The role of forgiveness on subjective well-being of university students in their romantic relationships <p>Üniversite öğrencilerinin romantik ilişkilerinde affetmenin öznel iyi oluşları üzerindeki rolü

Abstract

The concept of "subjective well-being" is used as a term for happiness in positive psychology.  The subjective well-being called "happiness" among the people is the emotional and cognitive evaluation of the life. Being in a romantic relationship is one of the factors that increase the subjective well-being of the individual. Being in a romantic relationship can provide satisfaction and happiness to the individual, as well as causing events that would lead to get hurt from time to time. Here, the individual displays behaviours such as avoidance or revenge or prefers forgiving as a result of negative emotions caused by getting hurt. In this study, it is aimed to investigate whether the forgiveness levels of university students who have romantic relationship predicts the subjective well-being or not. The study is performed on 329 students who are studying at Hitit University and On Dokuz Mayıs University in 2016-2017 academic year and who have romantic relationships. "Heartland Forgiveness Scale", "Positive Negative Feelings Scale" and "Life Satisfaction Scale" and "Personal Information Form" prepared by the researchers are used in the study. In the study, it can be stated that as the forgiveness scores of the students increase, the subjective well-being scores are also found to increase thus high forgiveness is a factor that increases the subjective well-being level. As a result of the study, the predictor effect of forgiveness levels on subjective well-being is examined and it is determined that self-forgiveness, forgiving others and forgiving the situation which are the sub-dimensions of forgiveness explain 13% of the subjective well-being. 

Extended English abstract is in the end of Full Text PDF (TURKISH) file.

Özet
“Öznel iyi-oluş” kavramı pozitif psikolojide mutluluk kavramının karşılığı olarak kullanılmaktadır. Halk arasında ”mutluluk” olarak adlandırılan öznel iyi oluş yaşamın duygusal ve bilişsel açıdan değerlendirilmesidir. Romantik ilişki içerisinde olmak, bireyin öznel iyi oluşunu artıran etkenlerden biridir. Romantik ilişki içerisinde olmak bireylere doyum ve mutluluk sağladığı gibi zaman zaman incinmesine yol açacak olaylar yaşamasına da neden olabilmektedir. Birey incinmenin getirdiği olumsuz duygular sonucunda kaçınma ya da öç alma gibi davranışlar sergilemekte ya da affetme yolunu seçmektedir. Bu çalışmada romantik ilişki yaşayan üniversite öğrencilerinin affedicilik düzeylerinin öznel iyi oluşlarını yordayıp yordamadığının incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışma 2016-2017 eğitim öğretim yılında Hitit Üniversitesi ve Ondokuz Mayıs Üniversitesinde öğrenim gören ve romantik ilişkisi olan 329 öğrenci üzerinde gerçekleştirilmiştir. Çalışmada araştırmacılar tarafından hazırlanan “Kişisel Bilgi Formu” ile “Heartland Affetme Ölçeği”, “Pozitif Negatif Duygu Ölçeği” ve “Yaşam Doyum Ölçeği” kullanılmıştır. Araştırmada öğrencilerin affetme puanları arttıkça öznel iyi oluş puanlarının da arttığı belirlenmiştir ve bu sonuca göre affediciliğin yüksek olmasının öznel iyi oluş düzeyini artıran bir faktör olduğu söylenebilir. Araştırma sonucunda affedicilik düzeylerinin öznel iyi oluş üzerinde yordayıcı etkisi incelenmiş ve affetmenin alt boyutları olan kendini affetme, başkalarını affetme ve durumu affetme öznel iyi oluşun  % 13’ünü açıkladığı belirlenmiştir.