri Eğitimi Programının Öğretmen Adaylarının Duyguları Yönetme Becerileri Üzerindeki Etkisi, Doktora Tezi, Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Psikolojik Danışma ve Rehberlik Anabilim Dalı, Adana.
Çeşitcioğlu, M. (2003). Kaliteli İnsan. İstanbul: Alfa Yayınları.
Damasio, R. (1999). Antonıo, Descartes’ın Yanılgısı. İstanbul: Varlık Yayınları.
Dökmen, Ü. (2004). Evrenle Uyumlasma Sürecinde Varolmak, Gelismek, Uzlasmak. (11. Basım). İstanbul: Sistem Yayıncılık.
Dunn, J., Brown, J., Beardsall, L.(1991). Family Talk About Feelings States and Children’s Later Understanding of Other’s Emotions. Developmental Psychology, 27(3),448-455.
Ekman, P. (1994). All Emotions are Basic, Derl, Ekman,P, Davidson, J.R, The Nature of Emotion:Fundamental Questions, New York-Oxford University Press,15-20.
Frijda, N.H. (1994). Emotion Require Cognitions, Even if Simple One, Derl, Ekman,P, Davidson, J.R, The Nature of Emotion: Fundamental Questions, New York-Oxford University Press,197-203.
Goleman, D. (2000). İşbaşında Duygusal Zeka. İstanbul: Varlık Yayınları.
Goleman, D. (2007). Duygusal Zeka Neden IQ’dan Önemlidir. (Otuzbirinci baskı). İngilizceden Çeviren: Banu Seçkin YÜKSEL. İstanbul: Varlık Yayınları.
Göral, R. (2002). Büro Yönetimi ve İletişim Teknikleri. Ankara: Mikro Yayınları.
Izard, C.E. (1992). Basic Emotions, Relations Among Emotions, and Emotion-Cognition Relations, Psychological Rewiev, 99, 561-565.
Izard, C.E.(1993). Organizational and Motivational Functions of Discrete Emotions, Derl, Lewis, M. ve Haviland, M.J. Handbook of Emotions, New York- Guilford Press, 631-643.
Johnson, W.Y., Wılborn, B. (1991). Group Counseling As An İntervention in Anger Expression and Depression in Older Adults. Journal for Specialists in Group Work. c. 16, S.3, ss. 133-42.
Karasar, N. (1991). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Kavramlar, İlkeler, Teknikler. Ankara: Bahçelievler P.K. 33.
Kellner, M.H, Bry, B.H. (1999). The Effects of Anger Management Groups in A Day School For Emotionally Disturbed Abolescents. Adolescense. C.34, S.136, ss.645-51.
Langelier, C. A. (2006). Duygu Yönetimi Beceri Çalışma Kitabı. Çeviren: M. Bilgin, R. Çeçen. Ankara: Pegem Yayıncılık.
Law, K.S., Wong, C. & Song, L.J. (2000). The Construct and Criterion Validity of Emotional Intelligence and Its Potential Utility For Management Studies, Journal of Applied Psychology, 89 (3): 483–496.
Lewis, M. (1993). Self Conscious Emotions: Embarrasment, Pride, Shame and Guilt, Derl, Lewis, M ve Haviland,M.J.(1996) Handbook of Emotions, New York-The Guilford Press, 563-575.
Öke, M. K. (2001). Küresel Toplum. Avrasya Stratejik Araştırmalar Vakfı Yayınları. İstanbul.
Özer, A.K.(1994). Öfke, Kaygı ve Depresyon Eğilimlerinin Bilişsel Alt Yapısıyla İlişkili Bir Çalışma. Türk Psikoloji Dergisi, c.9, S.31.ss.12-25.
Özmen, A. (2004). Seçim Kuramına ve Gerçeklik Terapisine Dayalı Öfkeyle Başa Çıkma Eğitim Programının ve Etkileşim Grubu Uygulamasının Üniversite Öğrencilerinin Öfkeyle Başa Çıkma Becerileri Üzerindeki Etkisi. Doktora tezi. Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Polat, M.& Yavaş, T. (2012). Yabancılaşma, Kurumsal Değerler Ve Duygu Yönetimi Denklemi. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi.1,(2), 218-224.
Roseman, I J. (1995). Cultural Differences and Cross-Cultural Similarities in Appraisals and Emotional Responses. Journal of Cross-Cultural Psychology; 26, (1), 23-48.
Salovey, P. & Mayer, J. D. (2000). Handbook of Emotions. New York: Guilford Pres.
Sayan, F.Ö. (2002). İnsan Duygularının Ses İşleme ve Hata Yönetiminde Kullanılması. Yüksek Lisans Tezi. Fen Bilimleri Enstitüsü. Biyomedikal Mühendisliği Anabilim Dalı. İstanbul.
Smıth, T.S. & Smıth, D. K. (1995). Turkish Emotion Concept: A Prototype Approach. Derl, Russell, A.J; Dols- Fernandez, M.J; Manstead, S.R.A; Wellenkamp, J.C. Everyday Conception of Enotion: An Introduction to Psychology, Anthropology and Linguistic of Emotion. Boston: Kluwer Academic Publishers, ss.103-119.
Tömeren, F. Çankaya, İ.(2008). Yönetimde Etkili Bir Yaklaşım: Duygu Yönetimi, Kurumsal Eğitim Bilim, 1 (1), 33-47. (15 Ocak 2013).
Walker, L. S. (1987). The Differential Effects of Progressive Relaxation and Imagery on Anxiety. Canadian Journal of Counselling; 21, 4, 207-215.
Yaylacı, G. Ö. (2006). Kariyer Yaşamında Duygusal Zekâ ve İletişim Yeteneği. İstanbul: Hayat Yayıncılık.
Zeman, J. ve Shipman, K. (1997). Social-Contextual Influences on Expectancies For Managing Anger and Sadness: The Transition From Middle Childhood to Adolescence. Developmental Psychology, 33 (6),917-24.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Authors can retain copyright, while granting the journal right of first publication. Alternatively, authors can transfer copyright to the journal, which then permits authors non-commercial use of the work, including the right to place it in an open access archive. In addition, Creative Commons can be consulted for flexible copyright licenses.
©1999 Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 International License.
